Mimo tego iż zimę najchętniej przeczekałabym w domu, to właśnie wtedy najczęściej wybieramy się w góry. Nawet z całą moją niechęcią do śniegu, to właśnie wtedy większą przyjemność sprawia mi zmierzenie się z tatrzańskim szlakiem. Jednak ze względu na to, że wakacje mamy już tuż tuż za rogiem, postanowiliśmy zacząć aktywnie i wdrapać się (jak to prawie dumnie brzmi) na dwutysięcznik. Jak było? O tym już poniżej.

Zapraszam Was na Kopę Kondracką!

Ze względu na to, że nie pracujemy od poniedziałku do piątku w godzinach 8-16, to długie weekendy raczej spędzamy w mieście. Korki przy wyjeździe, korki przy powrocie, a i wszelkie atrakcje turystyczne oblegane niemiłosiernie. Zostaje jedynie wyjazd za granicę ;) Tak też było ostatnio, długi weekend spędziliśmy w Krakowie, a w niedzielę, gdy już wszyscy wracali do domów stwierdziliśmy, że w poniedziałek jedziemy w góry. Takie małe szaleństwo.

Wieczorem wybraliśmy trasę, sprawdziliśmy prognozę pogody, naładowaliśmy aparat, a rano obraliśmy kierunek Zakopane. Mieliśmy wyjechać wcześnie… ale wyszło jak zwykle. No cóż, ja po prostu nie potrafię zbierać się wcześnie, więc wysuszyliśmy prawie skoro świt, o 9 rano.

Chcieliśmy dojść do Doliny Pięciu Stawów. To takie miejsce, do którego zarówno mnie jak Adriana ciągnie, bo mimo tylu wypraw w góry, tam nigdy nie byliśmy. Aż wstyd! Jednak zniechęceni informacjami o miejscowych podtopieniach szlaku oraz mokrych i śliskich kamieniach w okolicy Siklawy zrezygnowaliśmy. Zamiast tego postawiliśmy na trasę przez Halę Kondratową na Kopę Kondracką. To miał być mój i Nikoli pierwszy dwutysięcznik zdobyty o własnych nogach!

Leśny mech zainspirował mnie do stworzenia swojego mikro lasu w słoiku!

Trasa dzieli się na dwa etapy. Pierwszy dość przyjemny, leśny, jednak mało widokowy. Czasem wyłania się spośród drzew Kasprowy Wierch, a tak to idziemy i podziwiamy leśną naturę. Druga część, od schroniska na Hali Kondratowej, to podeście na Przełęcz pod Kondracką Kopą po dość dużych kamieniach… i ta część porządnie nas wymęczyła. Na szczęście widoki wszystko wynagrodziły. No i ta duma, bo córka poza jednych chwilowym kryzysem dała sobie świetnie radę, a trzeba przyznać, że to podejście może dać w kość!

Pamiętajcie o tym, że nawet jeśli jest gorąco, to na szczycie może dość mocno wiać i trzeba się na to przygotować. Kolejną ważną rzeczą jest woda. Koniecznie weźcie jej zapas, ewentualnie dokupcie w schronisku, bo podejście na Przełęcz i samą Kopę jest męczące i należy pamiętać o uzupełnianiu wody. Na szczycie nie czeka na nas automat ani żadne stoisko ;)

Uwielbiam takie wyjazdy! Przede wszystkim to jest czysta nauka dla dziecka. Mnóstwo pytań i jeszcze więcej informacji! Koszt? Tyle co benzyna, parking (15zł) i wejście do Tatrzańskiego Parku Narodowego (około 12zł). Plus oczywiście prowiant, ale umówmy się, w domu też trzeba coś jeść ;) Dlatego szczerze polecam Wam takie wyprawy, a jeśli nie macie doświadczenia w tym temacie, przypominam o wpisie Z DZIECKIEM W GÓRY.

A Wy jakie wycieczki w góry już zaliczyliście? Może macie jakieś górskie wakacyjne plany? Pochwalcie się w komentarzu.

Do zobaczenia na szlaku!