Z racji tego iż córeczka ma 13 miesięcy to wspolnie robimy dużo rzeczy <3 Przy praniu córeczka podaje mi kramelki, przy układaniu zabawek ona psuje :) Moja pociecha jeszcze nie chodzi dlatego tez duzo czasu spędzamy na kocu na dywanie i razem sie bawimy, ogladamy książki, tanczymy. Ale myślę, że najbardziej razem lubimy karmić kaczki nad stawem w parku. Jesienią jest tam pięknie i już nie mogę się doczekać kiedy mala zacznie biegać

Lubię po prostu być z moim dzieckiem -:) nieważne gdzie i co robimy. Po prostu … i cieszę się że ona też to lubi.

Co lubimy robić razem?
Niepodważalnie od kilku miesięcy dekorować, urządzać pokoik Naszej Córeczki.
Kompletować wyprawkę i elementy jej garderoby.
Sprawia nam to nieopisaną radość.
Uwielbiamy głaskać brzuszek i rozmawiać z Naszą Córeczką. Uchwycać każdy możliwy ruch. Mąż ma jeszcze dodatkową słodką przewagę kiedy może brzuszek całować.
Prowadzimy ciążowy pamiętnik opisując każdy dzień oczekiwania i związane z tym refleksje.
Uwielbiamy wspólne spacery i Naszą wspaniałą rytnę kiedy to Mąż balsamuje mój brzuszek robiąc serduszka.
W małych gestach i krokach wielkie sprawy i szczęście.
Czasem nawet nie robiąc nic szczególnego wspaniale jest pobyć razem i pięlegnować tę potrzebę by zawsze nam tę radość dostarczała.

O to to! Małe rzeczy a cieszą, warto w codziennej gonitwie je dostrzec i cieszyć się… Kawa z pianką i sernik, ulubiona muzyka i tańce (u nas już na czasie christmas songs), czy właśnie spacer i rysowanie patykiem ulubionych postaci z bajek ;) aczkolwiek dostrzegam coś wyjątkowego w moim starszym, 3,5 letnim synku – jemu nie potrzebne są drogie zabawki, wypasione gadżety, jemu największą frajdę sprawia kiedy kładziemy się na dywanie, ja rysuje zamek z rycerzem, księżniczkami, strasznego smoka, opowiadając przy tym bajkę, albo rysujemy załogę PJ Masks na statku, gdzie on jest niebieskim, ja czerwonym, młodsza siostra zielonym a tata czarnym, którego w bajce tak naprawdę nie ma, albo żółwie ninja, albo Ninjago, albo…. A potem wycinamy to co narysowałam i bawimy się w to, robiąc z moich starych bluzek maski dla wszystkich, ze stojącej suszarki bazę w której czytamy bajki i jemy jabłka. Wtedy jesteśmy razem tak naprawdę.

A my (Olivier 11lat,Wojtek 5lat i Alicja 3 tygodnie) jesienne wieczory zamieniamy na pełne energetyczne chwile z kupą śmiechu. uwielbiamy grać w grę Twister i kiedy mama będąc w smiesznej pozie musi jeszcze bujać jedną nogą w foteliku najmniejszą istotkę na końcu padając na któregoś z chłopców to jest śmiechu co nie miara. Albo kalambury i zgadywanie czegoś co istnieje tylko w wyobraźni 5latka-bezcenne…
Na koniec wyciszenie emocji z ciepłym kakao lub budyń waniliowy,kąpiel i żegnamy w te sposób kolejny jesienny dzień.

Jesień nie musi być szara i ponura… Jest wtedy więcej czasu na wspólne leniuchowanie które my bardzo doceniamy w dobie codziennej gonitwy…można po prostu pogadać o rzeczach ważnych i tych zupełnie błahych…. Można zrobić michę popcornu i po południu wspólnie zakopać się pod kocem i oglądać bajki…..można eksperymentować w kuchni lub pograć w planszówki…..takie niby nic, a jednak tak wiele -w dzisiejszym świecie -bezcenne

Lubimy razem afirmować naszą ciekawość świata :) pytać, dotykać, psuć, naprawiać, czytać, wyrzucać, gnieść, gryzmolić….. :) poznawać siebie wzajemnie, popełniać błędy i wspólnie je naprawiać… obserwować, jak się zmieniamy, jak się zmienia świat wokół! uczyć się elastyczności, „rozciągać się” wewnętrznie w poszukiwaniu najlepszej na ten moment wersji siebie dla siebie nawzajem… a przede wszystkim i ponad wszystko – tulić, przytulać, kochać, ponad wszystko!

Odkąd nasza roczna córeczka dała sobie założyć buty – wcześniej gryzły ją, prześladowały jak najgorsze koszmary i za nic w świecie nie dała sobie wcisnąć nóżki – najchetniej drepczemy po parkach, ulicach, chodnikach. Szuramy nogami w kolorowych liściach, wrzucamy kamyczki do oczek wodnych, obserwujemy ptaki.. I choć plecy pękają, bo za dwie rączki trzeba jeszcze dzidzię trzymać, to piękne są te chwile, gdy mogę jej pokazywać jaki ten świat uroczy.

co lubimy razem robić? W sumie to wszystko razem robimy, więc ciężko 2 rzecz podać. Od 2 lat mamą jestem tej królewny a wciąż mnie zaskakuje to ile nas łączy. Wspólne gotowanie toż to dla mnie praca a dla niej zabawa, potem zakupy robione ja tu zmęczona, a ta w siódmym niebie do koszyka kolejne produkty wrzuca. I choć różnic między nami wiele to tyle samo nas łączy dzięki temu wszystko wspólnie robimy i cudownie przy tym się bawimy, wzajemnie wciąz się poznajemy więzi swoje wciąż budujemy. I czasem wystarczy wieczorem spojrzenie i już jedna wie co drugiej w głowie drzemie. Bajka czytana jest na dobranoc ta ulubiona o magicznym koraliku i te królewny wszystkie bajkowe, są nasze ulubione. Te chwile każda minuta razem spędzona nie ma bowiem co zwycięzce jednego wyłoniać. Bo jaka mama z córką wszystkiego nie robi, a te chwile najlepsze przecież spędzone. Miłością i radością są wypełnione. Więc wszystkim mamom obecnym i przyszłym życzę by wszystko lubiły robić z dzećmi swymi, bo każda taka minuta wnosi coś nowego, a te chwile to wspomnienia i nie zabierze matce nikt tego :)

Ja i mój 8-miesięczny synek Miłoszek uwielbiamy się śmiać – uśmiecha się gdy mu śpiewam, śmieje się na głos gdy Go łaskoczę, całuję, gdy odgrywam różne role przy pomocy Jego maskotek. Zabawom na łóżku czy w kąciku zabaw nie ma końca. Towarzyszę mu na każdym kroku Jego rozwoju A On odwdzięcza mi się swoim słodkim uśmiechem

Poneważ córcia jest jeszcze mała
Jest jedna zabawa nasza wspaniała
Nazywa się „Tatam” i polega na tym
Że bierzemy łóżko mamy i taty
Na plecach się obok siebie układamy
I z wielkim chichotem „Tatam” zaczynamy
Na „trzy cztery” podnosimy nogi do góry
Wyobrażamy sobie, że dotknęły chmury
I z okrzykiem „Tataaaaaam” opuszczamy nogi
Tak by z łóżka nie spadły, nie dotknęły podłogi
Kto zrobi „Tatam” z rozmachem największym
W grze naszej znajduje się na miejsu pierwszym
A chichramy się przy tym każdego ranka
Taka to nasza zabawa wydziwianka

Jesienią najbardziej bawi nas skakanie w kaloszach w środek kałuży, aby woda bryzgała się na boki, kręcenie parasolką podczas deszczu aby krople rozchlapywały się dookoła, zbieranie suchych liści w wielką kupę, skakanie na nią i rozrzucanie liści do góry oraz rozkopywanie szeleszczących liści w alejkach i na chodnikach.

Z moją 13 miesięczną córeczką uwielbiamy razem tańczyć. Wystarczy, że usłyszy muzykę i już „tany tany”.

Jesień to zdecydowanie najpiękniejsza pora roku. Najbardziej lubię w niej tą tajemniczą aurę i długie, lekko chłodne wieczory. Wraz Z Mikołajem – moim siedmioletnim synkiem – uwielbiamy ten czas szczególnie, gdyż co roku, już tradycyjnie, wspólnie odprawiamy szereg naszych jesiennych „rytuałów”. Jednym z nich jest wspólne pieczenie ciasta. Co roku szukamy ciasta, którego nigdy jeszcze nie próbowaliśmy i wspólnie uczymy się piec. Jeśli nam zasmakuje i co najważniejsze, jeśli uda nam się je wspólnie wykonać, trafia na naszą „mistrzowską listę ciast”, z której korzystamy potem w ciągu roku piekąc słodkości dla odwiedzających nas przyjaciół:) Drugim naszym ulubionym zwyczajem jesiennym jest wspólna gra na pianinie. Podobnie jak w przypadku ciasta, szukamy kolędy której jeszcze nie potrafimy zagrać i uczymy się jej przez całą jesień, tak aby w Wigilię z radością obdarować nią odwiedzającą nas rodzinę. Co jednak najpiękniejsze, największą radość sprawia nam wspólne szukanie i uczenie się wciąż czegoś nowego oraz obdarowywanie tym naszych bliskich. Radość w naszych sercach w zestawieniu z cudowną melancholijną aurą jesieni stwarza w naszym domu idealną harmonię:)

Ulubioną zabawą Kubusia,
jest łapanie złego rabusia!
Kuba wtedy policjantem się staje,
a zły rabuś w jego ręce się oddaje.
Policjant Kuba prowadzi dochodzenie
a rabuś zaczyna swoje tłumaczenie…
„Panie władzo ja tylko te radio oglądałem,
jak Boga kocham ukraść go nie chciałem!”
Lecz policjant wie jak naprawdę było,
radio przecież sam do kieszeni rabusia nie wskoczyło.
Kuba więc rabusiowi kajdanki zakłada
i do więzienia za za złe czyny rabusia wsadza.
Tam rabuś odsiedzieć swoją karę musi,
a dzięki temu żadnej rzeczy ukraść się już nie skusi!

Przyznam że najchętniej w taką jesień siedzi się w domu, owinięta w koc z kubkiem kawy, a maleństwo śpi obok (ma dopiero 2 msc, więc to jego ulubione zajęcie). Poza spędzaniem razem leniwie takich wieczorów jak ten, w te jesień zostają nam krótkie spacery – przerywane zawsze przez deszcz. Więc znów wracamy do lenienia się w domku i synuś śpi, a mama po załatwieniu obowiązków domowych -koc, kawa, komputer, kołyska u boku.
Cóż będę tu wymyślać, że robię niestworzone rzeczy z moim maluchem w tę jesień… Każda świeżo upieczona mama wie, że nie wiąże się to z wielkimi atrakcjami, za to UŚMIECH jakim mnie obdarowuje jest bezcenny i jest to właśnie TO co lubimy robić razem… Bo jak on, to i ja :)

W dzisiejszych czasach mamy dostęp do wszystkich informacji. Wystarczy wpisać hasło w przeglądarce internetowej i już wiemy wszystko, znamy odpowiedzi na pytanie ?? Jednak czy zapamiętamy to co przeczytaliśmy na długo? Czy nasze dzieci przyswoją sobie w taki sposób wiedzę? Niestety nie. Razem z mężem staramy się, aby córka odkrywała wszystko sama, poznawła świat, samodzielnie, powoli, ucząc się na błędach oraz poczuć smak nagrody ( wygranej). Odkrywamy świat razem, sadzimy rośliny, podlewamy, oglądamy jak kwitną. Zimą jeździmy na działkę, karmimy ptaki, uczymy się rozróżniać gatunki ptaków. Podczas gotowania, pozwalam bawić się w kuchni, dotykać różnych struktur, mąki, ryżu, kaszy itd. Podróżujemy poznajemy rośliny, zwierzęta, odwiedzamy zabytki. Opowiadamy ciekawostki, historie z naszego życia. Uczymy córkę odkrywania, odnajdywania odpowiedzi , choć nie zawsze udzielona odpowiedź jest prawidłowa, to droga jej poszukiwania, zostaje w pamięci. Dzięki temu szybciej można przyswoić informację i zapamiętać , że warto samemu szukać odpowiedzi na męczące nas pytania. Tak się rodzi pasja odkrywania świata i to najbardziej lubimy robić razem :)

Dzieci uwielbiają wspólne układanie klocków,rozstawianie trasy dla pociągów po pokojach i budowanie całej architektury kolejowej,z wykorzystaniem wielu ciekawych pomysłów dzieci na to,co można nimi przewieźć.Uwielbiamy zabawy puzlami,teraz uczymy się liter i składania wyrazów,z dużych piankowych.Nawet pobyt w wannie się z tym wiąże,gdy naklejamy literki na płytki.Świetna zabawa.Czytamy i ogladamy gazetki dla dzieci.Z córką bawimy się w projektantki.Projektujemy torebki z papieru,tkaniny,bibuły.Nie ma to,jak wycinać,sklejać,naklejać,malować.A potem razem do babci dzwonimy i opowiadamy,jak nam dzień minął.

Jesienny dzień to doskonały czas na nadrobienie pewnych zaległości – czy to kulinarnych, porządkowych czy też organizacyjnych. Dlatego też my z synkiem, a czasem także z tatą w te jesienne dni staramy się spędzać ze sobą jak najwięcej czasu; pomimo że w większości jest to czas spędzony w domu, lecz okoliczności są dosyć inne dlatego też mam wrażenie, że czas upływa nam miło i z pewnością nikt się nie nudzi.
Mama każdą wolną chwilę przeznacza na doskonalenie swoich kulinarnych umiejętności. Przy czym nie wiem czy mój mały synek będzie wielkim kucharzem ale w pracach kuchennych pomaga najchętniej. Wspólnie mieszkamy sałatki, pieczemy ciasteczka. Co za tym też wspólnie bałaganimy i sprzątamy… Później zapraszamy tatę na degustację i znów cała rodzinka w komplecie.
Tata w wolnych chwilach pomaga młodemu doskonalić umiejętności a raczej pielęgnuje pasję do układanek i puzzli które 2 letni Piotruś nie tak dawno z ogromną fascynacją odkrył i pokochał. Czasem ta zabawa potrafi ich pochłonąć na długi czas, ale co najważniejsze sprawia obu panom wielką frajdę.
Być może poprzez fakt, że jestem domatorką ten jesienny czas jest dla mnie wyjątkowo przyjemny i bogaty w pozytywne doznania płynące z niezwykłej bliskości jaka wtedy nawiązuje się w rodzinie. I to nie poprzez wspólne oglądanie telewizji, ale właśnie poprzez wspólne gotowanie, szafek reorganizowanie, wspólne książek czytanie i oglądanie – aż wreszcie zwykłe wspólne czasu spędzanie.
Bo nic tak nie cieszy dziecka i rodziców jak wspólne bycie razem. A w tej kwestii jeśli panuje rodzinna ciepła atmosfera nie ma znaczenia czy jest to gotowanie czy granie w piłkę – bo ten wspólnie spędzony czas to chwile które dodają nam skrzydeł, czasem zmęczą, czasem uspakajają ale przede wszystkim dają niepowtarzalne ciepło, którego nic i nikt nie jest w stanie zastąpić!

Lubimy się bawić w świata poznawanie – to co nas otacza, jest w książce czy też na szklanym ekranie.
Ola się pyta co to? służy to do czego ?Zapamiętuje i powtarza, czasem aż do upadłego.
Układa puzelki, klocki, zabawki nazywa, a gdy zapamięta co jest czym-jest bardzo szczęśliwa!
Teraz akurat jest jesień i z drzew liście lecą, a pomiędzy nimi gdzieś pajęczyny się świecą.
Córeczka je podziwia i bawi się nimi, przynosi do domu i układa przed lalkami swoimi
Mimo wszystko jednak nie ma jednej sprecyzowanej, zabawy konkretnej , lecz jest świata ciekawa, a potem układa sobie wszystko w głowie i to nasza wspólna zabawa…

No cóż bycie samotną mamą 8 letniego chłopca do łatwych zadań nie należy niestety. Dzisiaj wiem, że tak musiało być i cieszę, że został mi mój skarb chociaż ten na świecie:). Co lubimy robić razem?? Dobre pytanie czasem myślę, że łatwiej by było jeśli Mateusz byłby dziewczynką ale nie jest. Od jakiegoś czasu moje dziecko zapałało entuzjazmem do zimnej wody. Tak więc od początku tego roku hartujemy nasze organizmy. Najpierw nad naszym Polskim morzem, później w jeziorach by w tym tygodniu spróbować naszych sił w kąpieli morsów. Myślę, że razem z synkiem damy radę i polubimy ten niecodzienny sport tak bardzo, że wciągnie nas na dłużej. Ktoś by powiedział nieodpowiedzialne jest kąpanie się w zimnej wodzie. Ale co ciekawe z synkiem nie byliśmy jeszcze ani przeziębieni ani chorzy w tym roku. Tak więc przez zabawę hartujemy swoje organizmy:)

Z córką najbardziej lubię gotować ;) ona to wprost uwielbia . Co prawda ma tylko cztery lata Ale pomaga mi w każdym obiedzie ( jeśli jest w domu nie w przedszkolu ) Czy pieczeniu ciasta ;) . Potrafi już rozbijać jajka żeby skorupka nie wpadła do mąki ;) z moją pomocą tluczemy mięso na rolady później ona robi swoich kilka wersji z nadzieniem samej przez siebie wymyslonym; ) lubi kulac kluski Śląski . Uwielbia ugniatac ciasto , ubijać pianę do kopca kreta . Pierniczki w zeszłym roku już też robiliśmy wspólnie na święta razem z przystrajaniem lukrem i pisakami ;) i to nie chodzi o fakt samego gotowania tylko i to ze właśnie w tym momencie odkładam telefon i jesteśmy tylko we dwie ;) uwielbiam kiedy się śmieje , zadaje mi pytania a później siedzimy razem przed piekarnikiem rozmawiamy i patrzymy jak ciasto rośnie … tak , to tworzy wspaniałą więź i mam nadzieję ze tak będzie już przez całe życie , również jej dorosłe . Bo przecież wszystko to co dajemy teraz dzieciom one oddają nam w swoim dorosłym życiu . Dajemy im czas , zainteresowanie one odwdzieczaja się tym samym ;) Kocham moją córkę

Zbieram się co dzień i układam w pełnię gotowości. Wkładam na siebie ochronną płachtę i z zapałem przygotowuję się do przygody. Od dwóch miesięcy moja Iskierka jest już na świecie. Zabieram ją w tę podróż razem ze sobą. Razem odkrywamy życie. Tak, tak … Ja również. Paradoksalność – ktoś rzec może. A ja wiem, że to jest coś, co upodobałyśmy sobie, by robić to RAZEM. Wspólnie odkrywamy życie. Ta mała istota co dzień otrzymuje kilogramy miłości, czułości, nowych doświadczeń i zabaw. Rozwija się, zaskakuje i zbiera drobne puzzelki, by za jakiś czas układać je w piękny i kompletny obraz. Cała radość tego wszystkiego tkwi w tym, że ja również zaczęłam odkrywać i uczyć się życia dzięki mojej córeczce. To ona pokazała mi, że nie każdy dzień, ale każda chwila jest niezwykle cenna. Uświadomiła coś, co wcześniej istniało tylko w głowie, a teraz stało się rzeczywistością – doceniaj, chwytaj, delektuj się, podnoś, walcz, rozkoszuj się, pielęgnuj to co masz. To wspólne uczenie się od siebie pozwala nam na przemierzanie życia z podwójną siłą i pełnią satysfakcji.

Większość moich bliskich twierdzi, że nie zamykają mi się usta, a kiedy patrzę na moją (nieodrodną ;) córkę, jestem skłonna w to uwierzyć.
Najbardziej lubimy… po prostu mówić. Są rozmowy o ważnych sprawach, emocjach, problemach, ale szczególna część to odgrywanie ról, mówienie wierzy, opowiadanie bajek i opowiadań.
Jesień, mówi się, jest porą nostalgii, powracania wspomnień i (czasem) żalu za tym, co minęło. Żalu może nigdy nie czułam, ale często wspominałam czasy, kiedy grałam w teatrzyku przedszkolnym, a potem szkolnym, i jako wolontariusz. Uwielbiałam to uczucie, kiedy mogłam na kilka godzin być kim innym, móc beztrosko robić głupie miny, wykrzyczeć się, wyśmiać, a nieraz i wypłakać. Potem studia techniczne, praca, dzieci… i powróciłam. Czasem jestem robaczkiem, który bezskutecznie szuka befsztyczka, czasem samochwałą, a bywa, że złą macochą (która jednak zawsze daje się poprawić ;) Moja Mała śmiała się w głos z wszystkich bajek i wierszy. Teraz ja często śmieję się z tego, jak potrafi udawać głosem każdą postać z bajki (mogłabym przysiąc, że przez przypadek włączyłam płytę z filmem). Zosia mruży przy tym oczka, otwiera je jak pięciozłotówki, a buzią przechodzi płynnie między nawiasem skierowanym w górę i w dół. A kiedy następują ukłony i brawa, już widzę, jak siedzący z nami synek – niemowlak zaczyna ,,wypowiadać” swoje kwestie. Podobno faceci z wiekiem robią się mniej gadatliwy, ale kto wie, może dorobimy się nowego aktora albo chociaż scenografa ;)

Każdy dzień spędzonym z moim synkiem jest wyjątkowy i każda chwila oraz każde zajęcie jest naszym ulubionym jeżeli robimy je razem. Synek ma siedem miesięcy, jest bardzo energicznym, wesołym i ciekawym świata dzieckiem. Dzień uwielbiamy rozpoczynać od wspólnych przytulasków, leżymy razem pod kołdrą i cieszymy się sobą, uwielbiam patrzeć na jego uśmiech, na radość na jego twarzy od momentu jak tylko się obudzi. Nasz dzień wypełnia ulubione zajęcie, czyli poznawanie siebie nawzajem i poznawanie otaczającego świata, synek uwielbia zabawy przed lustrem, ogląda nasze odbicie i ochoczo do niego „mówi”. Chodzimy po całym domu i zachwycamy się każdym szczegółem, każdy jego element zdaje się być jedyny, niepowtarzalny i wyjątkowy. Mnóstwo czasu uwielbiamy również spędzać leżąc razem na kocu, pokazuje synkowi różne zabawki, książeczki, opowiadam co widzimy, czytam bajki, a on z chęcią się im przysłuchuje, a później podąża za mną tak jak tylko potrafi – pełzając i kręcąc się wokół własnej osi:) Jeżeli pogoda dopisuje to z chęcią wychodzimy na spacery i podziwiamy otaczające nas piękno przyrody, obserwujemy spadające kolorowe liście i biegające pieski i kotki. Natomiast jeśli pogoda za oknem nas nie rozpieszcza to obserwujemy świat przez okno i obserwujemy spadające krople deszczu. Tak na prawdę każda spędzona wspólnie chwila jest dla nas wyjątkową i ulubioną, cieszymy się swoim towarzystwem i bawimy razem, dopiero jak na świat przyszedł mój ukochany synek uświadomiłam sobie, że można kochać aż tak….

Z dwuletnią Julią spędzamy czas bardzo aktywnie, Julia jest bardzo aktywnym dzieckiem, które nie posiedzi w miejscu nawet chwilę, każdego dnia ćwiczymy razem w rytm ulubionej muzyki z bajek Julii, gdy zbliża się południe Julia sama wyciąga rękę i zabiera mnie do zabawy poprzez ćwiczenia. Często się przy tym wygłupiamy co sprawia nam ogromna radość, czasem sama czuję się przy tym jak dziecko. Taka forma spędzania czasu działa pozytywnie zarówna na Julię jak i na mnie, pozwala mi to zrelaksować się i odejść od domowych obowiązków.

nawet nie muszę się zastanawiać…. uwielbiamy basen, w wodzie gramy w piłkę i szalejemy na zjeżdżalniach :)

Z moją córcią każda chwila spędzona razem jest piękna i niezapomniana! Nie chce ,żeby żaden moment z jej rozwoju mi uciekł , dlatego staram się ,wolny czas spędzać wspólnie. Lubimy się bawić i uczyć, często to razem łączymy. Rysujemy, malujemy farbkami, tańczymy, śpiewamy , nawet razem ćwiczymy i liczymy :)Śmiesznie jest zobaczyć,kiedy Twoja córeczka prawie 2 letnia nagle zaczyna po Tobie powtarzać i robić przysiady i liczyć : raz, trzy ,sześć :) Jakim autorytetem jest rodzic ,kiedy dziecko stara się wszystko robić dobrze a jaka to radość dla obojga :) Jak próbuję rysować coś , co niczego nie przypomina ,ale jakie to dla nas jest piękne . Kiedy wypowiedziane nowe słowo automatycznie wywołuje uśmiech na naszej twarzy. Jeszcze jak słowo zostanie powtórzone i dokładnie z tym samym akcentem powiedziane to jest dopiero ubaw. Inni powiedzą co można robić z 2 letnim dzieckiem , to ja powiem wszystko! Ubieramy się i idziemy na spacer zbieramy kasztany i liście do zielnika, gotujemy posiłki pomimo iż kuchnia potem jest cała do posprzątania , nieważne . Ważne,że razem . Jak tańczymy , skaczemy , śpiewamy i się wygłupiamy . Najważniejszy jest uśmiech :)

Uwielbiam nasze wspólne zabawy w kuchni! Gotowanie i pieczenie od zawsze było moją pasją, dlatego cieszę się, że córka połknęła też tego bakcyla i towarzyszy mi w tej codziennej podróży po krainie smaków i aromatów. Czas spędzony w kuchni bardzo nas do siebie zbliża i sprawia, że córka czuje się jak dorosła, bez której żadna potrawa ani ciasto nie udałaby się!. Oczywiście ona traktuje to jak zabawę i dzięki jej dziecięcemu spojrzeniu na świat i ja zrozumiałam, że w gotowaniu można odnaleźć prawdziwą radość. Każdego dnia nie obywa się bez zabaw w mące, brudzenie nosków czekoladą i wodzeniem palcem po sosach. Bo czasem spędzonym w kuchni można się bawić, czego mnie nauczyła właśnie ona swoją obecnością. Córka uwielbia ozdabiać muffiny i ciastka, robiąc to z wielkim wyczuciem i precyzją, całkiem, jakby właśnie pracowała nad wielkim dziełem. Z
makaronu powstają naszyjniki dla
lalek, a kasze i groch służą jej do tworzenia obrazów, które pieczołowicie układa i wykleja na kartkach papieru. Z warzyw i owoców układa figury, potrafi nawet tak ozdobić i ubrać zwykłą marchewkę, że przestaje być zwykłym warzywem, a staje się prawdziwą damą!. Czasami te zabawy tak ją pochłaniają, że przestaje dla niej istnieć telewizor i lalki. Poza tym czas spędzany w kuchni uczy ją twórczego i kreatywnego myślenia, ale i sprawia, że szybciej, niż jej rówieśnicy nauczyła się zegarka, kolorów, liczenia i kulinarnych miar. Te nasze wspólne zabawy mają w sobie wielką moc, bo obok szczypty przypraw i gramów wyobraźni, posiadają kilogramy wspólnej miłości i radości, co sprawia, że tutaj codziennie, wraz z pysznym sernikiem w piekarniku rośnie nasza więź!

Ja i moje 6-letnie dziecko lubimy najbardziej… rozrabiać na łonie natury, nawet gdy nad nami są deszczowe chmury! Jeździć na rowerach i wspinać się po wielkich kamieniach! Chodzić do lasu i z leśnym klimatem obcować, robić sobie wycieczki i nowe miejsca poznawać! Z naszym pieskiem na spacery wychodzić, lodami w upalne dni się chłodzić! Tworzyć piękne rysunki, by w antyramie na ścianie znalazły się nasze piękne malunki! Na plac zabaw chodzić i po jeziorze jeździć w łodzi! W gry planszowe grać i głośno się śmiać! Robić sobie na pamiątkę mnóstwo zdjęć i zawsze siebie w swoich serduszkach mieć!

Najbardziej z moim kochanym synkiem lubię obmyslac psoty :) … inna sprawa, że każdy czas spędzony z moim dzieckiem jest dla mnie ważny … wówczas ponownie przenoszę się w świat prawdy, miłość i dzieciństwa … Może to banalne ale kiedyś babcia powiedziała mi abym często przywozil do niej jej wnuka, bo on ładuje jej batrie … i chyba coś w tym faktycznie jest, bo ja czuję się identycznie :)

W jesienne dni najbardziej z moją córką lubię czas spędzony przy kominku. Ogień tryska wesoło, siadamy razem, opatulamy się kocem i czytamy. Książka zabiera nas w niezapomniane krainy wyobraźni. Pobudza umysł, fantazję ale jednocześnie wprawia w zadumę i wewnętrzny spokój. Często przystajemy na jakiejś stronie i próbujemy wymyślić własny dalszy ciąg opowieści. Sprawia nam to nieopisaną frajdę ponieważ to my wtedy czujemy się autorami czegoś wspaniałego. Kto wie… może kiedyś będziemy :)

Po pierwsze oglądamy zdjęcia,ale nie na ekranie komputera, laptopa, czy telefonu. Zawsze wywołuję zdjęcia , dopiero wtedy nabierają dla mnie sentymentalnej wartości. Hania, moja czterolatka uwielbia oglądanie zdjęć i słuchanie historii jakie są z nimi związane. Bardzo lubi moje stare zdjęcia:na balu w przedszkolu kiedy stoję obok Mikołaja i ściskam w ręku reklamówkę ze słodyczami( 1987 rok:). Pyta mnie zawsze co jest w tej paczce. (Reklamówka jest trochę przezroczysta i widać przez nią czekoladę ” Mirabelka”). Na drugim miejscu są tańce. Najbardziej lubi piosenkę ” Tańcowały dwa Michały” i nie wierzy,że Michał to imię chłopca, twierdzi ,że to piosenka o grzybkach. Trzeci sposób na jesienną pluchę to robienie zupki dla misia, z tego co aktualnie jest w szafce kuchennej. Wlewam wodę do garnka, wsypuję do kubków mąkę, kaszę, cukier , wykładam przyprawy.Hania wszystko dodaje do wody i miesza aż powstaje zupa. Często nie pozwala wylać zupki po skończonej zabawie i tata Hani jak wraca z pracy , to śmieje się,że wyśmienicie gotuję. Kolejny patent na jesień to bajka. Niezawodny jest film ” Przygody Kubusia Puchatka”, kto nie oglądał niech żałuje:) .Ostatnią rzeczą jest robienie murzynka. Pod koniec pracy w kuchni mam dwa murzynki- jednego w piekarniku, drugiego przed sobą w postaci Hani. A do tego przychodzi kot, który swoimi czterema łapami roznosi po całym mieszkaniu, czarne ślady po kakao, które ” niechcący” się rozsypało na podłogę:)

Z moją córką wiąże mnie niesamowita więź. Jestem szczęśliwą posiadaczką najukochańszej córeczki na świecie – mojej trzynastoletniej Oli. Jak wszystkim wiadomo, trzynastolatka ma już swoje zajęcia i woli spędzać czas ze swoimi przyjaciółmi niż mamą. Cóż, taki wiek. Mam jednak swój sprawdzony sposób, który zawsze działa. Obie jesteśmy kobietami/dziewczynami i należymy do tych kochających zakupy. Wystarczy, że rzucę hasło: ,,Może małe zakupy w galerii dzisiaj?” i moja Ola wszystko odwołuje i zgadza się na najlepsze spędzanie czasu z mamą. Jedyna rzecz, w której zgadzamy się zawsze. Ola odziedziczyła gust po swojej mamie i obie nawzajem sobie radzimy. Obie wtedy czujemy się błogo. W końcu nic tak nie poprawia humoru jak udane zakupy, a nasze zawsze takie są, dlatego, że są wspólne!

Uwielbiamy z pewnoscia spędzać razem czas każda rzecz w którym mamy wspólny udział nas cieszy. Są to chwilę przepełnione uśmiechem, miłością i przede wszystkim dobrym humorem. I nas nie ma czasu na nude, ja wraz z moim szkrabem mamy mnóstwo pomysłów na spędzenie czasu. W domu razem śpiewane piosenki, czytane bajki, oglądanie i nazywanie obrazków, wspólne sprzątanie, budowanie domku, zabawa w chowanego, malowanie farbkami :) jest mnóstwo pomysłów. Jesienna pogodę wykorzystujemy na długie spacery, robienie zdjęć, wojna na liście przyprawiona nam ostatnio dużo pozytywnej energii i usmiechu, ciapanie w kaluzach jest zawsze miło postrzegane.

Jesienne dni – a właściwie popołudnia, bo chodzi się przecież do szkoły, przedszkola;) – spędzamy na spacerach:) Sprawa podstawowa to „wybieganie” naszej pięciomiesięcznej suczki-łobuzerki, ale do tego mamy i preteksty „kasztanowe”, i „liściowe”. Fajnie się tak poznaje miasto z bliższej perspektywy, w niedaleki „plener” też można pojechać.
A gdy pogoda nieco gorsza i do spacerów nie nastraja, wtedy wyciągamy nasze plastyczne akcesoria, szukamy pomysłów w sieci, testujemy patenty podpatrzone w przedszkolu czy szkole, zaglądamy do książek Fiony Watt – i działamy „artystycznie”:) Przyznam, że i mnie to ogromnie wciąga: niegdyś jakoś mniej się takich fajnych rzeczy robiło, nie wyżyłam się twórczo, więc razem z dziewczynami tniemy, wydzieramy, kleimy, składamy, zdobimy…:)

Jesień..zima, wiosna, lato… na zabawę i wspólny czas z dzieckiem każda pora roku jest rewelacyjna. Każda aura i czas wydają się być, i są idealne, i niezastąpione. I każda może stać się inspiracją do odkrywania tajemnic z własnego dzieciństwa i lepszego poznawania siebie nawzajem. Mój ruchliwy 4-latek uwielbia przede wszystkim aktywny wypoczynek, zatem pogodniejsze dni bezapelacyjnie wiążą się z ruchem na świeżym powietrzu. Spacery, zbieranie jesiennych skarbów (liści, kasztanów, grzybów), niezastąpiona hulajnoga i oczywiście wspinanie się na każdy przydrożny kamień, czy murek. W czasie deszczu również znajdujemy wspólnie zajęcia, które zaprzeczają znanemu cytatowi „w czasie deszczu dzieci się nudzą”. Kolorujemy, układamy puzzle, bawimy się w chowanego, wyścigi samochodowe, czytamy bajki, śpiewamy i tańczymy. A zmęczeni zabawą pijemy wspólnie ciepły sok malinowy, którego smak przypomina minione wakacje spędzane na działce u dziadków, śmiejemy się i przytulamy. I zawsze pada magiczne: „Mamuś, kocham Cię bardzo”… „Ja Ciebie też kochanie… najbardziej na świecie”.

MY JESIEŃ ZA SERCE CZERWONE KOCHAMY,
BO W TYM SERCU
JEST UROK JESIENI-DAMY!
TO ONA KOLORAMI NAS OTACZA,
WYJMUJE Z KOSZYKA ŻOŁĘDZIE,
LIŚCMI PARKI OTACZA.
RZUCA KASZTANAMI, CHOĆ ZA OKNEM PLUCHA
WIE GDZIE NAJLEPSZE SĄ GRZYBY
I DZIECI W KAŁUŻY SZUKA.
MA NA SOBIE SUKNIĘ W ZŁOTO I ZÓŁTE SKRAWKI DODANE
NA GŁOWIE KAPELUSZ Z JARZĘBINY,
Z KTÓREJ NASZYJNIK POWSTANIE.
MA PARASOL I GUMACZKI KOLOROWE,
PEŁNO KAŁUŻ PO DRODZE,
GDY PRZEDSZKOLE CZEKA JUŻ GOTOWE.
RADOŚC NA TWARZY MALOWANĄ,
GDY BUKIET Z LIŚCI ZEBRANYCH PRZEZ DZIECI W PARKU POWSTANIE,
I TAKIE TAJEMNICZE POWIEWY WIATRU WIECZOREM,
KIEDY CISZA W DOMU NASTANIE.
MA W SOBIE SIŁĘ, BO RUMIEŃ MALUJE…
I NOS CZERWONY CZASEM DZIECKU OBRYSUJE.
I TAK SZCZYPIE NIEKIEDY NAS W USZY,
BO PRZYMROZEK POTRAFI TEZ PRZYNIESĆ WŚRÓD GŁUSZY.
JEST WESOŁA I TAKA ZABAWNA,
TO NASZA PANI, TAKA SŁAWNA.
KIEDY KONIK ZE ZBIORÓW JESIENNYCH POWSTANIE,
LUB JEŻ ZE SZYSZEK PÓJDZIE NA SPOTKANIE,
TO ONA HICHOCZE ZADOWOLONA
I CZASEM ŁZĘ URONI
BO JESIEŃ JEST Z NAS ZADOWOLONA.
Podpisano: mama 3 najukochańszych szkrabów na świecie :-)

Każda mama przyzna mi rację, że dzieci to najwięksi motywatorzy kreatywności. Nagle każdy przedmiot, warzywo czy śmieć staje się skarbem, zabawkom lub ozdobom. Nie trzeba wydawać całej wypłaty by wspaniale bawić się ze swoim dzieckiem.
Jesień – piękna i twórcza. Pełna jest znalezisk, kolorów i powodów do mile spędzonego czasu. Uwielbiam tę chwilę gdy Maja chwyta mnie swoimi małymi rączkami, ciągnie do parku, lasu czy na łąkę, na której niedawno zbierałyśmy kwiaty. Razem składamy bukiety z liści, poszukujemy kasztanów, żołędzi i zrywamy ostatnie gałązki jarzębiny. Po powrocie do domu siadamy przy kominku, pijemy gorącą czekoladę i wyciągamy naszą „skrzynię z narzędziami”.
Maja ma 6 lat i uwielbia obdarowywać swoje babcie, dziadków i ciocie domowej roboty ozdobami. Naszym dumnym „twórczywem” są urocze, obfite wianki na drzwi z wszystkiego, co uda nam się zebrać. Moja córcia uwielbia również robić skarbonki. Z masy papierowej, z masy solnej, butelek… Ma już sporą kolekcję, bo chętnie zapełnia ją już własnymi pieniążkami. Chętnie wykonujemy świeczniki ze starych wazonów i naczyń, gdyż często wybieramy się na „pchli targ”, „zbirki” czy domowe wyprzedaże. Odnawiamy, ozdabiamy, obklejamy i starym przedmiotom nadajemy nową jakość. To niezwykła chwila dla mamy i córki gdy razem mogą zrobić „coś” wspólnego i pięknego. Cieszę się, że Maja zamiast bajek, gier komputerowych i innych zapychaczy czasu – woli pobudzać swoją kreatywność i dzielić się nią z innymi. Często zaprasza koleżanki, bo jak mówi „ma cudowną mamę”, która zawsze ma pełno pomysłów. Razem z dziewczynkami robimy biżuterię, domki dla lalek, sklepy z kartonów. Dzieciaczki już same przychodzą do mnie ze swoimi pomysłami, co mnie bardzo cieszy. Ostatnio robiłyśmy wyposażenie klatki dla chomika Felka. Zatem mój dom jest pełen radości i wciąż nowych, „małych” gości.
Uwielbiam spędzać czas z dziećmi. Czuję się wtedy wolna i szczęśliwa. Każdą wolną chwilę staram się wykorzystać dla mojej córci. Wiem, że to dla nas obu bardzo ważne. Nie tylko dla pięknych wspomnień, ale także dla bliskości i budowania więzi z dzieckiem.

Naszego synka bardzo kochamy
i wszelkie zabawy z nim uwielbiamy!
My pomysłów na zabawę mamy bez liku,
że czasem trudno połapać się w tym mętliku!
Bo dzień bez psotów to dzień stracony,
wtedy nasz Szymuś jest niezadowolony!
Więc spędzamy RAZEM wolne chwile,
Bo wspólnie czas spędzony smakuje mile!
Udawanie głosów różnych zwierzątek
to zabawa na dobrego dnia początek!
Następnie „A kuku!” przegania nam smutki
i bardzo ją lubi nasz Synek malutki!
Kochamy klocki układać na dywanie,
a duże budowle stanowią fajne wyzwanie.
Z kukiełek teatrzyk synkowi robimy
i wszyscy się dobrze przy tym bawimy.
Książeczki wspólnie wieczorem czytamy
i ogromną frajdę z tego też mamy!

To ja, Lenka, pięcioletnia dama,
A to Kasia – moja ukochana mama.
Duecik zgrany razem tworzymy,
Ale od reszty rodziny też nie stronimy.
A jest nią nasz ukochany tata,
Który bardzo kocha i mamę, i swego małego skrzata.
Ponieważ bardzo się kochamy,
Chętnie ze sobą czas spędzamy.
I nieważne co wtedy robimy,
My po prostu ze sobą przebywać lubimy.
Wszak przecież nie od dziś rzecz to powszednia,
Że co trzy głowy, to nie jedna.
Razem psocimy więc na całego i figlujemy,
Ale kiedy trzeba również sprzątamy i gotujemy.
Lubimy też razem usiąść w foteliku
I poczytać książeczki, których mamy bez liku.
Czasem zagramy w jakąś fajną grę,
Albo po prostu przytulamy się.
A kiedy pogoda za oknem nie odstrasza,
Wyruszamy na dwór z naszego przytulnego poddasza.
Razem lubimy jeździć na rowerach, w parku spacerować,
Bliższe i dalsze wycieczki organizować.
Bo naszą wspólną pasją jest też zwiedzanie
I na górskie szczyty się wdrapywanie.
Kiedy tylko wszyscy mamy wolny czas
Staramy się, by przy wspólnym stole nie zabrakło nas.
Zjadając przygotowane przez nas pyszności,
Rozmawiamy sobie, a uśmiech na naszych buziach gości.
Bo nieważne co robimy, gdzie i kiedy, ale ważne z kim
No i najważniejsze, że robimy to z miłością i uśmiechem – pamiętajcie o tym.

Uwielbiam wszystkie te chwile, które pomagają mi w tworzeniu bliskości z moim dzieckiem. Fundamentem, na którym ją buduję, jest mój czas, cierpliwość i miłość. To one sprawiają, że wspólna zabawa z synem nie jest tylko sposobem na wspólne spędzanie czasu i zabicie nudy, ale i pozwala mu przekazywać moją rodzicielską miłość i wiedzę o świecie. Staś jest na takim etapie rozwoju, że wszystko, co go otacza, jest wielką niewidomą, którą należy koniecznie poznać, dotknąć i zrozumieć. A ja staram się towarzyszyć mu w tej odkrywczej podróży i wspierać. Na liście obecnych zainteresowań syna są książeczki. Może godzinami wsłuchiwać się „Lokomotywę”, „Kaczkę dziwaczkę” czy „Koziołka Matołka”, a ja przyznam szczerze, że choć znam je już na pamięć, to za każdym razem mam taką samą frajdę z ich czytania. Wędrowanie po krainie dźwięków, symboli, rymów i obrazków jest dla niego niezwykle interesujące, a ja uwielbiam te momenty, gdy je wspólnie czytamy. Syn wtula się we mnie swoim ciałkiem, szukając w nim ciepła i bezpiecznej przystani, w której mógłby także uspokoić rozkołysane zmysły. Nadstawia uszy i paluszkiem wodzi po obrazkach, dopominając się wyjaśnień. Jego błękitne oczy patrzą raz na mnie, a raz wpatrują się w książeczkę. Czasami posyła mi cudowny uśmiech, całkiem jakby chciał mi podziękować za te chwile, które nie tylko są czasem tylko dla niego, ale i pomagają mu zrozumieć otaczający go świat… Te momenty wspólnego czytania to dla mnie sposób na pokazanie mu swojej miłości, a dla niego zabawa. Zabawa,poprzez którą definiuję jego dziecięcy świat, który dzięki książkom staje się bogaty w wyobraźnię, słowa i pozytywne emocje!

Jestem mamą ośmioletniego bąbla i sześciomiesięcznego bąbelka. Jako, że od września córka wróciła do szkoły, wspólnego czasu mamy mniej. Jednak nie tracimy żadnej chwili. Kiedy tylko pogoda dopisuje wybieramy się na wspólne spacery połączone ze zbieraniem „darów jesieni” – kasztanów, żołędzi, kolorowych liści czy jarzębiny. Wszystko co uda nam się znaleźć wykorzystujemy do budowy ludzików. Córka buduje a synek przeprowadza selekcję. Te mniej wytrzymałe szybko strąca małą rączka.
Jako, że wieczory są już coraz dłuższe poszukiwaliśmy zabaw na tą naszą pierwszą wspólną jesień. Uwielbiamy wszelkiego rodzaju zabawy przy muzyce. Wariacji na ten temat jest wiele: śpiewamy, tańczymy wszyscy, pokazy indywidualne – najmłodszy uczestnik kibicuje :)
A nasze najlepsze chwile? Cała trójka + tatuś i zabawy na podłodze. Wyznacznikiem jakości zabawy jest śmiech najmłodszego uczestnika, nawet jeśli po części jest obserwatorem. Odkryliśmy ostatnio, że super zabawą jest wojna na pluszowe misie.Syn prawie zachodził się ze śmiechu a to z kolei rozbawiło nas wszystkich. Taka niepozorna zabawa a tyle radości.
Gdyby nie nasze bąble nasze życie byłoby zupełnie inne – byłoby puste.

Z moim synkiem najbardziej lubimy być blisko siebie.Wtedy czujemy się jak w niebie.
Uwielbiam jego rączki całować, z moją matczyną miłością się nie chować.
Maluch bardzo lubi brzuszka masowane i kołysanek śpiewanie.
Łaskotanie jego uśmiech wywołuje i to mnie bardzo raduje.
Dzięki dotykowi Wiktorek bezpiecznie się czuje, a ja w ten sposób silną emocjonalną więź z nim buduję.
Gdy mówię do niego z czułością, patrzy na mnie z ciekawością.
Choć ma dopiero 4 miesiące, mam wrażenie,że bardzo chce na moje słowa odpowiadać, lubi po swojemu gadać.
Jednym słowem nie ma zajęcia lepszego od uwielbiania szkraba mojego.

Chociaż mieszkamy w mieście to najbardziej lubimy z córką spędzać jesienne dni w polu i zagrodzie u dziadka! Dla mojej córki to ogromna radość i odskocznia, coś bardzo ekscytującego. Pierwsze wykopki Ala tak przeżyła, że z wrażenia nie mogła później zasnąć! Orka i bronowanie to pojęcia, których niektóre czterolatki nawet nie znają. Moja córka jest dumna, że pomagała w polu razem ze swoją mamą :) Wyrywała warzywa korzenne i z babcią segregowała, dziadka przy taczce też dumnie asekurowała. Dla nas ta jesień była niezwykła bo inna ale za to jakże wspaniała!

RAZEM to krótkie słowo, które zawiera w sobie bardzo wiele… ale nie ma co się rozpisywać, oto nasza odpowiedź:

[R]ano RAZEM się budzimy i do południa tulimy
[A]patyczne śniadanko potem RAZEM robimy
[Z]namy różne gry w które RAZEM się bawimy
[E]ewentualnie RAZEM na spacer chętnie chodzimy
[M]iło czas RAZEM zawsze i wszędzie spędzimy!

Co najbardziej lubimy robić? To chyba oczywiste że piec,piec,piec i jeszcze raz smarować masą! Mamy dwa identyczne fartuszki z muchomorkiem, dwa wałki i tony mąki,cukru i masła. I pieczemy wszystko od ciasteczek po torty, od urodzin po zwykły szary jesienny dzień. A najlepsze jest w tym to że po prostu mamy z tego ubaw. Uwielbiamy kiedy mąka wisi w powietrzu,rozgrzany piekarnik az syczy jakby wołał jeść i tatusiowi cieknie ślinka od zapachów. Przybijamy „piątki” rękami całymi w cieście, tak słodko się sklejają. Oblizujemy garnki z czekolady. Bijemy się na ciastka i bijemy białą pianę na bezę. Uwielbiam te nasze długie , jesienne wieczory pełne….słodyczy własnej roboty! Tylko Tatuśkowie brzuch wciąz rośnie:)

Im człowiek jest starszy, tym częściej wracają do niego wspomnienia. Ja często swoim dzieciom opowiadam o tym, co ich dziadkowie robili jak byli w ich wieku oraz co ja robiłam. O dziwo, nigdy im się to nie nudzi, wręcz upominają się o więcej. Jesienią opowiadam im te historie przeważnie przed zaśnięciem. Z gorącym kakao i tostem w ręce. Po za wieczorno-nocnymi opowieściami, jesienią, uwielbiamy wspólnie spacerować z psem po lesie. Gdy spędzam z nimi czas, to tak jakbym sama znowu stawała się dzieckiem. Czasami widzę niezrozumiałe spojrzenia innych dorosłych. Ale czy zawsze trzeba brać wszystko na serio? Moja Juleczka już pomału staje się nastolatką i zastanawiałam się momentami, kto jest w tej relacji bardziej dorosły…. Wspólnie biegniemy w stos liści, zbieramy kasztany, liście …a gdy przychodzi niedziele robimy wielki bałagan w domu. To nie byle jaki bałagan, bo to twórczy chaos. W ten dzień możemy wykazać się naszą kreatywnością i przyozdobić na różne sposoby jesienne dary natury, zebrane w ciągu całego tygodnia. W chwili obecnej dzieci są bardzo zaangażowane . w wybieranie ozdób dla prababci i pradziadka, bo w związku ze zbliżającym si Świętem zmarłych, dzieciaki postanowiły na swój sposób przozdobić groby. Reasumując, w naszych głowach jest zawsze pełno pomysłów i najważniejsze, że spędzamy czas razem i nic dla mnie nie jest ważniejsze od relacji która nas łączy.

Moja córa pojawi się na świecie dopiero za 3 miesiące. Co lubimy robić razem? Przede wszystkim wspólnie słuchać muzyki, śpiewać, a wieczorem Helenka uwielbia „bawić się” w kopanie mamy po brzuszku, co sprawia niemałą przyjemność. Uwielbiamy razem delektować się owocami, przygotowanymi daniami, a czasem słodkościami. Lubimy spędzać wolny czas na spacerach, nie tych po mieście, ale na wsi w lesie. Wspólnie czekamy też na tatę, który mimo zmęczenia po pracy, czule z nami rozmawia i z niecierpliwością oczekuje na przyjście córy na świat.

My uwielbiamy robić coś z niczego.Ostatnio dziewczynki mają jakąś fazę na robienie zwierzątek z rolek po papierze toaletowym,więc siadamy razem popołudniami,wyciągamy karton z różnymi szpargałami,kolorowymi papierami,bibułą itp.i bierzemy się do roboty.Dziewczynki zrobiły kilka kotków,pszczółkę,biedronkę,minionka,Olafa,misia,sowę…Już nie ma gdzie tego ustawiać:-)A jak zobaczą w łazience,że kończy się papier,to przypominają,żeby tylko nie wyrzucać,bo jeszcze coś będą robiły.Lubię te nasze kreatywne wieczory i widzę,że im też sprawia to dużą przyjemność.Czasem naprawdę tak niewiele potrzeba,by uszczęśliwić dzieci.One po prostu uwielbiają spędzać czas z nami,rodzicami,nieważne co się robi,byle robić to razem!

Zdecydowanie majsterkowanie! Wraz z synem mamy zamiłowanie, do śrubek dokręcania i samochodów reperowania, do naprawy sprzętów domowych i kupowania wciąż narzędzi nowych. Śrubokręt, wkrętarka, młoteczek i latarka – to nasze ulubione zabawki, do reperowania drzwiczek i szafki, które mimo, iż są plastikowe, to dzięki nim sprzęty stare działają jak nowe. Bo my uwielbiamy z synkiem bawić się w pokoiku, składając modele na drewnianym stoliku, tu i tam młoteczkiem stukać, jakąś szparę bądź dziurkę szybko wylukać, którą można by było zreperować, by móc się efektem końcowym później radować :) I tak właśnie każdego wieczora z synkiem czas razem spędzamy, bo my majsterkować po prostu uwielbiamy :)) A kiedy potrzeba zachodzi, bo mama nie wie czemu pralka nie chodzi, narzędzia prawdziwe bierzemy i szybciutko każdy sprzęt reperujemy :)

Co lubimy robić ja i moje dziecko? Mój synek jest maleńki ! Ma kilkanaście dni ale uwielbia się ruszać!
By rozwijać jego sprawność ruchową i rozweselać bawię się z nim w „dziecięcego chowanego” , a więc ,
kładę rączki na twarzy , a następnie rozwieram je i wołam „akuku”, maluszek to uwuelbia bo śmieje się
jak oszalały ! Bawimy się tak ciągle, w różny sposób, np ujawniam się spod łóżka, czy spod pierzynki!
Jeszcze jest za mały na inne zabawy, jednak ja, uwielbiam się nim opiekować i bawić!
Żona mówi, że chyba się do tego urodziłem, i jak twierdzi jest dumna z takiego męża !
Ponadto uwielbiam się z nim bawić gdy leży w łóżeczku, biorę wtedy misie, i robię nimi akrobacie,
maluszek obraca się, wodzi wzrokiem i próbuje łapać! Świetna zabawa !
A mina żony gdybym kupić ubranka maluszkowi w Coccodrillo ? Bezcenna ! A jej spojrzenie,
gdy zapyta, ile wydałeś, a ja, że „nic” -niedowierzanie !

Nic nie poradzę, że moje dzieci są uparte. I już. Kochają ubierać choinkę czym zaraziłam ich sama, całkowiecie nieświadomie. Sama kocham wszysko co wiąrze się ze świętami Bożego Narodzenia. Wystrój choinkowo-domowy planuję znaczenie wcześniej. Zdażało mi się jeszcze przed dziećmi we wrześniu wyciągać ozdoby świąteczne i sprawdzać co w tym roku się przyda, a co trzeba dokupić, wymienić czy odsprzedać komuś. Moje dzieci, chcąc czy nie, świętami ekscytują się jak ja, od wczesnej jesieni. Zdażało się nie raz, że jesienny weeknd spędzaliśmy zawaleni łańcuchami, bombkami, sopelkami lodu zwykle przyczepianymi na poręcz schodów, sztucznymi choinkami, świecami… Godzinami rozplatywaliśmy kilometry lampek choinkowych!! Próbuję z tym walczyć i przejść do „normalności” w sprawie świąt ale One są tak słodko uparte, tupiąc nóżką, że „Chcą ubierać choinkę! Teraz!” Co mam zrobić, w końcu sama też to kocham! ;)

Zapytałam moją córkę, co najbardziej lubi ze mną robić. Jej odpowiedź była oczywista! Bawić się. Zapytałam ją – w co konkretnie. Chwile pomyślała. „Dziś to na przykład w tor przeszkód, ale wczoraj lubiłam miasto z klocków…”. I poszła zostawiając mnie w pokoju. Po chwili wróciła „I lubię też łaskotki. Ale Ty przecież wiesz…”.
Wiem, że dla mnie to nie tylko tor przeszkód. Przy układaniu gumowych jeżyków imitujących kamienie na rzece, przypomniałam sobie, że dwa dni temu miałam zapłacić za wodę. Sznurki, z których budowałyśmy most z kolei przypomniały mi o misce pełnej prania do rozwieszenia.
Wiem, że to nie tylko kilka domków z drewnianych klocków. Sklep z żółtym dachem skutecznie przypomniał, że obiecałam sąsiadce kupić kilka butelek wody.
Ale łaskotki… one przypominają mi, że nie ma nic ważniejszego niż spędzania ze sobą czasu. Pakując co chwilę do kartonów ubrania, które już są za małe, czuję jak czas ucieka mi przez palce. I że żadne pieniądze świata nie będą w stanie mi go przywrócić. Więc czasem zapominam załatwić kilku spraw. Ale staram się codziennie pamiętać, że najbardziej na świecie lubię te chwile, gdy jesteśmy razem. Nawet jeśli to tylko wspólne oglądanie dobranocki, albo po prostu siedzenie w ciszy, gdy każde z nas, jest zbyt zmęczone by cokolwiek powiedzieć.

Pozdrawiamy :-)

U nas świetna zabawa zaczyna się w kuchni.

A potrzebujemy do tego następujących składników:

– miseczki,
– ryż,
– kasza,
– plastikowa tacka,
– bułka tarta,
– makaron rurki,
– sznureczek,
– liczmany w postaci np. fasoli,
– masa solna,
– garnek,
– drewniana łyżka,
– pomidory,
– ugotowane jajka,
– majonez,
– zielona sałata,
– wolny czas,
– poczucie humoru,
– kreatywność,
– bezpieczeństwo.

Przygotowanie:

Gdy tylko mam wolny czas zabieram mojego synka Sebastianka do kuchni i tutaj zaczynam zabawę. Oczywiście nie zapominam o zachowaniu zasad bezpieczeństwa. Kierujemy się tutaj poczuciem humoru i kreatywnością. Na początku doskonałą zabawą, która sprawia wiele radości mojemu Sebastiankowi jest przesypywanie np. ryżu, kaszy z miseczki do miseczki. Seba bawi się tutaj do woli. Nie boję się bałaganu. Przecież to wszystko się posprząta. Następnie na plastikową tackę nasypuję mu trochę bułki tartej, tak aby mógł palcem rysować różne wzory. Później przechodzimy do kolejnej tym razem twórczej zabawy, ostatnio było to wykonanie naszyjnika z makaronu rurki. Innym kreatywnym zadaniem jakie fascynuje mojego brzdąca to wykonanie figurek z przygotowanej wcześniej masy solnej. A granie na garnku drewnianą łyżką? Czemu nie. Sebastianek ma duszę muzyka i być może kiedyś zagra w jakiejś orkiestrze? Ostatnio bawimy się również w matematykę używając liczmanów w postaci np. fasoli.

A na koniec zawsze wykonujemy wspólnie smaczną przekąskę- ostatnio to były „Bajeczne Muchomorki”.
Dla zainteresowanych podaję krotki przepis:
Potrzebne nam będą tylko 4 produkty: jajka, pomidorki, zielona sałata i majonez. Pomidora kroimy na pół i ozdabiamy majonezem małymi kropeczkami. To będzie kapelusz naszego grzybka. Trzon będzie z ugotowanego jajka. Należy je obrać i końcówki przyciąć, tak aby można było spokojnie jajko postawić na talerzyku a na nie dać wykonany już kapelusik. I Gotowe! To wszystko połóżmy na zielonej sałacie, która doda uroku. Takich grzybków możemy wykonać kilka.

Także naszą ulubioną formą zabawy jest zabawa w kuchni. Tutaj nie zawita nuda, a zabawa jest przyjemnością i radością!

A 15 miesięczna dziewczynka Gurmaczek ze swoim tatusiem czeka na zmierzch i szarość. Kiedy już dzień zostaje odpowiednio przesycony ponurością, zasiadamy na kanapie, usytuowanej tyłem do okna, przez które roztacza się wspaniały widok na planty rozświetlone latarniami. Opuszczamy rolety zostawiając 30 centymetrowy prześwit i do dzieła! Zaczyna się teatrzyk cieni z podkładanymi głosami. Wyobraźnia szaleje, a czas gna jak pikujący z nadzieją jastrząb. Z krainy zwierząt, baśni, motyli, ptaków i szumiących drzew, wyciąga nas dopiero głos ukochanej mamy/żony: kolacja! Ależ ten czas szybko leci! Czekamy na dłuższe zaciemnienia!