Pierwsza komunia święta to wydarzenie, które zapada w pamięć na całe życie. Oczywiście nie tylko dzieciom, bo również rodzice długo wspominają ten dzień… i poprzedzające go przygotowania. O czym należy pamiętać? Jak to wygląda u nas? Już wszystko opowiadam :)

Zadzieram kiece i leeeece

Zacznijmy od najważniejszego. Czyli od strojów. Pamiętam swoją suknię komunijną… była okropna! Miała wielkie pufki na ramionach i koło z druta. Mówię Wam – koszmar! Niestety nie miałam wyboru, bo była to sukienka po kuzynce z Ameryki. Nie było dyskusji, musiała być i koniec.

U córki z suknią sprawa była tak prosta, że bardziej się już nie dało. Odgórnie mamy narzucone alby, a jedynie co możemy zrobić, to dać zdjąć miarę z dziecka i później ewentualnie poprosić o poprawki. Rozwiązanie jak dla mnie najlepsze! Po pierwsze, odpada nam zastanawianie się, szukanie sukni i przymierzanie. Po drugie, niedrogie, bo sama alba kosztuje około 200 złotych. Poza nią zostają nam w sumie tylko dwie rzeczy…

Biały pantofelek

Białe buty pod suknię, to tak samo nieistotny element, jak i bardzo ważny! Jak to? Otóż butów tych prawie nie widać. Co najwyżej gdzieś migną nam czasem białe czubki butów i to tyle. Z drugiej strony warto zadbać żeby były wygodne, bo przecież nikt nie chce kojarzyć pierwszej komunii z bolącymi i obdartymi stopami. Dlatego ja kupiłam buty… w H&M za 39 złotych. Kto mnie przebije? :) Wygodne, ładne, proste, białe buciki – czego chcieć więcej?

Wianek o taaaaaki!

Drugą rzeczą na którą mamy wpływ jest wianek. Tutaj przez przypadek okazało się, że w ogóle poszłam go zamówić do kwiaciarni, która będzie ozdabiała kościół. Muszę przyznać, że to droga impreza, bo koszt takiego ukwiecenia to 100 złotych, a klas jest 4 po ponad 20 dzieci. Jednak wróćmy do tego co na głowie. Zamówiłam wianuszek z białymi (chyba) różyczkami. Koszt to 70 złotych, a do odbioru będzie dzień przed komunią. Mam też drugi wianek na biały tydzień – możecie go zobaczyć na zdjęciu. Pochodzi z Dawandy i trzymam go na tę okazję od dwóch lat.

Obiad komunijny – w domu czy w restauracji?

Z tym miałam największy kłopot – na szczęście trwał tylko dwa dni. O ile pewna byłam, że spotkamy się w restauracji, to okazało się, że ocknęłam się tak o pół roku za późno. Pierwszy telefon, drugi, piąty, dziesiąty, wszystko zarezerwowane! Wtedy Adrian przez znajomych zorganizował kilka opcji, a w międzyczasie napisaliśmy mail do jednej z naszych ulubionych restauracji. No i wyobraźcie sobie, okazało się, że akurat wprowadzili ofertę, bez żadnego ciśnienia, ot tak jak komuś się zachce i możemy rezerwować!

Na takie szczęście nawet nie liczyłam… i Wy organizując za jakiś czas obiad komunijny też nie liczcie. Większość komunii odbywa się w dwa weekendy i terminy są rezerwowane już dwa lata wcześniej! Swoją drogą dalej nie wiem jak wszyscy to robili nie znając dokładnego terminu… słyszałam, że na wszelki wypadek rezerwuje się dwa termin.

Jak będzie u nas? Bardzo kameralnie. Obiad, kawka i ciasteczko dla kilkunastu osób. Bez prywatnego kamerzysty, latających dronów, fajerwerków i białej limuzyny.

Tort, czyli anielskie kalorie

Tutaj od samego początku wiedziałam jak wszystko ma wyglądać. Biały, skromny, ale koniecznie przyozdobiony kwiatami. Natomiast nie miałam pojęcia, gdzie takie cudo zamówić. Poradziłam się Was na InstaStories (kto nie ogląda to zapraszam Insta) i trafiłam do genialnej dziewczyny, która właśnie takie piękne słodkości potrafi tworzyć. Co więcej, tort będzie o smaku… uwaga… OREO! Wyglądać będzie przecudownie, smakować pewnie też, bo jak Oreo nie lubię, to rzeczy z Oreo już tak. Na pewno podzielę się zdjęciem :) Jednak tutaj z terminami też było słabo. Kolejna kwestia, którą ja zajęłam się za późno!

Prezenty, czyli zjadłam wafel dostałam laptopa

To zdecydowanie najgorętszy temat. Część dzieci zapewne wałkuje go już od dawna. U nas? Cóż, mamy to szczęście (a może to nasza zasługa?), że córka nie ma wielkich oczekiwań materialnych. Zazwyczaj gdy ktoś się jej zapyta co by chciała dostać np. na urodziny, to odpowiada że książkę. Sporo tych książek by pewnie zebrała na komunię, no i gdzie je później pomieścić? ;)

U nas zapewne będzie jeden, bardzo ciekawy i przemyślany prezent. Jeśli wszystko pójdzie po mojej myśli, z pewnością się tym z Wami podzielę :)

To u nas, a jak jest u innych? Słyszę przeróżne opowieści i część z nich nie mieści mi się w głowie! To jakie dzieci mają wymagania, to ile dostają prezentów, jak rodziny muszą się nieraz nagimnastykować, aby sprostać wymaganiom… straszne! Czy te dzieci jeszcze w ogóle pamiętają, że idą do komunii? Czy może to tylko takie dodatkowe wielkie urodziny? Kto wie, może za jakiś czas doczekamy się zwyczaju ustawiania się w kolejce i dawania kopert do specjalnej skrzynki, tak jak to bywa na weselach?

–

Jak widzicie, sporo rzeczy zostawiłam na ostatni dzwonek. Czy to nieodpowiedzialność? Olewanie? Zupełnie nie! Natomiast gdzieś wewnętrznie nie godzę się po prostu na robienie z komunii małego wesela. Te przygotowania rok wcześniej, załatwianie, planowanie… przerażające! Jak dla mnie powinno być skromnie i rodzinie, ot co. Kolejną sprawą jest to, że totalnie nie zdawałam sobie sprawy, że to tak karkołomne zadanie. Dlatego jeśli moje drogie czeka Was komunia w przyszłym roku i macie spore wymagania, to lepiej zainteresujcie się już tematem ;)

A jak to u Was? Jesteście już po pierwszej komunii?