Moja mamusia jest najwspanialsza na świecie :) mimo, że już nie jestem małą dziewczynką, bo 21 lat już stuknęło :) to wciąż uwielbiam przytulać się do niej i wchodzić na kolana. Mimo, że jest bardzo zapracowana, potrafi znaleźć czas dla naszej rodzinki na weekendowe wycieczki i smaczne obiadki, opowieści o młodości. Jednak ostatnimi czasy miała spore problemy zdrowotne, które wciąż dają o obie znać, między innymi operację wycięcia praktycznie całej tarczycy. Z tego powodu stała się bardziej nerwowa, zmęczona i smutna. Widzę, że bardzo stara się być dla nas silna i uśmiechnięta ale nie zawsze jej to wychodzi. Jednak dla mnie jest prawdziwą bohaterką, ze względu na to, że tak dobrze sobie radzi, mimo, że niektórzy już by się poddali :) Bardzo ją kocham.

Mam 19 lat i dopiero zaczynam poznawać życie i otaczający mnie świat, dzięki mojej mamie nie jest to dla mnie obce bo zawsze mogę cofnąć się wstecz i przypomnieć sobie, co ona robiła albo zrobiłaby. Mama urodziła mnie mając 21 lat, przerwała studia i pracę, mimo że nie było „kolorowo”, najpiękniejsze jest to że nigdy mi tego nie wypominała i nie obwiniała, a o takich sytuacjach naprawdę często słyszę. Zawsze znajduje dla mnie czas i jestem dla niej priorytetem pod każdym względem, to jest tak piękne, że nie jestem w stanie tego opisać. Każdy problem i sytuacja dzięki mojej mamie staję się jedynie błahostką. Mam nadzieję, że chociaż w najmniejszym stopni będę taką mama dla swojego dziecka w przyszłości.

Moja mama jest wyjątkowa, bo sprawiła, że zawsze kiedy o niej myślę mocno bije mi serce, kiedy ją widzę czuję się bezpieczna, kiedy słyszę jej głos ustają wszystkie problemy, a kiedy ją przytulam wiem, że wszystko będzie wporządku. Jest wspaniała bo jest przy mnie zawsze, niezależnie od moich wyborów wiem, że mogę na nią liczyć mam do kogo wrócić, mam swoje miejsce na ziemi. Dzięki niej wiem co to miłość i wiem, że w przyszłości też będę wspaniałą mamą. Kocham Cię mamo!!

Moja Mama jest najbardziej wyjątkowym człowiekiem jakiego znam. Dała mi to, co uważam w życiu za najważniejsze – korzenie i skrzydła. Nauczyła mnie szacunku dla tradycji, historii, pielęgnowania pamięci o poprzednich pokoleniach, ale jednocześnie pokazała mi jak ważne są marzenia i dążenie do swoich celów. Moja Mama ma serce i czas dla każdego, ale to ja jestem jej oczkiem w głowie.
Kiedy zaczęłam myśleć, co jeszcze mogę o niej napisać, przypomniało mi się jedno z moich pierwszych wspomnień z dzieciństwa – jadę z rodzicami w Tatry, śpiewam z Mamą piosenki harcerskie na całe gardło, a niemuzykalny tato próbuje nucić razem z nami. Miłość do gór i muzyki to kolejne rzeczy, które zawdzięczam mojej Mamie. Jestem wielką szczęściarą, że mam taką wspaniałą rodzinę i taką wyjątkową Mamę :)

O, Matko!!

Wasze wspólne zdjęcie w magnoliach!!

<3 Bezcenne!

Słowo „matka”, cóż ono tak właściwie znaczy? Przecież można mieć matkę biologiczną, która Cię urodziła, ale nie czułaś się przy niej bezpiecznie, bo krzywdziła i pozwalała, abyś była krzywdzona przez „ojca”. Można mieć Matkę Boską, do której się modlimy, aby nam pomogła i przeszły troski. Mamy też matkę ojczyznę, którą jest nasz kraj Polska. No i można mieć matkę adopcyjną, niekoniecznie formalnie adopcyjną, ale taką, która Cię przyjęła pod swój dach w wieku osiągnięcia pełnoletności. I tak też jest w moim przypadku. Moją „mamą” jest dla mnie pewna wyjątkowa osoba z rodziny, którą kocham nad życie. To ona mnie uratowała przed biologicznymi „rodzicami”. Dała mi na nowo życie, którego tak długo nie znałam. Dzięki Niej mogę się dalej rozwijać, studiować, mieć poczucie własnej wartości, którego dawniej nie miałam. Ona się o mnie troszczy, kocha mnie, wspiera i nigdy nie zrobi krzywdy, nie uderzy ani nie powie złego słowa. Gdy nawet strącę niechcący cukiernicę, nie ma krzyku, gdy coś nawalę, to też nie ma afery. Za to jest poczucie bezpieczeństwa i miłość i to bezwarunkowa. Mimo, iż nie jest moją matką biologiczną, choć właściwie matką, biologicznej „matki” to kocham ją nad życie. I to ona jest moją „mamą” i zawsze w to święto to właśnie Jej daję cząstkę siebie. I ją kocham.

M oja mama- dlaczego jest wyjątkowa?
O optymistka, która urazy nigdy nie chowa.
J ednak coś innego sprawia, że jest w mych oczach diamentem
A mbitna i konsekwentna, szczera to prawda, niebędąca tylko pustym komplementem.

M ama nauczyła mnie szanować kobiety
A ksamitnym głosem wskazywała ich piękne zalety
M ama nigdy z żadną mą ukochaną nie rywalizowała
A le z sympatią każdą z nich chętnie wspierała.

J ola, moja mama dlatego jest właśnie wyjątkowa
E nergiczna i czuła, na przygodę wciąż gotowa
S kutecznie realizuje marzenia i wyznacza nowe cele
T atę pasją zaraża, młody duch ciągle w jej ciele!

W iecie dlaczego jeszcze mama jest wyjątkowa?
Yyy.. dlatego, że ciągle jest piękna i młoda!
J ednak nie ciałem, ale sercem i mądrością
moja mama jest chodzącą , szczerą radości Ą !
T o właśnie ona każdy dzień celebruje-
K obieta z niej wesoła, energię do działania wciąż czuje.
O twarta na świat i nowe doznania,
W ariatka pozytywna, w pracy bizneswoman nie do poznania,
A na co dzień moja mama kochana!

Jestem najszczęśliwszą osobą na świecie,bo mam mamę i nie wyobrażam sobie,że kiedykolwiek może mi jej zabraknąć,jesteśmy ze sobą bardzo zżyte, takie dwie przyjaciółki które robią wszystko razem. Moja mama to bardzo silna kobieta i wiem,że dużo w życiu przeszła. Urodziła mnie w wieku 25 lat,a moją starszą siostrę w wieku 20 lat. Wychowuje nas po części sama od zawsze bo od kiedy pamiętam taty nigdy w domu nie ma,bo pracuje za granicą. Nie mogę powiedzieć,że jestem zła na tatę,że go nigdy nie ma bo nie jestem i rozumiem,że chce zapewnić nam wszystko co najlepsze. Mama również pracuje praktycznie codziennie i przydałoby jej się kilka dni odpoczynku,bo jest po operacji kolana i czasem na prawdę wysiada najlepiej chciałabym jej pomóc,ale jestem jeszcze za młoda by pracować. Słyszę czasem jak popłakuje wieczorami bo nie daje sobie rady,problemy,zdrowie ale próbuję jej pomagać jak tylko mogę bo jest najważniejszą dla mnie osobą na świecie i zrobię dla niej wszystko. Tak jestem nastolatką ale nie taką jak w tych czasach zazwyczaj widzimy,jak niektórzy kłócą się i wyzywają rodziców… Nie, ja mam szacunek do mamy i taty i co by się nie działo zawsze z nimi będę. Mama jest bardzo wyjątkową osobą,bo potrafi opieprzyć jak trzeba,ale coś potem mi do głowy trafia,że miała racje,bo w sumie zawsze ma:) Zawsze powtarza ” jesteś młoda,ja tyle już przeszłam,że wiem jak się to skończy ” i jak to się dzieję,że ona zawsze ma racje? No jakaś czarodziejka! Chciałabym jej dać w tym roku nie tylko kwiatka,ale coś jeszcze by poczuła się bardzo ważna,szanowana i podziwiana za to jaką jest osobą dla mnie.

Moja mama to naukochańsza i najbardziej wyjątkowa osoba w moim życiu. Kiedy miałam 3 lata po raz ostatni widziałam tatę i tak naprawdę bez niego się wychowywałałam. Jest Hindusem i mieszka w NIemczech. Czasem dzwoni, ale on mówi tylko po niemiecku, więc nie za bardzo z nim rozmawiam. Moja mama natomiast wychowywała mnie sama, ale nie odczuwałam tego. Jest dla mnie jak przyjaciółka. Kiedy byłam mała bawiła się ze mną. Ogólnie poświęcała mi dużo czasu, co daje efekty teraz. Pozwalała mnie i moim koleżankom mówić do siebie po imieniu.
Całe moje życie zmieniło się kiedy zachorowałam na cukrzycę typu 1. To straszna i nieuleczalna choroba. Od samego początku moja mama pomagała mi i opiekowała się mną, chociaż lekarz mówił, że muszę być samodzielna. Bez niej nie dałabym sobie rady. Przez moją chorobę moja mama musi się bardzo poświęcać. Wstaje 2-3 razy w nocy żeby zmierzyć mi cukier. Nawet zwalnia się z pracy żeby o prawidłowej godzinie dać mi obiad. Jak będę dorosła, będę opiekować się moją mamą tak jak ona robi to teraz. Kocham ją i chcę jej to pokazać najlepiej jak umiem.

Moja mama jest wyjątkowa, bo jest szalonym kabareciarzem,
żartownisiem, figlarną śmieszką i wesołym jajcarzem.
Anegdotki z rękawa każdego dnia wyciąga,
smutki i troski dziurką od nosa wciąga!

Moja mama jest wyjątkowa, bo jest czułą pielęgniarką,
miłą siostrą szpitalną, troskliwą bajkopisarką.
Puka młoteczkiem w kolano i gdy w górę podskakuje,
mama zdrowia z uśmiechem dziecku swojemu winszuje.

Moja mama jest wyjątkowa, bo jest aktorką wspaniałą,
zagrać umie rolę dużą, średnią i małą.
Gdy dwóję przyniosłem w dzienniczku i kolejną uwagę,
mamy rola wyśmienita, grała cudownie powagę!

Moja mama jest wyjątkowa, bo jest kierowcą rajdowym,
woziła mnie do szkoły torem wyścigowym!
Teraz, gdy pędzi do pracy, nigdy jej nikt nie dogoni,
nawet na miotłach rozpędzeni Gryfoni!

Moja mama jest wyjątkowa, bo jest mądrym astronomem,
jej gwiazdki największą czułością przez nią są otoczone.
Czasem gdy jest zła, w kosmos w lot nas wysyła,
jednak zanim odlecimy buziaki nam słodkie posyła!

Moja mama jest wyjątkowa, bo zawsze daje mi to, czego akurat potrzebuję,
dla mnie i mego rodzeństwa potrzebę w czyn zawsze przekuje.
Krok za nami idzie, gdy trzeba za rękę nas trzyma,
jej dobroć nas otacza niczym zasłona dymna.
Jest zawsze blisko i zawsze dba o nas jak nikt,
u mojej mamy serce, opierunek i wikt!

Droga Mamusiu,
zajrzałam dzisiaj na mój ulubiony blog i zaczęłam rozmyślać nad zadanym na nim pytaniem- dlaczego jesteś wyjątkowa. Dla każdego dziecka jego mama jest najwspanialsza na świecie, ale Ty mamo jesteś Moja i to wygrywa z każdym innym argumentem.

Jesteś Mamusiu wyjątkowa, ponieważ nigdy nie chciałaś być do końca dorosła i sprawiłaś, że mimo przekroczenia magicznej daty osiemnastych urodzin umiem poczuć się jeszcze dzieckiem. Dzięki Tobie wciąż potrafię odtworzyć ten niezwykły stan emocjonalny- podskórny, potężny, nieskończenie fascynujący. Najbardziej wyjątkowe są chwile na łące u babci, gdy jesteśmy razem i wyobrażamy sobie, że samochody latają, a drzewa stają do góry nogami. Gramy wtedy na wyimaginowanych skrzypcach niczym największe wirtuozki i czarujemy żyrafy na chodniku przed domem.

Jesteś Mamusiu wyjątkowa, ponieważ zawsze świat smutnych dorosłych potrafiłaś zmienić w kolorową krainę dzieci. Dzięki Tobie nasz świat jest światem malutkich, cieplutkich marzeń, tajemnic i nieskończonych, tak intrygujących domysłów.
Kocham Cię Moja wyjątkowa Mamo.

Dla mnie moja mama jest jak przyjaciółka. Taka której mogę wszystko powiedzieć, pośmiać się ale i również porozmawiać o ważnych sprawach. Oczywiście jest także moją najwspanialszą mamą jaka może być na tym świecie… Zawsze pomoże, doradzi, pocieszy w trudnych sytuacjach. Jest dla mnie jak skarb którego nigdy nie chciałabym stracić. Kocham ją ponad wszystko
<3

Moja Mama poświęciła dla mnie to, co w młodości było dla niej najważniejsze – karierę tancerki. Moja Mama całuje mnie w czoło na dobranoc, choć mam już 23 lata. Moja Mama dzwoni do mnie tylko po to, żeby powiedzieć, że mnie kocha. Moja Mama nauczyła mnie, że w życiu najważniejsza jest rodzina. A ulubionymi słodyczami mojej Mamy jest ptasie mleczko (naprawdę;))

Dlaczego mam pisać, że moja mama jest najwspanialsza? Dla wielu obserwujących ją ludzi, jest taka jak każdy inny człowiek. Czasami uśmiechnięta, czasami zamyślona czy smutna. Pracuje w sklepie, tam stara się ukryć wszelkie zmartwienia i darzyć każdego szerokim uśmiechem, ale tu nie o tym powinnam pisać. To, że dla innych jest zwykłym człowiekiem, tak dla mnie, jej córki, jest najwspanialsza i najlepsza z najlepszych. Potrafi poprawić mi humor, moim ulubionym ciastem czy daniem, w tym jest mistrzem! Potrafi mnie wysłuchać i zawsze rozmyśla jak mi pomóc, rozwiązać dany problem, wiem, że mogę na nią liczyć i choć dla wielu jest szarym człowiekiem tak dla mnie jest najważniejszą osobą, za którą oddałabym życie tak jak i ona za mnie! Bo to jest miłość :)
Biorę udział bo chciałbym ją obdarzyć tym pięknym i słodkim prezentem z okazji jej święta, które powinna obchodzić codziennie.

Moja mama jest najważniejszą kobietą w moim życiu. Jest moją przyjaciółką, która mnie nigdy nie zawiedzie. Ufam jej we wszystkim. Jestem jej wdzięczna za wszystko! Byłam trudnym dzieckiem nawet uciekałam z domu. I teraz mając swoją córkę ktora ma 3 miesiące rozumiem co to miłość do dziecka która nie zna granic. Jestem pełna podziwu mojej mamie że dała sobie ze mną radę. A teraz mamy świetny kontakt. Moj mąż mi powtarza jakie to mam szczęście mając taką mamę. Gdy byłam po cesarskim cięciu to ona mi pomagała. Dwa tygodnie spała u mnie w domu bo było mi ciężko.
W tym roku że sama zostałam matką mojej mamie chciałabym podziękować w wyjątkowy sposób. Moja mama jest po prostu najwspanialsza!!! Jest THE BEST!!!!! Kocham cię mamo najbardziej na świecie!!!!!!!!!!!

Mam 29 lat..
Między mną a moją mamą było bardzo źle.. Mało o sobie wiedziałyśmy ..mimo iż pod jednym dachem mieszkałyśmy. Najpierw ona tylko w pogoni za pieniędzmi i karierą… A ja jako nastolatka, bardzo okropna byłam dla niej ..tak bardzo, że teraz mi wstyd (mam dwójkę dzieci i wiem co ona wtedy musiała czuć) czasu niestety cofnąć się nie da! Między nami zaczęło układać się dopiero jak córkę urodziłam czyli 6 lat temu :) (dopiero..) Więcej rozmów, wspólnego czasu, naszych chwil, mogłam zawsze na nią liczyć lub jej pomoc.. Trzy lata temu wyprowadziłam się z mężem i córką o 500km od rodzinnego miasta. Nie wiem dlaczego przez 1 rok odtrącałam ją, nie chciałam jeździć ani dzwonić czy nawet żeby mama do nas przyjechała.. Wiem, że było jej przykro, smutno i była sama.. Dziękuję, że to się zmieniło od ponad dwóch lat jest idealnie. Jest moją przyjaciółką, wspiera, pomaga, 5 telefonów dziennie ..dużo rozmawiamy :) Była u nas już a i ja sama z dziećmi do niej pojechałam :) Jutro właśnie ma znów przyjechać i doczekać się nie mogę :) Dlatego właśnie jest WYJĄTKOWA i jedyna w swoim rodzaju, że to wszystko wybaczyła za to, że uciekała w kariere przeprosiła. Wybaczyła mi moje zachowania i za to, że czekała i wierzyła, że wszystko będzie dobrze i się ułoży :) Teraz nadszedł czas i lubimy ze sobą rozmawiać i czas spędzać i wiesz co ? Nigdy nie jest za późno :) Nawet jeśli tyle lat „uciekło”.. To jest MOJA mama i wyjątkowa jest cała dla mnie :*

Moja mama jest dla mnie bohaterem. Od zawsze była wyrozumiała, ciepła i pełna życzliwości. Już od najmłodszych lat upierałam się przy tym, że jest: ”najlepsza na całym świecie”. W trudnym dla mnie okresie dojrzewania wskazała mi poprawną drogę i w wielu ważnych dla mnie decyzjach pomagała dając rady, a nie negując. Dzięki niej jestem na studiach o których zawsze marzyłam, wierzyła we mnie, a ja chciałam dla niej się starać. Za to jej chciałabym podziękować! Najważniejsze dla mnie jest to, że mając 20 lat chciałabym, żeby moje dzieci kiedyś myślały tak o mnie, jak ja w tym momencie myślę o mojej mamie :) to najpiękniejsze uczucie wiedząc, że mogę na nią liczyć. :)

Jak wyjątkowa jest moja Mama? Odpowiedź jest prosta: najbardziej na świecie! Jest wyjątkowa wśród innych ludzi, bo mimo, że mam wspaniałego chłopaka i oddanych przyjaciół, to jej ufam najbardziej na świecie, to na niej mogę polegać cokolwiek by się nie działo, to u niej znajdę pomoc i wsparcie w każdej sytuacji, to przed nią się nigdy nie wstydzę, ona nigdy się na mnie nie obraża i nie denerwuje, wszystko rozumie i jest zawsze ze mną. Jest wyjątkowa, bo mimo, że dzieli nas ponad 2 tysiące kilometrów, to jej jedna wiadomość na Facebooku wystarczy, żeby dystans zupełnie zniknął. Jest tak wyjątkowa, że codziennie staram się być tak dobrym człowiekiem jak Ona. Dla mnie jest wyjątkowa, bo jest jedynym idealnym człowiekiem na świecie!

Jak wyjątkowa jest moja mama? Chciałabym wiedzieć. Wiem tylko tyle, że gdy jeszcze była z nami była najbardziej niezwykłą kobietą na świecie. Zawsze roześmiana, towarzyska, pełna energii i chęci do życia! Ostatni raz widziałyśmy się gdy miałam 5 lat, teraz mam 20 i wlasnie w takich chwilach jak Dzień Mamy najbardziej czuję pustkę, którą od tylu lat duszę w sobie. Tata, odkąd pamietam, był dla mnie i mojego młodszego brata obojgiem rodziców. Od jakiegoś czasu rolę mamy odgrywa mama mojego narzeczonego, która przygarnęła mnie pod swoje skrzydła i pozwoliła poczuć się w pełni kobietą! Z dwoma mężczyznami pod jednym dachem ciężko zachować stuprocentową kobiecość. Moja nowa mama jest niezwykła bo pokazała mi, że istnieje coś innego niż piłka nożna i wyścigi, zawsze jest i wiem, że zawsze przy mnie będzie. Otworzyła mi oczy na to, że emocje i wrażliwość nie są niczym złym, że łzy to nie powód do wstydu, że każdy ma prawo sie pomylić, a rodzina to największa siła jaka istnieje. Razem wszystko jest możliwe, trzeba pokochać świat, ludzi i każdą chwile, którą dostajemy. Chciałabym być taką cudowną mamą dla moich dzieci, kobietą dla męża i człowiekiem dla ludzi, chciałabym mieć tyle miłości, radości i klasy w sobie i wierze bardzo mocno, że dzięki pracy nad sobą to osiągnę. Teraz widzę, że szczęście można definiować na różne sposoby, dla mnie jest ono równoznaczne z silną, kochającą i zżytą rodziną! Jestem wdzięczna mojej nowej i prawdziwej mamie za to, że po prostu są. Jedna duchem, druga ciałem, mamo i mamo, dziękuje!

Mimo iż mam 20 lat i coraz częściej słyszę, że ma Ona dosyć ciągłego utrzymywania mnie, po czym po przebudzeniu się i szykowaniu do szkoły, widzę kartkę z pieniędzmi na stole w kuchni z napisem „kup sobie kawe i ciacho :)” to właśnie sprawia, że jest wyjątkowa, potrafi sobie wiele odmówić dla mnie. A co lepsze ! Nikt tak jak mamanie potrafii mi przypomnieć beztroskiego dzieciństwa i poprawić humoru w kiepski dzień zapachem domowej zupy pomidorowej i naleśnikami z nutellą :)

Moja mama jest moją najlepszą przyjaciółką, nauczycielką oraz powiernikiem sekretów. To ona pomogła stawiać mi pierwsze kroki w kuchni, choć sama nie lubi gotować. Nauczyła mnie patrzeć na świat z optymizmem, mieć wiarę w ludzi i we własne marzenia- realizować je. Dzięki niej studiuję na ASP w Łodzi, choć za pierwszym razem nie udało mi się dostać, ona nie przestała we mnie wierzyć i motywować mnie. Teraz gdy dzieli nas odległość już od 3 lat, za każdym razem kiedy wracam do domu wiem, że mogę usnąć w jej ramionach. Codzienne rozmowy o tym co u mnie, co u niej lekko osładzają gorycz odległości. Kocham moją mamę, i nawet jak nie uda mi się zdobyć nagrody dla niej, nic się nie stanie- najważniejsze jest to, żeby mówić i pokazywać miłość na co dzień a nie tylko od święta!

Kiedy myślę mama, to widzę.. ciocię. Tak, to ciocia jest moją mamą, to ona wychowywała mnie od 14 roku życia, to ona przygarnęła mnie, gdy mogłam trafić do domu dziecka. Pomogła zapomnieć o przeszłości i nauczyła na nowo cieszyć się życiem. To dzięki niej zmieniły się moje priorytety życiowe, to dzięki niej nauczyłam się, że warto marzyć. Bo marzenia się spełniają. Teraz to wiem. I chociaż powtarza mi, że mnie kocha, a ja czuję to samo, nie potrafię wyrazić tego słowami, dlatego chciałabym podarować jej coś wyjątkowego i powiedzieć nareszcie kocham Cię mamo.

Jak wyjątkowa jest moja mama? Myślę, że nie ma odpowiedzi na to pytanie. Bo to jakby zapytać jak żółte są żonkile, jak mocno kochacie swoją córkę czy jak duży jest kosmos. Słowami jest to bardzo ciężko wyrazić, bo po prostu takich słów nie ma. Ani w języku polskim, ani angielskim ani nawet maltańskim. Dlatego po prostu opowiem o mojej Mamie, bo to jedyna droga abyście mogli zrozumieć dlaczego żadne słowo nie jest odpowiednie aby w nim jednym zawrzeć Jej wyjątkowość.
Jasne, przez całe życie przedszkolne, szkolne, okres bycia nastolatką itd. moja Mama mnie nie raz denerwowała i miałam jej kompletnie dość. Zamykałam się w pokoju i płakałam ze złości. Nie rozumiałam dlaczego moje koleżanki mogą być na podwórku do 23, a ja tylko do 22 albo dlaczego Ala dostała najnowszą hulajnogę ze świecącymi kółkami, a ja nie. Chyba każdy tak miał. Musi minąć kilka lub kilkanaście lat zanim spojrzymy na te lata z innej perspektywy. Teraz widzę to tak:
Moja Mama do pracy dojeżdżała do Tczewa (20 minut pociągiem od mojego miasta). Codziennie w domu była o godzinie 15 i zawsze przynosiła coś słodkiego lub jakiś drobiazg dla mnie i mojej siostry. Niezależnie czy źle się czuła, była zmęczona, miała nawał obowiązków lub szybko musiała wrócić do domu, zawsze miała tak ułożony plan aby zajść do mojego ulubionego sklepu i coś mi kupić.
To samo tyczy się wieczorów. Codziennie wieczorem siadała z książkami i czytała je mi i mojej siostrze na dobranoc. Chociaż 20 minut. I dopiero po latach wiem, że robiła to dlatego, że chciała pokazać, że w obliczu obowiązków czy zmęczenia nadal nie schodzę na drugi plan.
Mama nigdy nie pozwalała mi się nudzić, zabierała mnie na wycieczki, bawiła się ze mną i poświęcała mi czas. Pamiętam, że kiedy zaczynałyśmy się bawić Mama wyłączała telefon.
Zawsze sprawdzała mi lekcje lub w nich pomagała. Przepytała przed każdym sprawdzianem.
Pozwalała mi na bycie pełnoprawnym członkiem rodziny, nie zapominając jednak o granicach. Rozmawiała ze mną gdzie chcę pojechać na wakacje, co jest dla mnie ważne aby robić podczas nich, pytała jakich chciałabym mieć kolor ścian w pokoju itd., ale jednocześnie mówiła stanowczo, że Tata odbierze mnie z urodzin koleżanki o 21 i nie ma dyskusji.
Nigdy na mnie nie krzyczała. A nie raz kiedy patrzyła na mnie z przykrością na twarzy lub mówiła w taki spokojny sposób błagałam w myślach aby po prostu na mnie nakrzyczała, bo wtedy nie czułabym się aż tak źle. Rozmawiała ze mną, tłumaczyła dlaczego nie powinnam tego i tego robić lub dlaczego to i to jest dobre. Właściwie to w ogóle ze mną rozmawiała. Pamiętam, że podczas czytania książeczek nie raz milkła, chwilę się zastanawiała, a potem pytała mnie np. „Harry bez zastanowienia odmówił Malfoyowi bycia jego kolegą i wstawił się za Ronem, jak myślisz dlaczego?” albo „co dla Ciebie znaczy być biedną?”. Nie traktowała mnie jak nierozumne dziecko, a po prostu drugą osobę. Nigdy nie mówiła „nie zrozumiesz” lub „bocian Cię przyniósł”. Tłumaczyła, pokazywała świat. Nie na siłę kolorując go czy pokazując jego szarości. Pokazywała go takim jakim jest. Nie trzymała na siłę w złotej klatce. Pamiętam jak zabrała mnie na pogrzeb mojego dziadka. Niedawno powiedziała, że zrobiła to dlatego, że nie widziała powodu aby tego nie robić. Śmierć jest czymś naturalnym i nie należy ukrywać tego przed dzieckiem.
Czytam to i mam wrażenie, że nadal nie wyjaśniłam wystarczająco dlaczego moja Mama jest wyjątkowa. Czy nadam jej lepszy obraz wspominając, że jak się uśmiecha to marszczy nos, jest drobną kobietą o wzroście 160 cm, uwielbia kolorowe sweterki lub jej pieczona kaczka jest pyszna? Według mnie tak. W końcu teraz już widzicie, że jest drobną kobietką, w pomarańczowym sweterku, z szerokim uśmiechem i zmarszczonym nosem! Ja ją właśnie taką widzę kiedy zamykam oczy.
Póki co, przedstawiłam ją niemal bohatersko. Ale moja Mama wcale nie musi być bohaterką, aby być dla mnie wyjątkową osobą.
Nie raz brakowało pieniędzy, Mama liczyła każdą złotówkę. A jeśli w końcu były jakieś pieniądze aby kupić coś po prostu dla przyjemności to odmawiała tego sobie i kupowała mi. Tak, moja Mama na pewno dużo poświęciła i nie raz mimo zmęczenia, obowiązków, złego humoru lub tego jak jest ciężko siedziała ze mną uśmiechnięta, rozmawiała ze mną na błahe tematy, wtedy dla mnie ważne, ale wciąż jednak błahe, tylko dlatego abym czuła się ważna, kochana i aby nie tylko być moją Mamą, ale też przyjaciółką.
Ale jak napisałam wyżej, nie chcę jej na siłę idealizować. Nie raz się kłóciłyśmy, zabraniała mi czegoś (niejednokrotnie z nadopiekuńczości czy strachu, że już dorosłam i dam sobie radę), czuła się zmęczona, marzyła jedynie o ciepłym łóżku i chciała odpocząć, ode mnie, utrzymywania domu, pracy. Czy popełniała błędy? Oczywiście. I sama o nich mówi. I myślę, że właśnie to jest najfajniejsze. Pokazała mi świat takim jakim jest, życie takim jakim jest, naładowała moje „baterie” miłością i świadomością jak jestem ważna, przekazała swoją mądrość i wtedy pozwoliła „wyfrunąć z domowego gniazdka”.
Czy zależy mi na wygranej? Pewnie, komu nie! Ale największą wygraną jest dla mnie to, że kiedy powiem jej o tym konkursie, poprosi abym pokazała jej co napisałam (zawsze pokazuję!), a ona przeczyta właśnie ten komentarz i znów zobaczę jak marszczy nos w szerokim uśmiechu. I dlatego dziękuję Wam za ten konkurs.

Ucichły hałasy codzienności, nadszedł błogi spokój i kojąca cisza. Przeczytałem konkursowe pytanie i zastanowiłem się. Nad sobą, swoim dzieciństwem, ale i obecnym życiem. Mógłbym napisać o mojej mamie, która moja żona okresla słowami: „Wiesz, kocham Twoją Mamę, bo to Ona sprawiła, że jesteś takim Mężem- Mężczyzną o wielkim sercu, silnych dłoniach i mądrej głowie.”
Jednak napiszę chyba właśnie o mojej Żonie- Mamie moich dzieci.
Szalona huministka, pełna pasji zycia i spragniona wciąż nowych wrażeń. Nie umie gotować, nie lubi robic zakupów, a jej pasją jest „kolekcjonowanie chwil szczęścia”. Tylko Ona potrafi siedzieć długie godziny z kredkami w dłoni i rysować z synem kolejny, magiczny świat. Ona też szyje wszystkie te sukieneczki dla lalek, czyta po raz setny bajkę o rybce naszej córce. Z uśmiechem, radością. Wiosną wkłada kalosze i idzie z naszą „młodzieżą” obserwować pierwsze, tańczące w rytm wiatru krople deszczu. Siedzą obok domu i wypatrują tęczy. Jej szept: Synuś, pamietaj. Kolekcjonuj każdą taką chwilą. Niepowtarzalną, magiczną. Zapamietaj ją, by kiedyś w chwili smutku wrócić do niej i być, jak teraz, radosnym.
Moja Żona nie płaci rachunków, zapomina o telefonie czy gdzie zaparkowała samochód, ale Ona nigdy nie zapomina o świetowaniu pierwszego ząbka, pierwszych kroków dzieci czy tej chwili, gdy pierwszy raz usłyszała „mama”. To ona pisze bajki naszym pociechom z okazji ich urodzin. Tworzy dla nich piekna rzeczywistość. Bajkową, pełną dobra i miłości. Ona tez potrafi wyjaśnic w cudowny sposób naszej córce, dlaczego jest burza i widać pioruny (Malutka, to aniołki robią zdjęcia wszystkim slicznym maluszkom). Ona- uczy ich optymizmu, wiary w siebie, usmiechu nawet w najbardziej pochmurny dzień.
Moja Żona nie jest mistrzynią sztuki kulinarnej i wzorem gospodyni domowej. Jest jednak najlepszą mamą, jaką znam.
Czerpie radość z tego, że jest mamą i razem z naszymi dziećmi doświadcza to, co w zyciu najcenniejsze: uśmiech, bliskość, miłość i zaufanie.

Moja mama jest osobą, która potrafi pocieszyć nie tylko mnie, ale również moje koleżanki. Należy do tej grupy osób, które martwią się o innych, a nie tylko o siebie. Sama pragnie mi dać to, czego nigdy nie miała i nie chodzi o kwestie wyłącznie materialne. Kocham ją za to, że nawet jeśli się o coś pokłócimy, to złość nam szybko mija i wszystko wraca do normy. Jestem szczęśliwa, kiedy mogę jej opowiedzieć o miłych rzeczach, które mnie spotkały, bo wiem, że cieszy się razem ze mną.
Maminka zrobiła dla mnie tyle, że kocham ją do Księżyca i z powrotem :)

Moja Mama jest moją najlepszą przyjaciółką. Niestety zauważa się i docenia to dopiero w pewnym wieku. Jestem szczęśliwa, że udało mi się to zauważyć dość szybko. Jest pierwszą osobą której chce powiedzieć o wszystkich sukcesach, porażkach, radosnych i złych informacjach. Inspiruje mnie każdego dnia. Kocham Ją najbardziej na świecie:)

Mama- w moich oczach kobieta odważna i mądra.
Podwójnie ważna, jest matką i ojcem w jednym.
Kiedy zmarł mój ojciec mama była bardzo młoda, miała jedno dziecko, moja siostrę ale.. zaraz po jego pogrzebie dowiedziała się ze zostawił jej prezent czyli mnie ;)
Pierwsze wrażenie przerażające jak kobieta mająca 23 lata poradzi sobie sama z 3letnim dzieckiem i drugim w drodze. .
Ale to przerażenie nie trwało długo , trzeba szybko zacząć działać aby dzieci miały wszystko.
I po kolei , rozpoczęcie studiów, praca, szukanie mieszkania, praca, remont w nowym mieszkaniu, praca, studia, praca.
Uważam się za szczęśliwe dziecko, niczego mi w życiu nie brakowało, a dlaczego? Ponieważ moja mama jest odważną kobietą i nie pozwoliła aby przeciwieństwa losu z nią wygrały. Jest wyjątkowa nie dlatego że była samotna matka, jest wyjątkowa dlatego że wychowała zarówno mnie jak i moja siostrę na pożadnych ludzi, takich którzy nie boją się pomoc innym, nie boją się pracy, a przede wszystkim, mających silną psychikę. W 100%przygotowała mnie do życia i za to chcę jej podziękować. Życzę każdemu dziecku, małemu i doroslemu takiej mamy, która zna odpowiedz na wszystko, która pomoże I wytłumaczy, dla której problem to nie problem.

Chciałabym również podziękować Wam za ten wpis i za pytanie konkursowe, ponieważ w codziennym życiu mama to mama, nikt wyjątkowy, dopiero kiedy przeczytamy „jak wyjątkowa jest Twoja mama” myślimy, faktycznie to nie jest zwykła kobieta która dzwoni i pyta co u mnie słychać to kobieta wyjątkowa.

Przemilo jest czytać te wszystkie komentarze, fajnie wiedzieć ze dla każdego z nas tak ważna i wyjątkowa jest nasza mama, teściowa czy babcia.

SZACUNEK DLA WSZYSTKICH MAM!
pozdrawiam ;)

Wojowniczka! Tak, to idealne słowo opisujące moją Mamę. Całe życie poświęciła dla mnie i mojego rodzenstwa. Często była z wszystkiemu problemami sama, bo Tata pracuje za granicą. I paradoksalnie chociaz teraz mieszkamy ponad 1000km od siebie to czuje, że mamy najlepszy kontakt. Wiem ze o każdej porze moge do niej zadzwonić i zrobi wszystko co w jej mocy by mi pomóc. Przekazała mi to co najważniejsze- jak byc cudowna mamą dla swoich dzieci i chociaz dopiero teraz widzę jaka to ciężka praca to w chwilach załamania myśle o tym ze skoro Ona dała rade to i ja dam. I chociaz mam plan na prezent- chciałabym zeby była przy mnie w czasie porodu z druga córcia to jednak niestety chyba nie uda nam sie tego dokonać, z powodu zagrożenia ciąży. Dlatego na osłodzenie fajnie byłoby dać jej chociaż takie pudełeczko czekoladek :)

To może ja zamieszczę wierszyk, który napisałam w tamtym roku dla mamy :) pół żartem, pół serio ale w idealny dla niej sposób mówi, że jest najlepsza!

NASZA DROGA MAMO,
wstajesz Ty codziennie rano
i zawsze! Czy to deszcz czy słońce,
czy humor świetny, czy czoło gorące,
czy ptaki śpiewają, czy mrozek przywita…
miłość twa do nas ciągle rozkwita.
Rośnie też troska i rosną zmartwienia,
najchętniej nie wyszłabyś z naszego cienia.
I chociaż to nigdy Ci się nie znudzi,
wychowałaś już dwoje dorosłych ludzi.
Możesz być dumna ze swojej roboty
Bo są to doprawdy wspaniałe istoty 
I mimo, że nie pieczesz nam co tydzień ciasta,
to nasza miłość także narasta.
Nie jesteś na pewno rodzicem zwyczajnym,
Tylko takim…. no super mega fajnym!
Więc z okazji Twojego matczynego święta,
Twoje najdroższe na świecie dziecięta,
Chcą ci powiedzieć żebyś pamiętała
i w myślach sobie zanotowała,
że zimą, wiosną, czy też w lecie…
ZAWSZE, JESTEŚ NAJLEPSZĄ MAMĄ NA ŚWIECIE.

Moja Mama…jest wyjątkowa bo urodziła mnie 27 lat temu w wieku 17 lat, wychowała mnie najlepiej jak mogła wbrew wszystkim przeciwnisciom losu… Wychowała pózniej moje rodzeństwo . Jest nas pięcioro. Nie miała pracy, latem jeździła na jagody żebyśmy mieli na książki do szkoły.. Użerała się z mężem alkoholikiem. Dużo tego było. Mimo wszystko dała nam piękne dzieciństwo, nigdy przenigdy nie usłyszałam żeby kiedykolwiek narzekała lub żaliła się. Nigdy. Za to ja podziwiam. Nigdy nie miała dla siebie czasu. Zawsze dawała go nam w każdej postaci. poświęciła się nam totalnie. Nigdy nigdzie nie była, nic nie zwiedziła i nie słyszałam żeby kiedykolwiek o tym wspomniała… Nie widziała morza ani gór jak ja dzięki niej… dała nam cała siebie. Nie wyobrażam sobie jak można nigdy nie narzekać i cały czas być zadowolonym z życia w takiej sytuacji a ona ? Zawsze uśmiechnięta i radosna . Taka ja kocham nad życie i dla mnie zawsze będzie najlepsza najukochańsza i totalnie wyjątkowa. Chciałabym jej podarować coś wyjątkowego ale ona ucieszy się nawet ze zwykłego kwiatka. Nie wymagająca od życia za wiele… A życie wymagało od niej zdecydowanie za dużo. To nigdy nie będzie sprawiedliwe. Taka właśnie moja mama w skrócie wielkim. Absolutnie wyjątkowa, ta która ofiarowała mi życie i które ja mogłam ofiarowac mojej córce… Dziękuje Ci Mamo za to ! Wiem ze tego nie przeczytasz bo z komputerem się nie kumplujesz ale Kocham Cię i musiałam to tu napisać i z siebie wyrzucic!

Tekst przeczytałam dwa razy i jest tylko napisane ogród spontaniczny;)

Odpoczynek rzecz święta :)

Moja Mama jest wyjątkowa, ponieważ dzięki niej, aż „Chce się żyć”! Może nie jest tak szalona jak „Chłopacy z Ferajny”, jednak „Piękny Umysł” to jej cecha rozpoznawcza. „Waleczne serce” i „Szósty zmysł” Mamy sprawiają, że każdy „Za wszelką cenę” chciałby od niej usłyszeć „Witaj w klubie”. Uwielbiam jej historie opowiadane „Pół żartem pół serio” i „Doskonały świat”, który swoją dobrocią, kreatywnością i otwartością na życie nieustannie wokół naszej rodziny kreuje.

Moja Mama jest wyjątkowa, ponieważ to ona nauczyła mnie „Sztuki spadania” i pokazała, że „W pogoni za szczęściem” nie warto zatracić siebie. Niczym najdzielniejszy z „Siedmiu samurajów” flirtuje z rzeczywistością mówiąc- „Złap mnie jeśli potrafisz!” i powtarza z uporem maniaka, żebym zawsze sięgał gwiazd . Niczym „Sherlock Holmes” sprytnie rozwiązuje zagadki codzienności i z zaciętością „Ojca Chrzestnego” walczy o uśmiech na twarzy swoich dzieci, i naszego taty. Nie znana jej „Duma i uprzedzenie”, raczej „Duma i honor” to słowa, którymi mógłbym ją z pełną odpowiedzialnością określić.

Moja mama jest wyjątkowa, ponieważ jest „Zabójczym numerem” jeden w sercu moim i mojego brata. Jest jak dobry film- zachwyca, kształtuje i sprawia, że chcesz być lepszym człowiekiem. Nie Mamę „Nie ma mocnych!”. Jest wspaniałym „Kwiatem Pustyni”, który „Przełamując falę” każdego dnia wyświetla swoim bliskim „Krótki film o miłości” :)Moja Mama jest wyjątkowa, ponieważ dzięki niej, aż „Chce się żyć”! Może nie jest tak szalona jak „Chłopacy z Ferajny”, jednak „Piękny Umysł” to jej cecha rozpoznawcza. „Waleczne serce” i „Szósty zmysł” Mamy sprawiają, że każdy „Za wszelką cenę” chciałby od niej usłyszeć „Witaj w klubie”. Uwielbiam jej historie opowiadane „Pół żartem pół serio” i „Doskonały świat”, który swoją dobrocią, kreatywnością i otwartością na życie nieustannie wokół naszej rodziny kreuje.

Moja Mama jest wyjątkowa, ponieważ to ona nauczyła mnie „Sztuki spadania” i pokazała, że „W pogoni za szczęściem” nie warto zatracić siebie. Niczym najdzielniejszy z „Siedmiu samurajów” flirtuje z rzeczywistością mówiąc- „Złap mnie jeśli potrafisz!” i powtarza z uporem maniaka, żebym zawsze sięgał gwiazd . Niczym „Sherlock Holmes” sprytnie rozwiązuje zagadki codzienności i z zaciętością „Ojca Chrzestnego” walczy o uśmiech na twarzy swoich dzieci, i naszego taty. Nie znana jej „Duma i uprzedzenie”, raczej „Duma i honor” to słowa, którymi mógłbym ją z pełną odpowiedzialnością określić.

Moja mama jest wyjątkowa, ponieważ jest „Zabójczym numerem” jeden w sercu moim i mojego brata. Jest jak dobry film- zachwyca, kształtuje i sprawia, że chcesz być lepszym człowiekiem. Nie Mamę „Nie ma mocnych!”. Jest wspaniałym „Kwiatem Pustyni”, który „Przełamując falę” każdego dnia wyświetla swoim bliskim „Krótki film o miłości” :)

Przychodzi w życiu taki czas,
że miłość rodziców jest i w nas,
i wtedy sobie uświadamiamy
jak wielkie szczęście posiadamy.

Moja mama jest najbardziej wyjątkowa na świecie . Czemu ? Bo wszystko zawsze lepiej wie, wszystko umie i każdy zawód wykonuje . Moja mama jest jak dobrze wykonana SZAFECZKA która na pułkach ma dobrze poukładane, a cała wypełniona jest towarem który kochają bliscy .

Uważam, że moja mama jest wyjątkowa w 100 % ponieważ : Przez całe życie była mi drogowskazem, gdy zaszła potrzeba i pielęgniarką, nie obyło się i bez jej policyjnej kontroli , stawała na najwyższym szczeblu sprawiedliwości i wymierzała kary niczym dobra sędzina . Moja kochana mama jest mistrzem kuchni i super gospodynią, dokładną sprzątaczką , kochającą mamą i świetną żoną . Nocą staje się strażnikiem, rano opiekunką, po południu kucharką . Gdy zachodzi potrzeba jest nauczycielem, korepetytorem i wychowawcą . Nie obędzie się bez jej zdolności tanecznych przy gotowaniu . To świetna malarka i przełożona. Idealny dowódca , sprytny bandyta serc .

Moja mama jest wyjątkowa bo mimo dwóch rąk potrafi robić dziesięć czynności jednocześnie , pomimo mego złego zachowania kocha i wybacza bezgranicznie , bo mimo ostrzegania (gdy ja nie słucham jej rad) podczas niepowodzenia nie mówi „a nie mówiłam” tylko załagadza sprawę .

Moja mama jest jak kameleon , potrafi przeobrazić się w każdego . Jest kimkolwiek zechce , ma wszystko, bo jak twierdzi ma nas , mnie i rodzeństwo . I to jej do szczęścia wystarczy . A ja ? Jestem dumny z takiej mamy , i za to najbardziej ją kochamy .

Najfajniejsze jest to, że nie szuka ona poklasku. Nie chwali się co zrobiła, nic sobie nie kupuje . Potrafi chodzić naście lat w jednych spodniach by dzieci miały coś modnego i czystego . A ja ? Ja chciałbym by poczuła się wyjątkowo . I zbliża się ten dzień, w którym będzie miała swoje święto . Chciałbym podarować jej „coś” wyjątkowego z biżuteri, a do tego cudowne kwiaty które ona uwielbia i ptasie mleczko . Mojej kochanej mamie i tak nie będzie zależało na prezentach , bo dla nie liczy się pamięć i szczere zamiary … Jest taka niesamowita, że nie sposób jej nie kochać ! Chciałbym dla niej gwiazdkę z nieba . Wiem, że i tak zamiast wziąć ją dla siebie , podzieliłaby ją między wszystkich … Moja mama ?Bezcenna ! Nikomu bym jej nie oddał, ale życzyłbym wszystkim takiej samej, by przekonali się co to prawdziwe szczęście i szczera miłość . Pozdrawiam

Co prawda zbliża sie Dzień Matki, ale moja Mama mogłaby obchodzić rownież Dzień Ojca, gdyż całe życie pełniła role obydwojga. Jestem dorosła, a moja Mama dalej robi to co powineń robic przede wszystkim ojciec. Czuwa nad mne mną i nad moim życiem. Czasami dyskretnie, czasami bezpośrednio. Im jestem strasza tym bardziej dostrzegam, jak mądra jest jej milosc. Przede wszystkim nie jest bezkrytyczna. Czasami zaboli. Nie patrzy na mnie ślepym wzrokiem matki zakochanej w swoim dziecku po uszy. Nie wiem jak to robi, ale mimo to nigdy nie czułam sie przez nią nieakceptowana czy tez odrzucona. Jej milosc Jest bezgraniczna a przy tym taka zdroworozsądkowa. Czy mnie ropieszczała ? Tak! Dalej to robi… :) chyba jedynie dzięki szczerym, długim rozmową, bezgranicznym zaufaniem nie wyrosłam na ropieszczoną jedynaczkę. Zaczęła mówić odkąd za niedługo bedzie miec 50 lat, ze nie bedzie lepszej okazji jak my same. I to prawda. Codziennie pokazuje mi ze jestem najważniejsza – od błahostek (kupiłam to, bo wiem ze lubisz) po poważne sprawy (ja pojade i załatwię). Życie ją doświadczyło i to bardzo, ale dalej zdarza sie jej podglaszac radio na maxa i śpiewać piosenki z Dirty Dancing. Kocham Ją nie tylko dlatego ze jest moja Mama, widze w niej przede wszystkim dobrego człowieka. Banał, iż moja Mama jest najlepsza niech brzmi banalnie! Niech brzmi jak chce! Najważniejsze ze dla mnie jest to 'najprawdziwsza prawda’. Mamo nawet jesli tego nie przeczytasz – DZIEKUJE i Kocham Cię .

Nigdy nie miałam dobrych stosunków z moją mamą. Od dziecka czułam dziwną awersję do osoby, która mnie urodziła. Spędziłam wiele nieprzespanych nocy, wypłakując łzy w poduszkę. Zawsze czułam się gorsza od moich koleżanek, mimo tego, ze w domu niczego nam nie brakowało. Ale mnie jednak brakowało matczynej miłości. Zazdrościłam innym wspaniałych relacji z ich mamami, tego, że mogą im wszystko powiedzieć. Ja musiałam wiele faktów ukrywać. Podczas gdy przyjaciółka cieszyła się z mamą z pierwszej miesiączki, z pierwszego, niewinnego buziaka, ja dusiłam wiele ważnych wspomnień w sobie. Moja mama była surowa. Bardzo surowa. Nie potrafiła przyjąć do wiadomości, że dorastam, że właściwie jestem juz dorosłą kobietą. Dla niej zawsze byłam nieodpowiedzialnym dzieckiem, któremu wszystko się zakazuje i daje kary za najmniejsze przewinienie. Dopiero teraz, gdy sama mam córeczkę, mama przeszła wewnętrzną przemianę. Pomaga mi, nie ocenia moich błędów. Stała się moją przyjaciółką, której zawsze mi w niej brakowało. Ostatnio wyznała mi, że jestem jej przybranym dzieckiem. Chciała przelać na mnie całą swoją miłość, jednak nie umiała. Ta sytuacja oraz to, że mogę ją stracić sprawia, że kocham ją mocniej niż na początku. Jest niedoskonała, jak każdy, jednak dla mnie stała się skarbem. :)

Żadnych limitów w ilości znaków …stronnic….. Szafeczko, ale się urządziłaś :)
Zaparz sobie zieloną herbatkę, tudzież „uracz” się lampką wina i zaczynamy :)

Wiesz, Wyjątkowość jest wpisana w moja mamę.
Serio piszę.
Ona w tej swojej wyjątkowości jest taka naturalna…..tak zajebiście naturalna!
Gdyby obdarować ją komplementem o jej wyjątkowości i wspaniałości, to i tak moja mama nie uwierzy! Uroczo zaleje się rumieńcem i powie do mnie : „oj Kasiu, przestań :) …toś mnie teraz zawstydziła :)”
Moja mama to taka wojownicza księżniczka, podobnie jak jej mama – a moja babcia.
Takie geny!
Z duma mogę przyznać, że siłę tych wspaniałych kobiet odziedziczyłam i ja.
Bóg zapłać za tak wspaniały 'pakiecik’ genetyczny.

Moja mama to 158 cm dobra, ciepła, mądrości i niesamowitej siły.
Hulk to przy niej po prostu jakiś cienki Bolek :)

Szafeczko droga, gdybyś poznała moją mamę na żywo ‘w try miga’ ujęłaby Ciebie swoją autentyczną dobrocią.

I gdyby pomonożyć te wszystkie dostępne 'och’ , 'achy’ do potęgi 'n-tej’, to i tak nie oddadzą one fenomenu mojej mamy.
Tak ! W przypadku mojej mamy mówimy o fenomenie!!

Patrzę na nią i nie mogę uwierzyć, że taka niepozorna Halinka tak życiowo wymiata !!!

Istny z niej życiowy przecinak!
Istny z niej ‘okaz’ !

Gdyby była tancerką stylu latino, na mistrzostwach tańca zgarnęłaby najwyższe miejsce na podium!….. nie za technikę, ale za tą niesamowitą energie, którą ma w sobie….którą emanuje i zaraża.

Swoją inteligencją i mądrością, mogłaby zawstydzić niejednego….taki światły z niej umysł.
ale zawstydzanie drugiego to nie w jej stylu…ona swoją mądrością pomaga….uczy!
Mama nie daje wykładów, nie wygłasza monologów…..ona jest tą mądrością a jej czyny przykładem.
I choć nie raz życie nią wstrząsnęło, zmieszało, przeczołgało i wypluło, moja mama jest chodzącą petardą optymizmu, bezinteresowności i wiary w drugiego człowieka.

Patrzę na Nią i nie ogarniam tej mojej miłości do mojej mamy…
Nie ogarniam jej miłości do mnie i mojego rodzeństwa…
Wiesz Szafeczko, moja mama żyła i żyje tak, by jej bliskim i ukochanym chciało się żyć…chciało się działać i wyciągać z życia „coś więcej”.

Pamiętam jak na początku lat 90-tych mojej mamie udało się zdobyć kilka metrów niebieskiego materiału.
W końcu miała sobie uszyć wyśnioną sukienkę….taką jak z „żurnala”.
Ale i tak przeznaczyła go na mnie i na moją siostrę.
Uszyła nam przepiękne sukienki. „Dorzuciła” do nich paski z motylkową klamrą oraz takie plastikowe buciki (w koreczek wciskałyśmy kamyki, by nasze pierwsze obcasy były słyszalne na całą ulicę :) )
I to jest właśnie najpiękniejsze w mojej mamie – takie bezinteresowne dawanie…bezinteresowne uszczęśliwianie!

Moja mama obdarowała mnie (oprócz zacnych genów :) ) miłością, czasem, wiarą w siebie i swoje marzenia.
Moja mama wpoiła mi wiarę w moje bezgraniczne możliwości…w docieranie do celu ciężką pracą…w ulepszanie siebie!

Dzięki niej „jestem”.
Nie wegetuję.
Chcę więcej.
Wiesz Szafeczko nawet mając ponad 30 lat, codziennie chciałabym się do niej teleportować.
Przeskoczyć te 1080 mil w kilka sekund, wyściskać i wycałować ją.
Chciałabym tak po prostu pobyć z nią, posłuchać…poprzytulać…”porechotać się” wspólnie.

I wiesz co…będę już kończyć….skopiuję ten tekst i wyślę go mojej mamie.
Poczekam na jej telefon zwrotny…usłyszę drżący głos i zapewne : „oj Kasiu, przestań :) …toś mnie teraz zawstydziła :) ”

P.S. Dziękuje Szafeczko za ten konkurs….w sumie nawet nie za konkurs…tylko za możliwość złożenia takiego „hołdu” mamom! Z tej okazji idę posłuchać „Spajss Gyrlz” :D Mama I lof ju :D i wyleję z siebie kilka hektolitrów wzruszenia !

Dlaczego moja mama jest wyjątkowa? Jest moim autorytetem, opiekunem, doradcą, pocieszycielem, księżniczką, nauczycielką życia, przyjaciółką, jest po prostu moją mamą :) Cudownie się czuję mogąc wziąć udział w tym konkursie. Moja mama jest wspaniałą osobą. Zawsze, gdy wraca z pracy czeka na nią fala moich opowieści, wyżaleń, żartów i choć pewnie nie zawsze mamie chce się wszystkiego słuchać to nawiązuje ze mną dalszą rozmowę (głównie dlatego, że jest straszną gadułą :D ). Rozmawiamy bardzo często i przez bardzo długi czas. Dla mojej mamy każdy problem, nawet ten błahy jest ważny i zawsze próbujemy go razem rozwiązać, jest pierwszą osobą, do której zwracam się z ważnymi sprawami. Moja mama jest zawsze duszą towarzystwa (może też przez swoje niestosowne żarty), ma ogromny dystans do siebie, najwięcej frajdy sprawia jej nabijanie się z samej siebie. Bardzo często się wygłupia, ma ogrom pozytywnej energii, którą zaraża wszystkich wokół. Wspiera mnie w moich zainteresowaniach, chwali, zawsze pojawia się na występach i zawsze robi mi pełno zdjęć :D Moja mama uwielbia robić zdjęcia, gdy wychodzimy gdzieś z rodziną mama wszystkim je robi, potem w domu zaaawsze narzeka, że nigdy Jej nie ma na zdjęciach :D Jest też bardzo stanowcza, zazwyczaj nie ma z nią większej dyskusji na przykład na temat godziny powrotu do domu. Jest cudowną mamą, ale także cudowną osobą i życzę każdemu, aby poznał w swoim życiu kogoś takiego jak Ona.

ech…książkę mogłabym napisać, ale postaram się w miarę krótko ;)

Moja mama bardzo wcześnie została mamą bo w wieku lat 17, w wieku 25 lat miała nas już czwórkę. Dane jej było posiadać nas w czasach kiedy ludzie byli wyjątkowo nietolerancyjni dla młodych matek. Ile razy to ja słyszałam od obcych ludzi, że jak taka młoda mogła sobie tak życie zmarnować, że w tak młodym wieku zaszyć się w domu i prać brudne pieluchy zamiast korzystać z życia. W takich sytuacjach w oczach mojej mamy pojawiały się łzy, tuliłam ją wtedy najmocniej jak potrafiłam i mówiłam, że bardzo ją kocham. Mogłam zrobić tylko i aż tyle. Moja mama mimo młodego wieku mogłaby utrzeć nosa niejednej „perfekcyjnej mamuśce”. Codziennie na stole mieliśmy dwudaniowy obiad, dom był czyściutki a my mieliśmy pachnące i wyprasowane ubranka. Mama wstawał najwcześniej i kładła się najpóźniej. Co wieczór czytała nam bajki…pamiętam jeden wieczór kiedy w połowie baki „Księżniczka na ziarnku grochu” straciła głos. Niestety spowodowało to, że kilka kolejnych wieczorów zasypialiśmy bez bajki do podusi :) Pamiętam też, że często odmawiała sobie kupienia czegoś dla siebie, po to żeby kupić coś dla nas. Kocham moją mamę najbardziej na świecie, mimo tego, że mam już własne dzieci, dom to dzwonimy do siebie codziennie. Paplamy o niczym byleby tylko popaplać ;) Kocham ją za tą miłość którą obdarzyła mnie i moje rodzeństwo, kocham za poświęcenie na jakie się zdobyła, kocham ją bo nauczyła mnie tego, jak być najlepszą mamą na świecie, kocham ją za to, że jest :*

Moim zdaniem każda mama jest cudowna. Te kobiety rodzą nas, zmieniają nam pieluchy, karmią i zajmują się nami podczas chorób. Jednak moja jest szczególnie wyjątkowa. Jest bardzo malutka, a urodziła czwórke zdrowych, dosyć dużych dzieci. Jestem najstarsza, mam dwie siosry i brata. Ja mam 16 lat, siostra 14, brat 6, a ostatni bobas ma roczek. Jak miałam 10 lat skręciłam sobie kolano. Od tamtej pory się potoczyły same nieszcześcia. Przeszłam przez 4 operacje, okazało się, że jestem nieuleczalnie chora (MIZS). Lekarze początkowo olali moje leczenie i przez to wszystko potoczyło się najgorszym scenariuszem. Cały zeszły rok szkolny nie chodziłam do szkoły przez chorobę. W tym samym czasie moja młodsza siostra złamała sobie rękę. Było to złamanie otwarte, źle złożyli jej rękę i do tej pory nie odzyskała całkowitej sprawności. Pomimo 3 operacji. Dodatkowo wykryli u niej arytmię. Każda inna matka (przynajmniej większość) załamała by się tym. Ciągłe przesiadywanie u lekarzy, w szpitalach, czekanie w poczekalni, podczas gdy jej dzieci miały operacje. I w trakcie tego wszystkiego wychowywała mojego małego brata. Później urodziła się moja siostrzyczka, okazało się, że ma guzy na sercu. Teraz jeszcze doszło bieganie po szpitalach z nią. Kardiolodzy, neurolodzy, onkolodzy, chirurdzy i inni. Zgaduję, że jest na wykończeniu nerwowym, ale ona? Ona jest zbyt silna, żeby to pokozać, zbytnio nas kocha, żeby się poddać. Wstaje codziennie, robi nam śniadanie do szkoły, wychowuje nas, zajmuje się małą siostrzyczką, załatwia wizyty w szpitalach, badania, dba o naszą naukę. Przegapiłam rok w szkole, a ona pomogła mi wszystko nadrobić. I to z niemowlakiem na ręku. Jest najcudowniejszą kobietą jaką znam. Moje narodziny przeszkodziły jej w pójściu na prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim! Straciła taką szansę, tyle nauki i starań. Jest inteligentna, współczująca i kochana. Nie znam drugiego takiego człowieka, który dałby sobie radę z tym wszystkim i codziennie budził się z uśmiechem na ustach i z taką nadzieją. Nie tylko jest wyjątkową mamą, ale i człowiekiem. Powiedzcie mi szczerze, czy znacie kobietę, która dzielnie szłaby w ciąży, ze złamaną nogą do dziecka w szpitalu i je rozbawiała? Całe życie słyszę, że jestem inteligentna, mądra i grzeczna, ale prawda jest taka, że jestem taka, bo od zawsze chciałam być jak ona. Podziwiam ją i zawsze będę. To najcudowniejsza osoba na świecie i cokolwiek się stanie nigdy nie zmienię zdania. Kochamy ją z całego serca i wiem, że ona kocha nas.

Moja mama jest wyjątkowa, bo mimo ciężkiej choroby pozwoliła mi przyjść na ten świat :) Jest chora na SM i kiedy tylko zaszła w ciążę wszyscy namawiali ją na aborcje- szczególnie lekarze. Snuli, że to nie możliwe w jej wypadku by przeżyć poród, że urodzi chore dziecko i od razu je osieroci. A ona mimo wszystko podjęła walkę i to czyni ją wyjątkową! Nigdy nie pracowała, więc może nie zawsze było dużo pieniędzy, ale tyle czasu ile spędziłyśmy razem, tyle troski i miłości, którą otaczała nie tylko mnie ale i moich kolegów z patologicznych rodzin…(miała sporo przybranych dzieci, a ja przybranego rodzeństwa- którego nikt inny nie wpuszczał nawet do domu). Zawsze miałam przeświadczenie, że kocha mnie najmocniej na świecie i bynajmniej nie jest to miłość egoistyczna. Na „podwórku” byłam uznawana szczęściarzem. Mogłam (nadal mogę) powiedzieć mojej mamie o wszystkim, pójść na kontrolowane wagary. Mogę z czystym sercem powiedzieć, że jest moją prawdziwą przyjaciółką, która jako jedyna była przy mnie zawsze i były momenty, gdy tylko jej miłość i to jak o mnie walczyła w trudnych chwilach trzymały mnie przy życiu.

PS. A jeszcze bardziej wyjątkową czyni ją to, że codziennie szykuje mi pyszne śniadania bym mogła chociaż chwile dłużej pospać :)
(i tego akurat wszyscy mi zazdroszczą)

Jak wyjątkowa jest moja Mama?
Zawarłam tę odpowiedź tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=r47aclNg-oI
:)

Matka, moja mama, mamusia. Moja mama jest ostoją spokoju, ziemią, moją matką ziemią, niezastąpionym gruntem życia w miłości, deszczem, który zmywa ze mnie kurz i brud świata, który mnie otacza. Burzą, która swoim piorunem strzela w moje serce czyniąc ład i wzburzenie jednocześnie. Jest słońcem, które zawsze daje mi moc do życia i topi lód mojego serca. Jest wiatrem, który wieje w plecy uparcie dając znać, że trzeba iść dalej. Mama, która milcząc i nie pokazując się.. jest obok.. gdy mieszają mnie z błotem i plują mi w twarz.. Mama to mój nauczyciel, uczy mnie każdego dnia, że prawda i miłość jest warta więcej niż pełne kieszenie. Mama pozwala mi upadać, ale tylko po to, abym nauczyła się wstawać. Moja mama, mój mur wysoki i szeroki, broniący mnie przed krzywdą i złem, który NIGDY nie zburzy się. Moja mama jest moją dumą, ołtarzem i wzorem. Moja mama to ogromne serce i wielka WARTOŚĆ sama w sobie, ponieważ wielokrotnie odmawiając sobie, dawała mi. Moja mama jest we mnie, kładąc rękę na swoim sercu zawszę będę wiedziała, że to ona sprawiła, że ono bije. Moja mama to ogień, niesamowity i gorący ogień, który ciepłem miłości wciąż płonie na ognisku domowym.
Mamo, z dumą podpisuję się pod tymi słowami i mam nadzieję, że je przeczytasz. Kocham Cię.

Dlaczego moja Mama jest wyjątkowa? Mogłabym pisać naprawdę bardzo bardzo długo o tym… Moja Mama jest moją przyjaciółką. Nie potrafię i nie chce przyjaźnić się z nikim innym, dlatego że to z jej zdaniem, mądrością i wsparciem liczę się najbardziej. Mimo różnicy wieku jaka nas dzieli nawet będąc dzieckiem zawsze czułam, że moja mama jest moim partnerem, moim wsparciem, że jakiegokolwiek wyboru bym nie dokonała ona zawsze będzie po mojej stronie. W tych radosnych dla mnie chwilach i tych smutnych moja Mama zawsze była obok. Dla mnie zawsze miała swój czas. Kiedy byłam za granicą i spotkała mnie osobista tragedia mama potrafiła spędzać ze mną całe dnie na Skype – nawet nie mówiłyśmy do siebie, po prostu była obecna. Czasem wpadam do mamy rano, kiedy jest sama w domu i oglądamy nasz ulubiony serial – Chirurdzy, razem się śmiejemy i wzruszamy. Mama jest zawsze pogodna i energiczna i zaraża tym innych. Od nikogo innego w życiu nie doświadczyłam tyle dobrego. Wiem, że kilku moich znajomych zazdrości mi kontaktu z Mamą i tego, że jest tak otwarta na świat. Ciągle powtarza, że życie jest proste tylko ludzie sobie je tak komplikują i wiem, że to co mówi jest prawdziwe, bo ją samą los nie oszczędzał. I teraz kiedy jestem już dorosłą kobietą i za kilka tygodni urodzi się moje pierwsze dziecko – córeczka, jeszcze bardziej doceniam wyjątkowość mojej mamy. Moim największym marzeniem jest być takim wyjątkowym kimś dla mojej córki. I wierze, że z pomocą mamy stanę się taką Mamą jak ona.

moja mama to:

1% oryginalność
2% uniwersalne rozwiązania
3% elastyczność
4% zręczność
5% wierność własnym ideałom
6% wytrzymałość (np. odporność na ból)
7% pokora
8% fantastyczne obiady
9% silna wola
10% umysł godny A.Einsteina
11% skuteczność
12% szalone pomysły
13% spontaniczność
14% potrafi zrobić coś z niczego
15% konsekwencja idąca w parze z determinacją
16% szacunek
17% takt
18% wsparcie
19% kreatywność
20% perfekcjonizm (przebija „Perfekcyjną Panią domu”)
21% zamiłowanie do wszystkiego co wyjątkowe
22% stanowczość
23% nietypowe hobby
24% optymizm
25% wieczorny jogging po parku
26% nowoczesność
27% aktywność na facebooku
28% łagodność
29% poszukiwanie przygód
30% odpowiedzialność
31% anielska cierpliwość
32% swoboda
33% pewność siebie
34% niezawodność
35% gotowość i chęć do dalszej nauki
36% sprawiedliwość
37% nie ocenianie po pozorach
38% praktyczność
39% skromność
40% temperament
41% tolerancja
42% gwarancja mojego zadowolenia
43% niezależność
44% bezstronność
45% zdrowy egoizm
46% komunikatywność
47% przebojowość
48% wesołe usposobienie
49% odkrywanie nowych smaków (np. ptasiego mleczka)
50% słuchanie mojej muzyki
51% romantyczność
52% równowaga
53% harmonia
54% podgrzewanie ciepła ogniska domowego
55% wprowadzanie do domu tego co najlepsze (np. słodycze E. Wedel)
56% dusza towarzystwa
57% wspaniałomyślność
58% dopasowanie się do każdej sytuacji
59% zrozumienie
60% poprawa nastroju
61% wyczucie stylu
62% dobry gust
63% słuchanie tego co mam do powiedzenia
64% czułość
65% poranne pytania typu: zrobić ci śniadanie?
66% solidność
67% poświęcenie dla innych
68% dobro
69% przenikliwość
70% zaufanie
71% błyskotliwość
72% szycie pięknych ubrań
73% asertywność
74% styl
75% punktualność
76% luz
77% staranność
78% uprzejmość
79% inteligencja
80% rozsądek
81% odwaga
82% bajeczne ciasta
83% moje świetne samopoczucie
84% elegancja
85% waleczność
86% ambicja
87% słodycz
88% prawdomówność
89% dostrzeganie szarości pomiędzy czernią i bielą…
90% kopniak motywacyjny
91% zamiłowanie do egzotyki (pająków, kuchni i takie tam)
92% czytanie w myślach…
93% troskliwość
94% dobre ( wręcz najlepsze) rady
95% moja najlepsza przyjaciółka
96% świadomość, że ZAWSZE jest
97% trafianie do ludzkich serc
98% niepowtarzalność
99% MIŁOŚĆ

100% wyjątkowości!
Aneta, annett_abc@yahoo.pl

Bo po prostu jest zawsze przy mnie w najtrudniejszych chwilach!

Moja Mama…Dorotka jest wyjątkowa, czasem za dużo wrzuca sobie na głowę.. Kocham ją bo czuje się przy Niej bezpiecznie i beztrosko :) Zawszę mogę liczyć na jej pomoc.
Mama jest uczynna, miła, skromna, delikatna,uczuciowa, z dużym sercem. Jest po 50 a dalej mnie zadziwia :) Kocham ją ! A ewentualna wygrana będzie…. dla Niej – należy Ci się Mamo <3

Moja mama jest wyjątkowa bo ……jest.

Moja mama zawsze była wyjątkowa i zawsze taka będzie. Dzielnie radziła sobie, pomimo że jako dziecko i do dziś często miewam kłopoty. Zniosła moje dojrzewanie, zmiany szkół, moją pasję do muzyki, która skończyła się dyplomem z instrumentów perkusyjnych co za tym idzie musiała znosić moje „walenie w gary”, częste wyjazdy na konkursy i koncerty, moje wszystkie zainteresowania takie jak nauka języków obcych, zmiany studiów oraz alergię na gluten, która wywaliła nasze życie do góry nogami. Zapewne swoją zaradność ma po swojej mamie a mojej babci. Zawsze dbała, żebym nie dawała się przeciwnością losu. I pomimo, że nie wszystkie jej marzenia udało się spełnić dziękuje jej, że nie ma mnie dość i jest ze mną w dobrym kontakcie, którego zazdroszczą mi koleżanki. A przede wszystkim dziękuje jej za jej wyrozumiałość, zrozumienie świata i to, że nie daje sobie w tzw. kaszę pluć.

Tego, jak wyjątkowa jest moja mama, żadne słowa nie są wstanie odzwierciedlić. Zawsze myślę sobie, czy uda mi się jakoś odwdzięczyć za to wszystko, co robi. Doceniam to szczególnie teraz, kiedy przeżywam bardzo ciężki czas matur, na każdym kroku czując presję oraz stres. To prawdziwe ukojenie móc przytulić się do mamy i słuchać, że dalej jestem jej ukochanym, małym dzieckiem albo, że nie wie jak sobie poradzi, gdy wyjadę na studia. To potrafi rozbroić nawet człowieka z żelaznym sercem. Ale poradzę sobie w dorosłym życiu, bo ona mnie tego nauczyła. Że zawsze jest wyjście z sytuacji, a jak go nie ma to trzeba szukać, aż się znajdzie. A kiedy nie mogę sobie poradzić, to po takie rady jak ona daje, warto przychodzić. Znosi wszystkie moje humory ze stoickim spokojem i na wszystkie moje głupie pomysły patrzy chłodno, ale mi nic nie zabrania, bo wie, że tak bym się niczego nie nauczyła. I ma rację, bo nie sprawiałam nigdy większych problemów. Jest po prostu najlepszą mamą na świecie, ale dla mnie. Bo każda mama jest wyjątkowa dla swojego dziecka i każda zasługuje na to, żeby wyrazić jej wdzięczność, w tym pięknym dniu.

Moj Aniol Stroz to moja mama…

Trudno dobrać słowa by określić wyjątkowość jedynej i niepowtarzalnej osoby jaką jest mama. To tak jakby określić cenę czegoś bezcennego. Czasami mam wrażenie, że wyjątkowość mojej mamy tkwi w jej prostocie i zwyczajności. To kobieta, która gotowa jest świat poruszyć by zapewnić poczucie bezpieczeństwa swoim dzieciom. Jej niezwykła wyrozumiałość sprawia, że często zastanawiam się skąd czerpie tak wielkie pokłady zrozumienia. Akceptuje nasze decyzje wspierając nas na każdym kroku, nawet jeśli serce łka z rozpaczy, a oczy nocą spowija mgiełka łez. Choć zmęczenie sprawia że nogi odmawiają posłuszeństwa ona z uśmiechem obejmuje swoje wnuczęta i bez słowa skargi zabiera je na spacer. To ona gdy podjęłam decyzję o wyjeździe z Polski na stałe choć na usta cisnęły jej się słowa żalu i rozpaczy pomogła spakować mi walizki bym ruszyła w poszukiwaniu własnego szczęścia. Jest zawsze gdy tylko potrzebuję jej pomocy czy po prostu dobrego słowa, które z jej ust zawsze nabiera kojącej mocy. Choć wiele przeżyła, gdyż w nieszczęśliwym wypadku zginął jej nastoletni syn, a mój brat i choć serce krwawi jej do dnia dzisiejszego to nigdy nie zapomnę jej słów w dniu tragedii gdy otuliła nasze spłakane twarzyczki i powiedziała że dziękuje za to, że nas ma i że ma dla kogo pokonać najgorszy ból jaki może dotknąć człowieka. Wierzę, że kolejno podjęte najpierw przez mojego brata, a następnie przeze mnie decyzję o emigracji dotknęły je podwójnie. Jej twarz zdawała się wypowiadać słowa rozpaczy, jakby serce miało nie znieść kolejnej rozłąki, a mimo to wsparła nasze decyzje kierując się przekonaniem że tylko nasze szczęście gdziekolwiek miałoby nas spotkać może dać jej również spokój i poczucie szczęścia. Ona akceptując nasze decyzje pozwalała nam rozwijać skrzydła i poznawać świat takim jakim w rzeczywistości jest – raz dobrym, a raz przeraźliwie okrutnym. Nigdy nie podważała naszych wyborów pozwalając nam również na popełnianie błędów i pomagając odnaleźć płynąca z nich naukę. To kobieta, która swymi pokładami dobroci i miłości mogłaby obdzielić cały świat. W sąsiedztwie słynie z tego, że nie potrafi przejść obojętnie nawet obok głodnego zwierzaka. dla każdego żywego stworzenia znajdzie coś co pozwoli zbudować wiarę w dobro człowieka. Kocham jej za jej wyjątkowość, a rozłąka i tęsknota sprawiły, że wreszcie zaczynam prawdziwie doceniać piękno jej duszy, ciepło jej serca i wyjątkowość jej czynów.

Moja mama? Jest nie tylko moją mamą, ale też najlepszą przyjaciółką. Wychowywała mnie sama, a mimo tego dała rade pokazać mi co jest w życiu najważniejsze i do czego mam dążyć. To ona pomimo pracy miała dla mnie czas i dała radę nauczyć mnie podstawowych rzeczy takie jak pisanie, czytanie, samodzielne jedzenie czy też wiązanie butów przy pomocy wierszyka, który do dziś pamiętam! :) Nawet teraz kiedy jestem w liceum znajduje czas i mi pomaga, to ona była przy mnie kiedy miałam problemy z przyjaciółmi, kiedy rozstałam się ze swoim pierwszym chłopakiem, kiedy miałam za dużo nauki i sama sobie nie radziłam. To ona zna mnie jak nikt inny, dostrzega każdy nastrój i niczego przed nią nie ukryje. To ona kocha mnie pomimo wad i cokolwiek bym zrobiła nigdy mnie nie zostawi. Tak, to właśnie jest moja mama-osoba, która potrafi zastąpić mi każdego, ale nikt nie zastąpi Jej. :)

Moja mama jest moim największym autorytetem, najlepszą przyjaciółką i najcenniejszą osobą na świecie.
Przez całe życie wyręczała mnie z wielu rzeczy, pomagała w każdej sytuacji, z jednej strony rozpieszczała, ale też umiała wychować na odpowiedzialną kobietę. Wiem, że dla niej posiadanie dzieci, mnie i mojego brata było największym w życiu spełnieniem. Będąc w szkole nie do końca doceniałam to, co dla mnie robiła i jak bardzo mnie kocha, a co ważniejsze, jak bardzo JA kocham ją. Pomagam ludziom, to moja misja, ale dopiero miesiąc temu pomagając osobie w głębokiej depresji zdałam sobie sprawę z tego, że moja mama ma identyczną historię co owa kobieta i poczułam jak coś ściska mi serce. Nigdy nie widziałam mojej mamy płaczącej z bezsilności, nigdy nie widziałam jej słabej, bezradnej czy nieszczęśliwej. Moja mama to wulkan energii, pozytywności, to osoba, którą każdy lubi, potrafi każdemu pomóc, jest ciepła i kochająca właściwie zawsze, przez całe życie jak pamiętam. I właśnie wtedy, w tamtym momencie miesiąc temu zdałam sobie sprawę z tego, jak strasznie jej nie doceniałam. Po przyjeździe do rodzinnego domu usiadłam, spojrzałam na nią i zapytałam:
„Mamo, jak to możliwe, że miałaś taką sytuację jak osoby, którym pomagam, miałaś niesamowicie ciężkie życie z rodzicami, patologię, a później… później jeszcze straciłaś dwójkę dopiero co narodzonych dzieci i wciąż jesteś pełna wiary, pełna szczęścia? Jak to możliwe, że nie byłaś w depresji, że nigdy nie widziałam cię płaczącej, że zawsze byłaś takim wzorcem mamy, która jest silna, zawsze silniejsza niż ja, do której mogłam się zwrócić ze wszystkim i wiedziałam, że znajdziesz rozwiązanie?”
Mówiąc to, widziałam na jej twarzy wzruszenie, którego starała się nie pokazać. Nie mam pojęcia skąd moja mama ma w sobie tyle miłości i przebaczenia, skąd w niej taka siła. Miałam w życiu słabsze momenty, głównie na początku liceum. Nienawidziłam wtedy całego świata, popełniałam wiele błędów, a kiedy okazało się, że nie przejdę do kolejnej klasy, bo zwyczajnie wagarowałam tak często, że ze wszystkiego miałam zagrożenia, kiedy nienawidziłam szkoły, bo pojawianie się tam związane było z upokorzeniem, wyśmiewaniem mojej osoby, podstawianiem mi nogi na korytarzu, kiedy spodziewałam się awantury od razu po telefonie wychowawczyni, moja mama po prostu usiadła i rozmawiała ze mną cztery godziny, próbowała mnie zrozumieć, kiedy dusiłam się łzami mówiąc, że chcę umrzeć i nienawidzę ludzi. Wtedy została moją przyjaciółką, wtedy zaczęłam z nią rozmawiać. Gdyby nie moja mama, nigdy nie otworzyłabym się na ludzi, na świat.
Kocham moją mamę najbardziej na świecie. Nie mówię jej tego wprost, ale pokazuję, staram się jak mogę, dzwonię kilka razy dziennie tylko po to, żeby usłyszeć jej głos i zapytać o jakąś nieistotną rzecz. Zawsze marzyłam o tym, żeby zrobić jej jakiś ogromny, niesamowity prezent, żeby choć trochę wynagrodzić jej to, co dla mnie zrobiła i wciąż robi, mimo, że materialne rzeczy to nic w porównaniu z miłością, którą mnie obdarza :)

Moja mama jest wyjątkowa ponieważ pomoże mi przytuli i jest wyjątkowo wyrozumiała i jest najlepsza na świecie bardzo ją kocham☺

Jaka jest moja mama? :) Hmmm pytanie wydaje się być trudne, ale odpowiedź na nie przyszła mi do głowy od razu! Moja mama jest wyjątkowa, idealna, jedyna w swoim rodzaju. To mama, która ma zawsze czas dla swoich dzieci, mimo że nie ma łatwo, bo oprócz mnie ma jeszcze dwójkę pociech. Ta perfekcyjna kobieta nigdy nie jest zmęczona, o niczym nie zapomina, nie popełnia błędów, więc jak to się stało że w ogóle istnieje? Jedyna w swoim rodzaju, unikatowa, niepowtarzalna, nietracąca wiary w swoje dzieci. Jej wspaniałe ciasta rozpływają się w ustach każdego. Potrafi pocieszyć jak nikt inny, śmieje się razem ze mną, przeżywa smutki, jest najlepszą przyjaciółką. Jest niczym Hestia- prawdziwa strażniczka domowego ogniska. Dba, by w domu panowała przyjemna atmosfera, ma poczucie humoru i często się uśmiecha. Jest stanowcza i asertywna, ale także łagodna. Łagodna, ale nie bezwzględna. Wie jak rozpieścić, ale nie rozpuścić. Wydaje mi się, że udowodniłam swoją rację. Moja kochana mama jest super kobietą, a przede wszystkim super mamą. Dla swoich pociech była w stanie poświęcić życie zawodowe, zrezygnowała z pracy aby zająć się domem i dziećmi. Nie ma ideałów, ale moja mama jest wyjątkiem. I choć czasami się kłócimy, jak to każdy z nas kocham ją nad życie i nie zamieniłabym jej na żadną inną!

Każda Mama jest inna i każdą Mamę łączy inna więź z dzienkiem która jest WYJĄTKOWA i nie do opisania. Moja Mama jest WYJĄTKOWA – bo jest Moją Mamą i przede wszystkim jest , była i będzie ! <3

Moja mama jest wyjątkowa , bo ciepło, które bije od jej serca,daje mi poczucie bezpieczeństwa.Uśmiech mamy to księżyc na niebie,gdy smacznie śpię, tuli mnie do siebie.Słowa z jej ust, to muzyka dla uszu,tak jak szum liści w gęstym buszu.Gdy płaczę, ona głaszcze mnie i całuje,czuję się wtedy dobrze i podskakuje.Smutek mój mija, radość tryska,moja mama robi z ciasta tygryska.Smacznie gotuje, piecze i ładnie szydełkujezrobi to wszystko, bo jej za to podziękuję.Jesteśmy z mamą jak koleżanki i przyjaciółki,rozmawiamy ze sobą jak w ulu pszczółki.Kocham mamę, bo jest moim pępkiem świata,ona będzie przy mnie wtedy,gdy będę miała nawet sto trzy lata

Kim jest ta miła pani, zgadnijcie moi kochani?
Chorym poprawia poduszki, choć nie jest pielęgniarką.
Smaży wspaniałe racuszki, choć wcale nie jest kucharką.

Uczy nas różnych robotek, choć nie jest panią ze szkoły.
I zna lekarstwo na smutek, od razu jesteś wesoły.
Wkłada nam od niechcenia cukierek w kieszeń fartuszka.
Spełnia nasze życzenia jak dobra wróżka.
A kiedy wkłada sukienkę nową i uśmiech oczy jej rozjaśnia
To myślę, a może to królowa na chwilę wyszła z baśni?
A to jest przecież moja mama tylko rysunek ją pomniejsza.
Ale jest przecież taka sama tylko ,że dużo ładniejsza.

Moja mama jest niezwykłą osobą, nie zawsze jest doceniana ale nie zmienia, to faktu że jest wyjątkowa. Jako jedna z niewielu osób potrafi mnie pocieszyć i poprawić mi humor, nic przy tym nie robiąc, wystarczy że usłyszę jej głos lub zobaczę uśmiech. To niesamowite jak można być osobą tak pełną empatii i współczucia, (nie tylko w stosunku do innych osób ale także dla zwierząt) i nie zdawać sobie z tego sprawy. Podziwiam ją za wiele rzeczy, ale najbardziej za to, że ona nigdy nie myśli o sobie, o swoich potrzebach i przyjemnościach. Ona zawsze myśli o innych domownikach czy o samym domu. Robi to oczywiście nawet o tym nie myśląc, odruchowo, nie zdaje sobie z tego sprawy. Dodatkowo zawsze znajdzie czas aby ze mną porozmawiać i podnieść mnie na duchu. Jest osobą, która zawsze stara się być wesołą nawet w pochmurne dnie, zawsze stara się znaleźć promyk nadziei, nawet w bardzo kryzysowych sytuacjach. Jestem jej wdzięczna za każdy dzień, który razem spędziłyśmy, za wszystko co dziś potrafię. To ona jest osobą, która mnie zawsze dopingowała i motywowała do dalszych działań, cieszyła się z moich zwycięstw i porażek, zawsze była ze mnie dumna. Nigdy nie chciała abym się poddawała, bez względu na to co mówią inni. Nauczyła mnie podążać nie tylko za rozumem ale także za głosem serca. To ona była osobą, która kiedy nauczyłam się chodzić pilnowała abym nie upadała i do tej pory mnie chroni, stara się abym ponosiła jak najmniej porażek.
Pomimo tego, że bardzo często się sprzeczamy i mamy różne zdania i poglądy kocham ją ponad wszystko i uważam, że jest ona najbardziej wyjątkową i niesamowitą osobą jaką kiedykolwiek miałam okazję poznać. Jest moim autorytetem, najlepszą przyjaciółką, koleżanką oraz najlepszą mamą jaką mogłabym sobie wyobrazić.

Moja mama – jak każda matka dla mnie jest wyjątkowa
za to, że dała mi życie, za to że do poświęceń wciąż gotowa.
Zawsze służy mi swoją pomocą
innych ludzi również obdarowuje swoją dobrocią.
Na krzywdy ludzkie nigdy nie była obojętna
do datków i zbiórek na potrzebujących zawsze jest chętna.
W sierpniu i ja matką zostanę
na początku wstyd przyznać nie byłam uradowana
wsparcia największego udzieliła mi mama
przypomniała, że nie zostanę z dzieckiem sama
Długie rozmowy, wspólne zakupy
takie drobne gesty dodały mi wielkiej otuchy.
Mama sama 4 dzieci wychowała
po nocach razem z tatą wspólnie pracowała.
By wybudować własny dom
a każdy z nas miał swój własny kąt.
Kiedy okres młodzieńczego buntu miałam
i o każdą błahostkę się z nią spierałam
tylko MAMA potrafiła przeczekać moje złości
bez awantur przetrwałam wszystko prościej.

Za siebie, Weronikę, Michała, Olę dziękuję Ci mamo
mam nadzieję, że i ja będę kobietą taką samą.
Dobrą matką, troskliwą żoną, pielęgniarzem, ochroniarzem
wprost kobietą z marzeń!

Wyjątkowa z wielkim sercem i ogromnym zapasem dobrego humoru… moja mama. Prawdziwie „wielka”, bo jak inaczej określić ofiarowanie miłości dziecku, które nie szczędzi przykrych słów? Ofiarowanie życia, poświęcenia dniem i nocą czy podtrzymywania wątłego płomienia nadziei albo właściwie wzniecanie tej jednej, początkowej iskry… „Wierz w siebie córeczko. Możesz wiele osiągnąć.” Dajesz mi siebie, a także wszystko co tylko zdołasz. Wszystko co dasz radę przenieś w swoich wątłych, spracowanych dłoniach. Zbyt dobra, a zarazem tak skromna, że aż mało rzeczywista. Nigdy nie czekasz na oklaski. Cieszysz się, że jestem szczęśliwa. Mój ideał, jedyna taka mama.

Moja mama jest wyjątkowa-ja mówię o niej wróżka, czasem prorok. Ona zawsze czuje-wie, kiedy coś nie tak ze mną, czy u mnie się dzieje. Ona zaskakuje mnie swoimi telefonami w momentach kiedy najbardziej jej potrzebuje. Ona ma wyczucie, wie kiedy jej potrzebuje, wie też kiedy ma poczekać, żebym sama pierwsza się odezwała. Mimo tego, że jak sama twierdzi jest „starej daty” i pisanie smsów było dla niej ” nie lada” wyczynem nauczyła się je pisać i kiedy byłam w szpitalu i nie byłam w stanie rozmawiać wysłała mi smsa” Pamiętaj, że Cię kocham”…
Jest wyjątkowa- bo jest moją mamą:)

Moja mama była wyjątkowa od zawsze. Nigdy się na niej nie zawiodłam, dostawałam wsparcie full servis. Rozmawiamy codziennie, czasem kilka razy. Jest moją najlepszą przyjaciółką, mentorką i wyrocznią. Matka Polka mogłaby się od niej uczyć. Moja mamusia wychowywała mnie bowiem dwa razy. Dopadła mnie borelioza z ostrymi objawami neurologicznymi. Drugi raz mnie ubierała, uczyła pisać, pomagała odnaleźć się w otoczeniu, wyjaśniała różne pojęcia i pomagała w drugich pierwszych krokach. Ma nerwy ze stali, zawsze opanowana i pewna. Potrafi ogarnąć bazylion zadań na raz. Za to gołębie serce ma nieskończenie wielkie i wyrozumiałe niesłychanie. Wszystko wieńczy romantyczna dusza rządna przygód. Uwielbia czytać (całą noc) książki historyczne i miłosne i marzy o safari. Jest moim bohaterem.

Moja Mama jest Wyjątkowa przez wieeelkie „W”. Ma ten niesamowity instynkt macierzyński, którego mechanizmów pewnie do końca nie zrozumiem dopóki sama nie zostanę matką. Gdy coś jest nie tak, nawet gdy za wszelką cenę staram się nie dać po sobie tego poznać, ona to zauważy i zada trafne pytanie, a kiedy trzeba pocieszy i da dobrą radę. Byłaby zdolna dla mnie i mojego brata poświęcić wszystko i wiele poświęciła, wszak nie ma większej miłości niż ta matczyna.

Moja mama jest nie do podrobienia – jak linie papilarne, jedyne w swoim rodzaju. Jest znakiem rozpoznawczym mojego dzieciństwa, nieodłącznym elementem każdego wspomnienia. Tak jak nie ma i nigdy nie było dwóch identycznych płatków śniegu, tak moja mama jest niepowtarzalna. Jej drgający figlarnie kącik ust gdy się uśmiecha, jedna brew uniesiona wyżej gdy ją czymś zaskoczę, jej… a co tu dużo mówić. Tylko w jedną cechę ma typową dla każdej kobiety w naszej rodzinie – szalona miłość do słodyczy. Ale udawajmy, że tego nie wiemy, nich to będzie nasza SŁODKA tajemnica… ;)

Moja Mama jet wyjątkowa, ponieważ zawsze jest blisko.Mogę liczyć na jej pomoc i ibecność, dobre słowo, czuły gest, silnę ramię i kochające serce, nigdy mnie nie krytykuj, choć zwraca uwagę i zawsze, nawet w najtrudniejszych chwilach, wie jak mną pokierować i być sobą.

Moja Mama jest tak wyjątkowa, że w jej wyjątkowości nie ma wyjątków. Najlepsza Mama i zarazem przyjaciółka!

Moja mama jest tak kochana, że jak idzie do kuchni to pyta się mnie czy zrobić mi kanapki :D

Moja Mama jest najwspanialszą osobą jaką znam! Kocham Ją ponad życie. Cieszę się z tego , że Bóg obdarzył mnie takim wspaniałym opiekunem :) Wiem, że zawsze co by się nie działo o każdej porze dnia i nocy mogę na Nią liczyć. jest moim wzorcem do naśladowania, chciałabym być taka jak Ona ! Lepszej Mamy nie mogłabym sobie nawet wymarzyć ! Ona jest ideałem moim idolem :)

Moja mama jest wyjątkową osobą. To ona nauczyła mnie tolerancji do innych, cieszenia się choćby z najdrobniejszych rzeczy. Jest osobą która wspierała mnie w każdym moim życiowym wyborze (nawet jak po raz trzeci zmieniłam kierunek studiów bo to jednak nie to). To ona rozbudzała we mnie ciekawość poznawania świata… Dzięki niej rozwijałam pasję od szydełkowania aż po wyścigi samochodowe. Kiedy przechodziłam fazy odchudzania skacząc z jednej na drugą dietę przyrządzała mi wymyślne potrawy zgodne z założeniami i zapewniała mnie co dzień o moich super efektach (czasem nawet zbyt pochopnie). Zawsze wie co doradzić i jak zrobić… Dla mnie jest ideałem do którego ciągle dążę. I czuję w sercu że gdyby los postanowił inaczej i jakimś cudem nie była by moją mamą była by moją najlepszą przyjaciółką!

Moja mama jest najukochańszą osobą na całym świecie. Zacznijmy od początku – nosiła mnie u siebie, męczyła się często z mdłościami, a mimo to tak bardzo pokochała. Później nosiła na rączkach, kiedy marudziłam (a podobno było to straszne), bo ząbki wychodziły. Gdy biegałam, ona biegała za mną i całowała nóżkę, kiedy pojawił się kolejny siniak. Na komunię, kiedy dostałam nowy rower i upadłam na chodnik, to ona podbiegła, podniosła (a byłam grubszym dzieckiem) i ucałowała. Jako nastolatka często mdlałam, to ona zawsze czuwała w nocy, by nic mi się nie stało. Teraz, gdy jestem już dorosła, to ona mnie wspiera, pomaga i wspiera, gdy coś mnie boli, cieszy się każdą moją radością, wspiera i co najważniejsze – kocha mnie. :)

Dla każdego dziecka na świecie jego mama jest tą najbardziej wyjątkową, najpiękniejszą i najlepszą Mamą na świecie…i ja nawet nie śmiem tego negować.

Ale swojej MAMIE chciałam podziękować, że dla mnie i dla moich dzieci potrafiła się „podnieść” i stawić czoła problemom codziennego dnia…bym dziś mogła cieszyć się wsparciem najlepszej przyjaciółki i Babci na świecie.

KOCHAM CIĘ MAMO :*

Moja kochana mama jest wyjątkowa… Wyjątkowa pod każdym względem – począwszy od tego, w jak mocny sposób mnie kocha, poprzez zwój wdzięk i klasę, a skończywszy na empatii w stosunku do ludzi, którzy nie zawsze na nią zasługują. Mama jest najzwyczajniej w świecie MAMĄ – osobą, na którą mogę zawsze liczyć, niezależnie od tego jak daleko od niej sie znajduję. Mam to gormne szczęście, które sprawia, że czuję się cudownie bezpiecznie każdego dnia, wiedząc, że jest KTOŚ, kto mnie bezwarunkowo, nieziemsko mocno kocha. Każdy problem, każda troska jest nieważna, bo to, że jesteśmy tak blisko siebie emocjonalnie sprawia, że nie ma barier nie do pokonania. Moja mama, o pięknym imieniu Krystyna, to soba wyjątkowo ciepła, pomocna, troskliwa, zawsze stawiająco dobro innych nad sobą. Czasem jest to przerażające – mama prawie nigdy nie chce nic sobie kupić, trzeba ją prosić, żeby kupila dla siebie kosmetyk, czy nowe ubranie co innego jeśli chodzi o mnie, czy o mojego brata. Jedyną dobrą okazją do zakupów są takie okazje, jak ta zbliżająca się, czy tez urodziny, święta. Bo bez okazji, to też nie jest to samo, nie są mi obce teksty „po co wydałaś te pieniądze, dziecko, moglaś sobie cos kupić albo odłożyć na konto”. Ale jak tu nie dbać o osobę, ktora kocha tak bardzo mocno i tak szczerze, bezwarunkowo. Myślę, że w głębi serca i po cichu wszelkie prezenty sprawiają Jej ogromną radość. Dlatego, jeśli mam szansę wygrać, to tylko dla Niej – za wszystko co w życiu przekazała mi, za wspaniałe chwile, za naukę, gdy byłam mała, za wpojenie mi zasad, którymi kieruję się przez całe swoje życie. Za to, że ukształtowała mnie taką jaką jestem. Za to, że potrafię myśleć o innych, pewnie nie aż tak jak Ona (bo takich ludzi nie ma dużo), za swoją moralność, za błędy, na których mogłam się uczyć, i w których była przy mnie zawsze! Mamo, jesteś wyjątkową kobietą… Kocham Cię najmocniej na świecie.

Czy moja mama jest wyjątkowa- tak jest tylko czy to sie da opisać słowami????Ja bynajmniej nie potrafie tego opisać.ona jest po prostu jest.Kiedy byłam mała była dla mnie wróżką i zawodów miała kilka. Gotować potrafi świetnie, była zawsze świetnym lekarzem a tez i mistrzem kierownicy.Kiedy zaszła taka potrzeba była swietnym budowlancem- pierwsza robiła zamki z piasku.
Wymieniać można by było duuużo.
Mam nadzieje , że mój syn za pare lat też nie znajdzie odpowiednich słów ,żeby powiedzieć jak wspaniałą i wyjątkowa ma mame :) Na chwile obecna mówi ze jestem KÓROWĄ (czyli królowa) :)

Moja Mama jest wyjątkowa. Nie Dała mi życie i już kilkakrotnie je uratowała. Dlaczego? Urodziłam się z wadą serca. Niestety, przez 15 lat nie wykrył tego żaden lekarz. W czasie dorastania moje napady były coraz silniejsze lecz moja Mama nie dawała za wygraną „Monika, przecież jest w Polsce mnóstwo lekarzy!”. Podziwiałam jej ogromną determinację w dążeniu do ustalenia przyczyny moich omdleń. Nie zapomnę sytuacji u lekarza, kiedy usłyszałam, że to wszystko przez narkotyki,alkohol i mam maks. dwa lata życia. Mama mi ufała i ufa nadal oraz dobrze wie że brzydzę się takimi używkami. Minęły może dwa tygodnie… Podczas pobrania krwi moje serce się zatrzymało. I nikt nie zareagował. Nikt. Tylko Ona…. Tylko moja Mama zauważyła że coś jest nie tak… Nie pamiętam tego zdarzenia. Byłam nieprzytomna. Lecz Mama pamięta każdą minutę. Szybko zostałam przewieziona do Centrum Chorób Serca w Zabrzu. Kiedy ja leżałam na sali operacyjnej, to Ona przez 5 godzin obchodziła od zmysłów. Nie jakieś koleżanki czy koledzy, tylko Mama…
Wierzyła że wszystko będzie dobrze bo przecież „Skoro wiara czyni cuda, trzeba wierzyć że się uda!” Gdy już mój stan zdrowia był stabilny Pan Doktor podszedł i powiedział mi jedno „Masz bardzo dzielną Mamę” odparłam „Wiem, chcę być taka jak Ona”. Jest mi strasznie głupio że musiała to wszystko przeżywać. To wszystko odbiło się też na Jej zdrowiu… Więc kim jest dla mnie Mama? Jest dla mnie wzorem do naśladowania! Każdego dnia dziękuję Jej za to wszystko co mam. Dziękuję Jej za życie.

Mamusiu kochana. Nieczęsto się teraz widujemy…zasiadamy razem w ogrodzie…rozmawiamy…
Mamusiu kochana. Tęsknię za Tobą bardzo.
Mamusiu kochana. Jestem Ci wdzięczna za wszystkie chwile spędzone ze mną.
Mamusiu kochana. Dziękuję za każdą rozmowę i radę.
Mamusiu kochana. Nigdy nie mówiłam Ci tego…
Mamusiu kochana. Bo brakowało mi odwagi.
Mamusiu kochana. Dziś sama jestem mamą i wiem, jak ważne są dla mnie…bliskość moich dzieci, czuły uścisk i te dwa słowa czasem cichutko wyszeptane…Kocham Cię.
Byłaś i jesteś najważniejszą osobą w moim życiu.

Moja żona, Karolina, jest matką pełna gębą,przepełnioną miłościa do naszego dziecka.Ta miłość wylewa się z niej uszami. Widać ją w każdym ruchu,w każdej czynności która wykonuje,w każdej chwili naszego życia.Od prawie trzech lat jest superbohaterem,który całą dobę ratuje świat naszej córci przed zniszczeniem.Jak ona to mówi:”Jakby trzeba było to z zamkniętymi oczami przegryzła by tętnice lwu który czyhał by na nasze dziecko!” To jest wyjątkowa kobieta! Tak jak jej matczyne serce kocha-takiej miłości nie widziałem nigdy wcześniej:

Kocha oczami- patrzy za każdym krokiem córci, żeby idąc przez życie nie potykała się

Kocha głową-myśli o jej przyszłości,o naszych relacja ,myśli jakby tu nabrac wiadrami szczęścia i przepełnić nim całe życie.

Kocha rękami: nosiła gdy bolał brzuszek i krzyczała w niebogłosy nasza Juliś,nosi i teraz gdy zaśmiewają się jak szalone udając skaczące wiwewiórki.

Kocha nogami-biegała za córcią kiedy uczyła się chodzić,biega za nia gdy niebezpieczeństwo czyha na jej zdrowie, biegała po lekarzach kiedy ciąża tego wymagała.

Kocha brzuchem- stworzyła jej tam miejsce do życia-luksusowy apartament.

Kocha pełną piersią-która dawała życiodajny pokarm.

Kocha ustami: co dzien gdy otworzy oczy mówi z uśmiechem i miłością:”Dzień dobry Kocham Cię…”i całuję każda komóreczkę z z osobna.
Trochę zazdroszczę tej mojej córci,że ma tak wyjątkową Mamę.
Jestem pewny, że nasza córka chociaz malutka czuje się kochana,potrzeba i szczęśliwa. Ona to czuje podświadomie. Widzi to w matczynych oczach i czynach. A skąd to wiem: bo jak dzieje się coś złego biegnie w Mamy ramiona,choćby tatus stał bliżej to i tak mnie nie widzi. Gdy sie boi chowa się za jej(fajną) nogą,albo wskakuje do Mamy na ręce.Gdy nie jest pewna czy postąpiła dobrze-patrzy w Mamy oczy szukając aprobaty.A Tatus to tylko taki dodatek do budowania klocków:) Każda komórka ciała mojej żony jest przepełniona miłością.Bo wszystko z miłości stworzone jest do miłowania przeznaczone.

Wszystkie mamy są wyjątkowe, ale moja zdecydowanie wygrywa każde starcie. Moja mama poza tym, że jest moja – co czyni ją wyjątkową ;) , jest jeszcze tatą…i uwaga to nie pomyłka! Moja mama jest moją mamą i moim tatą – to czyni ją wyjątkowo wyjątkową. I pomyśleć, że ja ledwo daje radę w roli studentki :D
pozdrawiam,
elodie913@o2.pl

Moja mama jest wyjątkowa, bo jest szalona i spontaniczna i moja. Tylko ona potrafi podejść do mnie i zapytać „córciu widać mi fałdki” czy „jak uważasz, lubię kolor niebieski?”. Tylko ona dzwoni do mnie i pyta, czy się ciepło ubrałam, pomimo że jestem już dorosła i okres zdejmowania czapki i wkładania do kieszeni mam już dawno za sobą. Tylko ona przygotowuje dla mnie jedzenie w słoikach, pomimo że mam już własny dom i sama chętnie gotuję obiady. Tylko ona potrafi stanąć i powiedzieć mi „córciu, powinnaś zrzucić ze 2 kg”. Tylko z moją mamą potrafię się tak porozumieć, jak z nikim innym. Ona jest po prostu wyjątkowa dla mnie!

jak wyjątkowa jest moja mama .. To się czuje od wieczora aż do rana… Mimo bólu i zmartwienia ,mimo chcenia i niechcenia uśmiech zawsze jej towarzyszy ,ciepłe jej ramie moje delikatnie kołyszy,słyszę bicie jej serca ciepłego ,przytulona ma głowa do jej ramienia niewielkiego.. słyszę jak piękne wnętrze gra radosne pieśni kołyszące moje nerwy,widzę jak mimo minionych lat ma sporo werwy.. Widzę jak nigdy się nie poddaje ,bo to moja mama ,czyli kobieta z jajem …
Takiej mamy nie ma nikt na świecie .. bo taka jest moja .. najlepsza ..no wiecie..

Moja mama Marzena jest dla mnie aniołem i dla moich braci. Mimo iż jestem dorosłą kobietą i wiem że to ja niedługo będę też matką. To boje się być matką, ponieważ nie jestem wstanie być jak Moja mama. Ona ma duszę anioła, serce miodem oblane. Życie zabrało nam wszystko, dotknęliśmy dna, ojciec postawił. A mama pozostała, nie krzyczała, nie obwiniała. Żyła i kochała nas tak jak by się nic nie stało. Dziś mija już czas, poszłam w swoją stronę, bracia w swoją a mama jest obok nas. Dzwoni piszę, odwiedza. Jest dalej tak samą kochaną ciepłą osobą. Wychowała mnie na dobrego człowieka. To ona nauczyła mnie miłości i to że liczą się ludzie, że materialna strona naszego istnienia tylko nas gubi. Pokazuję na co odzień czym jest miłość i jaka jest bezwarunkowa. Popełniałam wiele błędów, a ona jedyna nie krytykowała tylko rozmawiała i mi tłumaczyła, że to jest złe a to dobre. Przytula, jest obok mnie nie tylko jako matka lecz też najlepszy przyjaciel. Kroczy w moim życiu obok mnie duchowo ponieważ zbyt daleko siebie mieszkamy. Gdy natomiast mnie odwiedza świat staje piękniejszy, każdy problem się wytłumaczą. Ma wiedzę życiową, ciepło i miłość, której chcę co dzień się uczyć i przekazywać. Jest księgą życia, nie potrafię opisać słowami tej cudownej kobiety. Bo tylko ona wie jak wiele nam oddała ile wycierpiała i jak bardzo nas kocha a my ją. Moja mama była przeciwna tatuażom, lecz gdy zrobiłam sobie tatuaż który był dla niej dedykowałam, popłakała się i stwierdziła że też taki chcę. Kocha nas my kochamy ją i dziękuje Bogu że to ja właśnie jestem jej córką.
Kocham Cię mamuś :*

Oczy mojej mamy mają kolor bursztynowy,
Jak gorąca herbata z sokiem cytrynowym,
Rozgrzewająca w ponury deszczowy dzień…
Dzięki niej wszystkie moje smutki zawsze idą w cień.
Jest w moim życiu jedyna i niezastąpiona,
Ukochana, tylko moja, najdroższa ONA!

Kocham moją mamę za to, że po prostu jest ze mną w każdej sytuacji. Za to, że doradza, pociesza, mobilizuje do działania, za to że mnie krytykuje, jednak wiem, że robi to w dobrej wierze. Za całą miłość jaką włożyła w wychowanie moje i mojego rodzeństwa, za trudy jakie przeszła szczególnie ze mną gdy dorastałam. Kocham mamę za to że jest moim słońcem na niebie i rozjaśnia każdy, nawet pochmurny dzień w moim życiu, sprawiając że jestem pełna radości i optymizmu. Choć teraz jestem już dorosła, to wiem, że zawsze dla Ciebie będą małą dziewczynką i właśnie teraz doceniam to jaka dla mnie jesteś ważna. Chcę żebyś była i czuwała nade mną jak dłużej. Mamo chcę żebyś wiedziała, że KOCHAM CIĘ najbardziej na świecie.

Nie ma slow, aby opisać wyjątkowość mojej mamy i to właśnie czyni ja wyjątkowa. Podjecie próby opisania jej osoby jest największym wyzwaniem. Moja mama Krysia, jest zawsze dla mnie , kiedy tylko tego potrzebuje. Doskonale wie, kiedy mam gorszy dzień . Rozumie mnie bez slow.
Jest niezwykle pracowita i uwielbia prace w swoim ogródku, dba o niego z taka troska jak o mnie , dla niej każdy kwiat jest dzieckiem , które rośnie , potrzebuje jeść, czasem ma gorszy dzień i radość 'więdnie’, ale wtedy pojawia się z potężną dawka optymizmu i wsparcia co ma większą sile niż nie jedna tabliczka czekolady i pudełko ulubionych lodów.
To co czyni ja wyjątkową to to , ze jest , ze nie ocenia, nie doszukuje się negatywnych aspektów nawet w najdziwniejszych pomysłach . Jest moim autorytetem , oparciem i przyjaciółką na którą zawsze można liczyć . Jest najpiękniejszym kwiatem w całym ogrodzie zwanym światem.

Wyjątkowa jak królowa,
Yeti przy niej niech się chowa!
Jest najlepszą mamą na świecie całym
Autorytetem jest dla mnie niemałym,
Troskliwa, pragnie szczęścia mego…
Kocham ją jak nikogo innego!
Opiekuje się mną od zawsze,
Wiedziała czego potrzebuję, przytulała zanim zasnę,
A pierwsze litery wiersza są dla niej hasłem….

Moja mama jest wyjątkową osobą. Ma niebanalne poglądy i młodą duszę. Potrafi zarażać innych swoim entuzjazmem, spontanicznością i poczciem humoru. Nauczyła mnie, że w życiu są wartości , o które warto walczyć.
Jest urodzoną optymistką, która wierzy, że ,,jutro będzie lepiej”, nie załamuje rąk z powodu kłopotów i w każdym miejscu potrafi znaleźć przyjaciół i towarzystwo.

Moja mama jest wyjątkowa bo:
– ma niebanalne poglądy i młodą duszę;
– potrafi zarażać innych swoim entuzjazmem, spontanicznością
i poczciem humoru;
– zawsze jest gotowa nieść pomoc słabszym;
– jest wrażliwa na wszystko, co stanowi urok życia;
– posiada wrodzony zmysł poezji, piękna i elegancji;
– nie załamuje rąk z powodu kłopotów;
– w każdym miejscu potrafi znaleźć przyjaciół i towarzystwo.

Moja mama jest bardzo wyjątkową i kochaną osobą. Zawsze mogę na nią liczyć i wiem, że zrobi dla mnie wszystko, sama nie zje, a mi da, sobie nie kupi ciuchów, a mi tak. Od zawsze się dla mnie poświęcała, nawet jak była chora czy źle się czuła. Wiem, że jestem dla niej najważniejsza, jakby mogła to by mi nieba uchyliła. Dzięki mojej mamie mam poczucie bezpieczeństwa i spokoju. Poza tym o wyjątkowości mojej mamy świadczy to, że mega dobrze gotuje, ma świetne poczucie humoru, jest bardzo pracowita i sumienna. Chciałabym być taką mamą dla swoich dzieci

Moja mama jest….najwyjątkowsza :). Nie mam słów by opisać to co czuje. Nic nie odzwierciedli tego co czuje. Czy to będzie milion słoów czy jedno. Jedno jest jak milion. Kocham ją. Więcej slow nie potrzeba

W ramach nieopisanej wdzięczności
za to, że moje potrzeby przekłada nad swoje… :*

No to moze zaczne troche inaczej moja mama ma na imię JOLANTA a wiec .. JolANTA przypuszczalnie pochodzenia greckiego, od słów ion (fiołek) tu by się zgadzało codziennie wygląda kwitnąco i anthos (kwiat). Oznacza: skromna i delikatna ( Skromna to ona jest ale delikatna nie jak każe mi sprzatac pokój i myć naczynia chyba nie wie ze powinna byc delikatna ) . Imię używane w Polsce od XIII w., początkowo w formie Jolenta. ZDROBNIENIA: Jola, Jolancia, Jolcia, Jolka, Jounia, Jolusia, Joluś. ( tak tak a powiedz mamie zdrobniale to zdrobniale dostaniesz jakies ciekawe zadanie do wykonania np odkurz pokoj jak do mamy gadasz ) INNE FORMY: Jolanda, Jolantyna, Jolenta, Jolentyna.

Dziewczynka jest ładna, czasami ciekawie ubrana. Natomiast jej mama która ciagle niby przypadkowo pojawia sie na zdjęciach ma straszne „irytująca”twarz. Bardzo szpetna. Nieładna. Wyglada jak ryjówka. Maleńkie oczka,kaprawe, wstrętna. Prosze na przyszłość nie pokazywać tej twarzy ponieważ psuje całokształt blogu. A teksty pisane przez blogowiczke nijakie. Bez polotu.

Jest wyjątkowa, ponieważ jest moją mamą której nie da się nikim innym zastąpić. Kocham ją bardzo, urodziła mnie i opiekowała się mną gdy byłem chory, za to wszystko bardzo jej dziękuje i za to ją kocham. Wiem, że zawsze mogę na nią liczyć, jest najwspanialsza osobą jaką znam, jej miłość jest bezinteresowna i bezwarunkowa. Wszystkim mamą, a swojej szczególnie chce życzyć wszystkiego najlepszego z okazji zbliżającego się święta. Kocham Cię mamo i zawsze będę kochać. Ciesze się, że Jesteś i obyś żyła jak najdłużej w zdrowiu :)

Moja mama to wyjątkowa kobieta i na pewno każdy tak sądzi o swojej mamie, ale Ona zasługuje na wszystko co najlepsze bo poświęciła całe swoje życie na wychowanie mnie i mojego rodzeństwa na uczciwych i pracowitych ludzi, zawsze starała się zapewnić nam wszystko co najlepsze i szczęśliwe dzieciństwo, a teraz kiedy jesteśmy dorośli również dba o nas i pomaga nam w trudach życia codziennego. Bardzo kocham swoją mamę i nie wyobrażam sobie żeby jej zabrakło bo jest dola mnie ważna i chciałabym żeby zawsze była szczęśliwa. „Mamo dziękuję Ci, że jesteś”.

Moja mama jest wyjątkowa dla mnie bo jest moja. Żadna inna mama nie spełnia tego warunku. Jej rady są bardzo cenne, gdy nie wiem co zrobić ona posiadając bogate doświadczenie życiowe znajduje właściwe rozwiązanie. Kocha mnie bezwarunkowo, zawsze mogę do niej wrócić. Jakiekolwiek słowa by między nami nie padły to ona zawsze czeka z otwartymi ramionami. Choć teraz już nie musi, bo teraz już wiem jaka ona jest wyjątkowa i nie dopuszczę do poróżnienia, które choćby na chwilę popsuło nasze relacje. Kocham Cię mamo!

Psychoza, taką diagnozę usłyszała moja mama. Wraz z nią my wszyscy, cała rodzina. Choroba kazała jej myśleć, że inni czychają na jej życie, że ma do spełnienia misję nadaną przez Boga, że atakują ją robaki i tak dalej. Koszmar. Szczególnie, że sama byłam wtedy w 6 miesiącu ciąży z moją córką. Jednak nawet w najgorszych momentach nigdy nie przestałam czuć, że moja mama mnie kocha i ja ją kocham. Moja córka na już 3 lata, Mama cieszę leki i jest w dobrej formie. Szczęście,, które czuję, gdy mogę Jej opowiedzieć co słychać u mnie czy jej wnuczki, jest wyjątkowe..

Mama? Mam wrażenie że to zamiennik słowa „być, trwać”. Dlaczego? Bo gdy z dnia na dzień dowiedziała się, że wyprowadzam się z naszego domu, naszego małego miasteczka, żeby zacząć spełniać swoje marzenia – ona cały czas była. Bo gdy dowiedziała się że moje życie zmieni się teraz diametralnie i gdy zapewne pierwsza rzecz która przyszła jej na myśl to „ale jak inni zareagują?” – to ona nadal była. Bo kiedy inni się ode mnie odwrócili, kiedy negowali każde moje kroki na przód – ona trwała. Zawsze była. Zawsze jest. I wiem doskonale że zawsze będzie. Wiem, że nie jestem wymarzonym dzieckiem, że może mimo że tego nie mówi to chciałaby żeby moje życie wyglądało inaczej, a jednak wspiera mnie każdego dnia, dąży wspólnie, razem ze mną do spełniania moich marzeń, osiągania moich celów.
Mama to ktoś, kto kiedy mówi że się źle czuje powinna dostać kubek gorącej herbaty i ciepły koc. Mama to ktoś, komu powinniśmy nosić siatki z zakupami i odciążać ją z codziennych obowiązków, tak jak to ona przez już tyle lat nadal opiekuje się nami. Mama to ktoś, komu należy się szacunek taki, jak żadnej innej osobie na świecie. Nie królowi, nie prezydentowi, Mamie. Bo jak mama przytula, to nie przytula nikt. Bo mama podczas rozmowy słucha, nie słyszy. Bo jak mama patrzy kiedy wyjadasz jej z garnka, kiedy jeszcze gotuje najsmaczniejszy obiad ze wszystkich jakie w życiu jadłeś, to tylko uśmiech i ładne oczy Cię ratują. Bo mama to jest mama. Najwspanialszy człowiek jakiego od życia dostaliśmy. I już.

Moja mama ma na imię Wiola i jest bardzo wyjątkowa ponieważ od małego wychowuje mnie sama gdyż mój ojciec nie miał na tyle odwagi , nie przelewa nam się a pomimo to daje radę i poświęca się dla mnie i poświęca mi całą swoją uwagę ponieważ jest mega wyjątkową osobą nie znam osoby na tym świecie która by poświęciła tyle dla swojego dziecka. Sama na masę problemów przede wszystkim ze zdrowiem należy jej się wszystko co najlepsze i właśnie to chciałabym jej móc ofiarować dlatego że jest moim całym światem a ja jej całym życiem

Napisze tutaj o swojej mamie, dlatego że chciałabym to wyrzucić z siebie jak ją doceniam za to co dla mnie zrobiła.
Byłam bardzo nieposłusznym dzieckiem, chodząc do szkoły podstawowej ciągle były ze mną problemy.
Jednak, gdy poszłam do gimnazjum, poznałam swoją pierwszą miłość, hormony zaczęły szaleć i pod koniec ukończenia gimnazjum moja mama została młodą babcią. Jako że byłam jeszcze „dzieckiem” nie poinformowałam jej od razu że jestem w ciąży, tylko gdy byłam juz w 5mięsiącu z obawy na jej reakcję. Nie zapomnę tego dnia do końca życia, gdy już wyznałam jej prawdę, ona zamiast się denerwować przytuliła mnie mocno do siebie i powiedziała, że jakoś damy sobie rade, razem z wszystkim sobie poradzimy. Pomogła mi uporać się z ludźmi dla których byłam widowiskiem, którzy obgadywali i wytykali mnie palcami.Do chwili obecnej pomaga mi w wychowywaniu mojej córki. Moja mama jest cierpliwą, ciepłą, wyrozumiałą, pracowitą, kochającą kobietą.
Gdyby nie jej wsparcie, nie wiadomo jak potoczyło by się moje życie.

Dorota -czyt. Doris- mamiś, mamisia, mamulka, mamunia, mamuniuchna, mamusia, mamuś, mamuśka, matczysko, mateczka, mateńka, matka, matuchna, matula, matusia, matuś!
Największy autorytet w moim życiu.
Najbardziej wytrwały zawodnik w sporcie ekstremalnym jakim jest wychowanie młodej osoby!
52 letnia kobieta mająca siłę 20 letniego faceta, wygląd 18 letniej dziewczyny, rozum wszechwiedzącego starca!
Moja mama jest po prostu najlepszą mamą na świecie!

Wyjątkowa osoba, to nie tylko pozytywne cechy. Wyjątkowa osoba nie jest idealna, nie emanuje szczęściem 24 godziny na dobę i nie kocha całego świata. Wyjątkowej osobie puszczają nerwy, zdarza się, że po policzkach spływają łzy, że krzyk sam wylatuje jej z ust. Wyjątkową osobą dla każdego jest mama. Nie ma znaczenia jaki mamy z nią kontakt, czy nas rozpieszcza, czy karci na każdym kroku. Bez względu na sytuację rodzinną wymawiając słowo „mama”, coś nas ściska w sercu. Każda mama jest wyjątkowa, ale moja ma ogniste, naturalnie rude włosy a w lewym oku ma małą czarną kropeczkę :) Jej nos się rozszerza gdy się śmieje, a głos staje się piskliwy gdy się złości. Nie ma nic wyjątkowego w tym, że mnie kocha, w tym, że chce dla mnie jak najlepiej czy w tym, że potrafi odmówić sobie przyjemności, żebym przyjemność miała ja. Myślę, że każda dobra mama tak ma. Moja mama jest i zawsze będzie wyjątkowa właśnie dla mnie, tak jak dla każdego innego dziecka wyjątkowa jest jego mama.

„Instytucja” mamy jest wyjątkowa sama w sobie i (prawie) każda mama jest dla swojego dziecka kimś w rodzaju superbohatera!
Mamy kochają, troszczą się, uchylają nam nieba…
Mamy boją się o nas, ostrzegają i przybiegają z pomocną dłonią kiedy zdarzy nam się boleśnie potłuc kolano lub gorzej – złamac serce!
Czemu moja miałaby byc jeszcze bardziej wyjątkowa na tle tego maminego portretu?! Dobre pytanie! Usiadłam i zaczęłam się nad tym poważnie zastanawiac! Moja mama zdecydowanie jest taka jak mamy z powyższego opisu – wspaniała, ale przecież znam jeszcze wiele mam wpisujących się w ten pozytywny i wzorowy kanon…
Czas chyba zmienic perspektywę spojrzenia! Popatrzec na „instytucję” mamy jak na człowieka i zrobic temu człowiekowi rachunek sumienia… Patrząc w ten sposób dostrzegłam dużo więcej! Osoba po 40-stce, która odważyła się zacząc muzyczną karierę i realizowac zapomniane marzenie z młodości zdecydowanie zasługuje na mój szacunek! Osoba, która kilka dni temu po 2 latach ciężkiej pracy zaśpiewała idealnie piekielnie trudne – Ave Maria w naszym parafialnym kościele przed tłumem słuchaczy jest na pewno pracowita, odważna i zdeterminowana! Kolejne podejście do prawa jazdy po oblanym 17 lat wcześniej egzaminie? Dzięki tej osobie wiem, że można! Wiem, że czasem życie coś nam odwleka, ale przyjdzie dzień kiedy w okno słońce zaświeci pod odpowiednim kątem i wszystko się uda ;)
Nie popadajmy jednak w zachwyt! Sielanki nie ma! Jesteśmy od siebie bardzo różne – jabłko może i padło niedaleko jabłoni, ale na pewno jeszcze się trochę poturlało ;) Podejmujemy odmienne decyzje, inaczej patrzymy na niektóre (nawet fundamentalne) sprawy…Długo by pisac! Nie zawsze jest lekko, może nawet bywa toksycznie? Psychologowie niech mówią co chcą! Ta osoba jest moją mamą i każdego dnia czegoś się od siebie uczymy… Ja od niej i chyba ona ode mnie i to jest najbardziej WYJĄTKOWE w mojej mamie :) Umie pokazac mi coś czego może nie widziałam wcześniej i „dzięki Bogu” zdarza się, że sama potrafi otworzyc oczy na to co spostrzegłam ja :)

P.S Nie wiem, czy ktoś dostrzeże mój wylewny komentarz, ale nawet jeśli nie to trudno! Dzisiaj i tak podzielę się swoimi przemyśleniami z tą moją WYJĄTKOWĄ osobą :)

Bardzo ciężko będzie wybrać Ci najpiękniejszy wpis, wszystkie są cudne i wzruszające..

Ja chcę napisać bardziej dla siebie niż dla kogoś, dlaczego moja Mamita(bo tak mówię na moją Mamę) jest wyjątkowa.
Kiedyś wstydziłam się swojego pochodzenia, moi Rodzice są rolnikami. Uważałam, że to wstyd, że Mama haruje jak wół, od rana do nocy. Nie znosiłam tych wszystkich zwierząt, pracy w polu, uważałam to za podrzędne zadanie… Teraz widzę, jaka byłam głupia!
Mama wychowała siedmioro dzieci na porządnych ludzi. Była w stanie wyżywić i zaspokoić podstawowe potrzeby wszystkich. Nie było bogato, ale było czysto. Nie było czule, ale czuć było miłość. Mama poświęciła się rodzinie bez reszty, przeprowadziła się 500km od domu rodzinnego, nie znając nikogo, nie mając rodziny(poza Tatą).
Mama nigdy nic dla siebie nie chciała i nie chce. Wszystko oddaje innym(nawet obcym ludziom).
To, czego kiedyś się wstydziłam-jej zawód-dzisiaj napawa mnie dumą. Dzięki jej ciężkiej pracy, jestem tu, gdzie jestem. Dzięki niej jestem, jaka jestem. Dzięki niej cokolwiek czuję, współczuję. Dzięki niej mam wspaniałą, teraz już prawie 40-osobową rodzinę.
To po niej mam krzywe palce i nogi, wcięcie w talii, mały biust, które kocham, bo tak bardzo upodabniają mnie do niej.
Dzięki niej kocham przyrodę i zwierzęta, potrafię upiec kaczkę i najlepszy rosół… Dla mnie jest święta.
Nie mówię jej, że ją kocham, ale wiem, że to czuje. I ona nie mówi mi, a czuję to w 100%.
Każda Mama dla każdego dziecka powinna być wyjątkowa!

Moja Mama to nie tylko mama, to przede wszystkim przyjaciółka. Przyjaciółka, która była ze mną od początku, wierna i bezwarunkowo ufająca. Wspierająca w każdej sytuacji, bez względu na wyznawane przez siebie wartości. Pocieszycielka w chwilach zwątpienia, zawsze wierząca w ukrytą we mnie siłę.
To Kobieta z krwi i kości, która w cudowny sposób stworzyła wyjątkowe relacje w zaciszu domowego ogniska.
To Kobieta, Matka, którą podziwiam każdego dnia za spokój, cierpliwość, siłę.
Czy kiedykolwiek uda mi się być jej odzwierciedleniem, być tak cudowną i kochającą mamą? Wierzę, że dzięki Niej tak. Dążę do tego każdego dnia.

Gdy mi ciężko, gdy mi źle
mama wciąż pociesza mnie.
Nigdy się nie czuję sama
bo wciąż blisko jest gdzieś mama.
Gdy upadnę, wstać pomoże.
Zawsze dobrą radę da.
Przyjaciółką zwać ją mogę,
bo w niej zawsze wsparcie mam.
Choć nie łatwą rolę ma,
a nagrodą jestem ja.
To wciąż walczy tak jak lwica
o mnie co dzień bardzo dba.
Tej miłości jaką daje
to opisać nie da się.
Więc w dwóch słowach to skwituję
za to wszystko: KOCHAM CIĘ

Mama moja wyróżnia się spośród większości mam. Nie lepiła nam pierogów, nie zapraszała na zupki,nie mogłam do niej przyjść z każdym problemem. Przynajmniej tak mi się wydawało przez ostatnie 15 lat. Teraz, gdy sama mam trójkę dzieci, zaczynam widzieć jej niesamowitą osobowość, talenty i niekiedy heroizm podejmowanych decyzji. Mama była wychowywana na zamożną damę w rodzinie z willą, ale wyszła za mąż za biednego muzyka i straciła kontakt z rodziną. Nigdy nie żałowała wygód, jakie mogła mieć. jest niesamowicie prawą i moralną osobą i nas uczyła tego samego. Przykłady: Wykształcenie jest wieczne, a pieniądze rzeczą przechodnią; Hańbą jest wykonywać zawody krzywdzące innych; Głośne i przaśne dzieci są źle wychowane… Taki zbiór zasad zanikający w Polsce od czasów powojennych.
Ukończyła medycynę, pracowała jako lekarz, ale nie mogła znieść życia w PRL. Widząc, że życie rodem z literatury Orwella będzie demoralizujące dla swych dzieci, w wieku 36 lat rzuciła wszystko aby pojechać w nieznane, uciekając nielegalnie za granicę. Żadna z jej znajomych nie miała takiej odwagi. Zabrali najstarszego syna, zostawiając dwójkę młodszych dzieci w Polsce i wsiedli w autokar. Nie było wiadomo na ile, okazało się, że spędzili dwa lata w obozie dla uchodźców politycznych we Włoszech. Można pomyśleć ” wyrodna matka”, ale ona wiedziała, że dla nas będzie lepiej, gdy poznamy świat z perspektywy kraju wolnego i przyjaznego. Aby mieć na utrzymanie, mama musiała szybko się przekwalifikować- zaczęła malować obrazy, akwarele. Potem dostali wizę, wyjechali za ocean i nas tam ściągnęli. Znowu nie mieli niczego! Tata jakoś nie mógł nigdy podjąć jakiejkolwiek lepszej pracy. Mama go bardzo kochała,więc zaciskała zęby i wymyślała, jak nas utrzymać. Zaczęła pracować jako grawer artystyczny. Powiedziała szefowi, że wie, jak to się robi, a w domu nocami szybko musiała się uczyć! Pamiętam, jak godzinami ćwiczyła, dłubiąc w srebrze dłutami rozmaitej wielkości. Kompletny odlot. Dzisiaj nikt nie ceni ręcznego kunsztu-kupujemy byle jakie badziewie grawerowane maszynowo. A ona w wieku 40 lat nauczyła się nowego zawodu- jej biżuteria była wystawiana w muzeum narodowym jako najlepszego grawera w kraju … Pracowała bardzo ciężko i długo, nabawiła się nadciśnienia i kłopotów z sercem. Po pracy uczyła nas jeszcze polskiego, codziennie godzina czytania i pisania, woziła na karate, zapraszała do domu przedstawicieli różnych wyznań, abyśmy poznali świat.
Po dekadzie wróciliśmy do kraju, i tam, jako 50-latka…Znów zaczęła od nowa, niezmiennie wspierając ojca. Ukończyła staż medyczny, aby powrócić do zawodu. Założyła firmę poligraficzną, która splajtowała. Wybudowała dom. Potem otworzyła odnowę biologiczną. Teraz ma jeszcze certyfikat z hirudoterapii, leczy ludzi z uzależnień. Co prawda Mama nie ma pieniędzy, bo wciąż spłaca drakońskie raty, aby opłacić kredyt na biznes, jeździ starym autem, nie posiada, tak jak inne poważne mamy w jej wieku, eleganckiej biżuterii ani butów,ma spracowane ręce, ale wciąż imponuje mi intelektem, postawą. Kształci się, czyta, udziela społecznie, nikomu nie ubliża, nie zazdrości. Nie załamuje się trudami życia. Przez całe życie godzi macierzyństwo z rolą głowy domu. Nigdy nie oszukuje, szanuje tatę, nie obmawia innych. Gdy w zimie nosi ciężkie drewno do pieca, bo tata wyjeżdża, puszcza sobie Bacha lub śpiew ptaków. Cały dom wypełniają jej rośliny ,egzotyczne kwiaty i sadzonki kiełków na śniadanie. Ma osobowość, talent, własne zdanie, jest promienna i pomimo sytuacji, wygląda na 15 lat mniej. Doceniam ją coraz bardziej. Tak: nie ma u niej domu pierożków w niedziele, ani przygotowywanych przez dwa tygodnie stołów świątecznych, bo mamie nie chce się stać godzinami przy garach. Nie wydzwania codziennie ( na szczęście!) pytając jak się czujemy… Ale wiem jedno: kobieta, która ma 64 lata i całe życie ciężko pracuje, zachowując przy tym godność, humor, intelekt, zdolności i kształcąc swoje dzieci w poczuciu prawdy i moralności i jest wyjątkiem i zasługuje na nagrodę!

Moja mama jest wspaniała,
Codziennie rano mnie przytulała i całowała,
Wieczorem bajki mi opowiadała,
W trudnych chwilach mnie wspierała,
Teraz sama jestem mamą,
I wiem jak ciężko jest w noc nieprzespaną,
Wiem ile trzeba siły i cierpliwości,
By dziecko mogło żyć w miłości,
I choć nikt nie jest idealny,
Dla mnie jesteś moim wzorem i radością

Wcześniej byłam przeciwna braniu udziału w takich konkursach, nie widziałam sensu w kłóceniu się która mama jest najlepsza, w końcu dla każdego dziecka Jego mama jest tą jedyną, najlepszą. Jednak dziś, gdy dowiedziałam się, że moja mama choruje na białaczkę postanowiłam uczynić w tym roku Dzień Mamy wyjątkowym. Wierze w to, że wyzdrowieje i jeszcze długo będzie mnie wspierać. Wierze też, że takie delikatne gesty jak ten Jej w tym pomogą.

Nie ma takich słów, by opisać, jaj wyjątkowa jest moja Mama.Dopiero, jak sama zostałam Mamą, jestem w stanie doceni Jej wyjątkowość i trud macierzyństwa. By przekazać, jak wyjątkową jest osobą, przytoczę tekst piosenki P.Violetty Villas-„Do Ciebie Mamo”, przy którym zawsze się wzruszam do łez, bo to piosenka o mojej Mamie.Mamo, Kocham Cię.

Mamo, smutno tu i obco.
Drzewa inne rosną,
I ciszy nikt nie zna tu.
Mamo, nie myśl, że się skarżę.
Żal mi tylko marzeń
Dziecięcych dni, moich dni.

Widzę znów nasz dom,
Ciebie mamo w nim.
Wspominam stary klon,
Ciemny i wysoki jak dym.

Mamo, wołam twoje imię.
Znowu jesteś przy mnie.
Jak za dawnych lat.

[Przerwa instrumentalna]

Widzę znów nasz dom,
Ciebie mamo w nim.
Wspominam stary klon,
Ciemny i wysoki jak dym.

Mamo, w sercu cię kołyszę.
List do ciebie piszę,
Ciemny jak ta noc.
To nieprawda mamo,
Jutro wyślę inny list.
Jest dobrze, mamo,
Tak, jak miało być.
A ty, mamo śpij,
Jeszcze noc dobrze śpij.
Oooo Mamo…
Mamo
Oooo Mamo
Śpij

Moja mama jest wyjątkowa, ponieważ nigdy przy mnie nie okazuje swojego zmęczenia. Wiem, że czasem jest jej ciężko, a ona chcąc to przede mną ukryć, zakłada na twarz swój promienny uśmiech, żartuje ze mną, a ja udaję że nie zorientowałam się, że coś jest nie tak.
Za to, że nigdy nie masz dość słuchania o moich problemach, ale przede wszystkim, za dar życia który mi dałaś…
Kocham Cię Mamo!

Moja mama jest najukochansza! pomaga mi w wielu trudnych chwilach i mnie pociesza jak jestem smutny
Co dzień oglądamy telewizję i jej ulubione seriale!

MAMO jest najukochańsza na całym świecie!

Tego, że moja Mama jest wyjątkowa nie da się opisać słowami, nie da się też tego wypowiedzieć, narysować, wyobrazić sobie… Moja Mama jest dla mnie kimś najbliższym na świecie, nikomu innemu nie ufam tak mocno jak jej, nawet jeśli jest wobec mnie krytyczna, to wiem że robi to z miłości, z troską, i za każdą krytyką jest mnóstwo matczynego ciepła. Cenie ją za olbrzymie poświęcenie i staranie. W najtrudniejszych momentach mojego życia zawsze czuje, że jest o krok za mną, i nawet jak się potknę ona pomoże mi wstać – będzie o każdej porze dnia i nocy. Nie mogę określić jak bardzo ją kocham , ponieważ nie ma takich słów, które by wyraziły moją miłość do mamy.

Każda mama jest wyjątkowa dla swojego dziecka. Niektórzy pojmują to wcześniej inni później. Ja zrozumiałam to będąc nastolatką, kiedy widziałam jak przekłada moje szczęście ponad swoje. Moja mama jest dla mnie jak skarb. Jestem jej wdzięczna za tyle lat wyrozumiałości, miłości i dobrego serca. Za to, że zawsze przy mnie była w trudnych chwilach, że znosiła i wybaczała moje nastoletnie wybryki. Najbardziej podziwiam ją za to, że była w stanie sama zająć się mną i moim starszym bratem. Pracowała ciężko, byśmy mieli wszystko czego nam najbardziej potrzeba. Zawsze dbała o to, by to nam było jak najlepiej, nawet wtedy kiedy jako małe dzieci mieliśmy różne zachcianki a w domu się nie przelewało. Rozumiem jak trudno jest ciężko i długo pracować oraz zajmować się dziećmi i zapewnić im jak najlepsze warunki do życia, by nic im nie brakowało. Każdego dnia jestem mamie wdzięczna za czas, który poświęciła dla mnie. Kocham ją i przy każdej możliwej okazji, staram się jej to wszystko wynagrodzić. Każdy powinien szanować swoją mamę (tatę również!) i obdarzać ją taką miłością jaką ona obdarza nas.

Mama mojego dziecka jest wyjątkowa już teraz – gdy dopiero czekamy na jego narodziny. Nie jesteśmy najmłodsi, zatem ciąża nie przebiega tak, jakbyśmy sobie tego życzyli. Parę rzeczy nam się komplikuje – a najbardziej odczuwa to właśnie moja partnerka. Leżenie plackiem w łóżku, przyjmowanie leków i ta wiara, że za te wyrzeczenia czeka nas nagroda w postaci małej Hani. Do tej pory miłość macierzyńska była dla mnie abstrakcyjnym pojęciem znanym z literatury. Teraz już wiem, że ona istnieje i że kobieta dla swojego dziecka jest zdolna do każdego poświęcenia.

Moja mama wydaje się nie być wyjątkowa… Nie ubiera się oryginalnie, nie ma wystrzałowej fryzury, gotuje jak każda mama (czyli najlepiej), chodzi na zakupy, dba o dom, zajmuje się swoją pracą. Moja mama lubi polskie seriale, uwielbia plotkować z sąsiadką, przepada za kawą – tak na pierwszy rzut oka to nic nadzwyczajnego. Ale to moja mama… Nie musi niczym się wyróżniać by być moją bohaterką, moją ostoją, moim „a nie mówiłam”. Dlaczego moja mama jest wyjątkowa? Bo to moja mama :)

Dlaczego moja mama jest wyjątkowa? Głupie pytanie i trochę trudno mi na nie odpowiedzieć. Nie starczyło by mi czasu i miejsca w tym komentarzu żeby opisać wyjątkowość mojej mamy. JEST PO PROSTU MOJĄ MAMĄ.

MOJE DZIĘKUJĘ DLA MAMY

Mamusiu, w dniu Twojego święta,
nie będę jak zawsze wiercipięta,
nie będę zarzucał Cię stosem zagadek,
calutki zjem Twój pyszny obiadek,
nie będę się z bratem przekomarzał,
kłótliwych scen (których nie lubisz) stwarzał.
Mamo, posłuchaj coś ważnego,
mam dla Ciebie coś oryginalnego,
buziaków słodkich (czekoladowych) tysiące,
uśmiechu tyle co motyli cytrynek na łące!

Wiersz napisany dla mnie przez syna Marcela lat 11:)

Moja mama jest cudowna! Zawsze była, jest i będzie moją najlepszą przyjaciółką :) W każdej sytuacji mogę na nią liczyć, na jej uśmiech i wiecznie pozytywne nastawienie :)

Dla kazdego mama jest wyjatkowa osoba, ale ja jako z nielicznych wsrod moich kolezanek nigdy nie powiedzialan zlego slowa na moja mame. Zawsze od malego docenialam kazdy czas spedzony ze mna, moze dlatego ze niebylismy za bogaci, a mama poswiecila sie wychowywaniu mnie i brata, zamiast pracowac. Mama zawsze byla przy mnie i nauczyla mnie duzo rzeczy. Po zajsciu w mlodym wieku w ciaze, nie zostawila mnie ani sie nie odsunela. Do dzis mnie wspiera, pomaga mi. Nie wyobrazam sobie bez niej zycia, bo moja mama jest czastka mnie. Kocham ja najmocniej na swiecie, a jak czasami widze jak cierpi, a nie moge jej pomoc to jest mi bardzo smutno :( moja mama jest najlepsza i chce byc taka dobra mama jak ona!!

Mamusia… „M” jak magia. Magiczne moce w sobie ma bez wątpienia. Będąc nastolatka byłam na koloniach i miałam goraczke kilka dni… Nikt, ani lekarz ani wychowawczy nie byli w stanie mi pomoc. I moja najukochańsza dzis najlepsza przyjaciółka zdecydowała, że do mnie przyjedzie . Dwie godziny i goraczki nie było. Dzis mam 26 lat i jest dokładnie tak samo tylko mama jest w stanie zaopiekować sie mna i wyleczyć mnie ze wszystkiego np. Chorób, dołów itd. Często ludzie śmieją sie ze mnie (lat 26) i z brata ( lat 33) ze cały czas mówimy do mamy „mamusia” ale nie potrafimy inaczej . P.S jeśli chodzi o ptasie mleczko to mamusia kocha tylko waniliowego Wedla

Jak wyjątkowa jest moja mama?

Ciężko to opisać słowami. Dla mnie jest najcudowniejszą osobą.

Wspiera mnie w każdej sytuacji, nigdy nie krytykuje i zawsze jest przy mnie. W najtrudniejszych chwilach mojego życia była moją największą podporą. Wiem, że jestem dla niej ważna, a ona dla mnie. Nigdy mnie nie zawiodła.

Jest moim największym Skarbem. Skarbem, którego nie można kupić za żadne pieniądze. Skarbem, którego nie oddam nikomu. Skarbem, który mnie motywuje i popycha do przodu. Bo czy to nie jest piękne mieć tak mocną i silną więź z mamą?

Spełniła wiele moich marzeń. Pomogła wybrać właściwe drogi w życiu. Wiele razy doprowadziła do łez…. do łez szczęścia :). Kocham ją najbardziej na świecie i gdybym mogła to dałabym jej wszystko czego pragnie bo zasługuje na to co najlepsze. Chciałabym, aby moja mama zawsze była dumna ze swojej córki.

Mimo, że nie umiem pisać wierszyków czy rymowanek postanowiłam coś naskrobać. Wszystko co piszę płynie z głębi serca i mam nadzieję, że to „czuć” :)

Pozdrawiam

Mama?
Jestem malutka, sen przerwało jakieś obrzydliwe straszydło. Nie sięgam po miecz, nie czekam na księcia. sprawdzam czy jest w pobliżu, podchodzę, wtulam się pod ramie. I już wszystko jest w porządku.

Mamo!
nie chce iść do szkoły! nie znam tam nikogo, nie będę się uczyć, nie dam rady, nie umiem… co mówisz? jestem silną, mądrą dziewczynka? na pewno mnie polubia? a jak nie?
'to wrocisz do domu a tam bede ja.’ I juz wszystko jest w porzadku.
Kobieto co zes mnie na ten swiat sprowadziła!!
JAk to nie moge wyjsc?! Co to ma znaczyć?? myslisz, że ile mam lat?!
wychodze! Nie będziesz mi mówić co mam robić!

mamo…
wracam, tak mi jakoś… nijak… nie chce wstać z łóżka, nie chcę widzieć ludzi, nie chcę się uczyć, nie chcę się nie uczyć, bawic, czytac… juz za długo nie chcę…
Przychodzisz, jesteś, podnosisz, szepczesz do ucha „Chcesz”, każdego dnia co raz głośniej, aż sama krzyknę „Chcę!”. W porządku.

Mamuś!
Nad życie, na zawsze, mocno, choć nie umiem tego powtarzać.
I juz wszystko jest w porządku.

Po prostu pokaze mamie ten „list”, ciezko mowic niektore rzeczy, czasem latwiej cos napisac.

Moja mama jest dla mnie mega wyjątkowa , jest najpiękniejsza pomimo tego że choroba po raz kolejny zabrała jej włosy , że nie ma już piersi na których jako dziecko mogłam położyć głowę i którymi mnie wykarmiła …. Jest najlepsza mimo tego ,że w jej głowie jest intruz który czasem coś miesza …Jest super siłaczką mimo ze czasem mówi że niema już siły .Bardzo ją kocham i będę zawsze kochać , bo jest kimś bardzo wyjątkowym , jest inna niż większość mam i babć , ale mimo bólu i cierpienia daje nam całą miłość świata i wsparcie jakiego nie może dać nikomu nawet skała .

Nie ma drugiej takiej osoby jak moja kochana mama,
zawsze pomorze, nigdy nie krytykuje, dlatego jest ukochana.
Od kiedy pamiętam poświęcałaś dla nas każdą chwilę,
na spacerach przeszłaś z nami nie jedną milę,
Było nas zawsze troje w wesołej gromadce,
lecz żadne nigdy nie czuło się jak na dokładce,
czytałaś nam tony książek, śpiewałaś piosenki,
nie tylko, jak każdy z nas był maleńki,
wymyśliłaś nam milion zabawach wyjątkowych,
mądrych, ciekawych i super odlotowych.
Nie miałaś czasu dla znajomych ani dla siebie,
dlatego uważam Cię za anioła jak w niebie,
bo rodzina jest dla Ciebie zawsze najważniejsza,
a kwestia wychowania dzieci była najistotniejsza.
Teraz już dorośliśmy, mamy swoje rodziny,
lecz zawsze czekamy z radością na Twoje odwiedziny.
Pieczesz przecież najlepsza ciasta na świecie
i mówią o Tobie jak o najlepiej gotującej kobiecie.
Dlatego moja mam jest taka wyjątkowa,
mądra, zabawna i bezprecedensowa.
Zawdzięczam jej wszystko co w życiu osiągnęłam,
choć przez te lata się nieraz na czymś poślizgnęłam,
to zawsze mogłam liczyć na Jej wsparcie,
czułam zawsze wyjątkowe oparcie.
Nauczyła mnie dbać o dom i rodzinę kochaną,
mając zawsze przy tym buzie szeroko roześmianą.
Dlatego jestem bardzo, bardzo szczęśliwa,
po mamie pani domu szczególnie cierpliwa.
I pomimo, że zmagasz się z poważną chorobą,
dla wszystkich jest zawsze serdeczną osobą,
nic po sobie nie dajesz nigdy poznać,
choć musiałaś wiele przykrości z tego powodu doznać.
Kocham Cię najmocniej jak to tylko jest możliwe
cieszę się na spędzoną z Tobą każdą chwilę! <3

Matki dłonie są domem bez drzwi i okien.

Na mojej głowie daszek z Jej palców

– to wszystko.

Szept Mamy nade mną:

„Kochaj ludzi”

W tym domu nie boję się żadnej burzy.

Moja mama niczym lala
śmiga zawsze jak tralala
Biega,skacze,kwiaty zbiera
i energia ją rozpiera
Nie ma czasu na zmartwienia
wszystko jakoś się pozmienia
ona leczy nas uśmiechem
i jej życie nie jest grzechem.

Kocha dzieci i świat cały
jej nie zmieni problem mały,
kocha czule, mocno tuli
i nad każdym się rozczuli,
krzyczy, warczy i się śmieje,
radość na nas wszystkich leje,
i pomaga, i pomaga
ręce swoje nań rozkłada
by w ramiona jej się zbić
i na jawie pięknie śnić !

Moja mama wy nie wiecie
jest najlepsza na tym świecie
Wiem że swoje też chwalicie
i się wcale nie mylicie ,
dla każdego wszak mamusia
jest najlepsza i fajniusia !

Moja mama jest niesamowita :)
Nauczyła mnie jak być silną, jak być opiekuńczą,
Jak być marzycielką, jak być twórczą.
Rozpuściła mnie jak dziadowski bicz,
Dyscyplinowała abym mogła żyć.
Pokazała, że na świecie jest więcej barw
Niż zwykłe black and white.
Podzieliła się jak bolesne jest dorosnąć
Jednak dzieckiem dalej będąc.
Powiedziała mi żebym była człowiekiem,
Żebym żyła nie idealnie ale dla siebie.
Ona jest zawsze gdzieś blisko mnie,
Nawet kiedy to ja oddalam się.

Dedykuję ten wiersz mojej silnej mamie Basi, która dała życie mnie, mojemu bratu i mojej siostrze. Która sama nas wychowała abyśmy mogli przejść przez życie z uśmiechem :)

Mam 14 lat. Często moim odruchem odpowiadając na coś mamie jest słowo 'za chwilę’, 'zaraz’ itp. Wiem, że kiedy zrobię coś od razu dla mamy to na jej twarzy pojawi się uśmiech i mi szczerze podziękuje, że jej w czymś pomogłam. Staram się i niestety nie zawsze mi wychodzi. Uważam, że moja mama daję z siebie wszystko, aby mi i mojemu bratu było jak najlepiej. Jest wspaniałą osobą, chcę, aby do końca życia była przy mnie. Zasługuje na wszystko co najlepsze! Z całego serca ją kocham, może nawet gdy mówię to zbyt rzadko. Jest moją prawdziwą przyjaciółką, zawsze mogę na nią liczyć. Podsumowując pod każdym względem jest WYJĄTKOWA!

Moja mama jest wyjątkowa w każdym calu. Historia jej „wyjątkowości” zaczyna się już w imieniu. W końcu ma na imię „Stella”, czyli po łacinie gwiazda – a wszystkie gwiazdy są wyjątkowe.
Kolejnym punktem potwierdzającym tezę są jej nastolenie lata – mimo imion Stella Zofia, nazywana była dwoma dodatkowymi: Małgośka oraz Kaśka, nie wliczając w to wszelakich zdrobnień – a ilość imion też świadczy o wyjątkowości.
I na koniec punkt odnośnie jej osoby i charakteru. Nie ma na świecie osoby tak drażliwej, humorzastej, wpadającej ze skrajności w skrajność, a jednocześnie z tak wielkim sercem, zapałem do pracy oraz potrafiącej poruszyć niebo i ziemię dla swojej rodziny. I to jest puenta.
Wady i zalety mojej mamy tworzą niezastąpione wyposażenie prezentowanych przez nią wartości oraz zachowań, których nie zastąpi żadna inna osoba.

Jak nikt kochać umie,
jest cierpliwa i zawsze mnie zrozumie,
nigdy się na niej nie zawiodłem i nie zdradziła,
jak żyć pokazała i w wielu kwestiach doradziła,
wszystko wykonuje przemyślanie i z głową,
każdemu dziecku powie niejedno ciepłe słowo,
zawsze mi dopomoże,
dzięki niej świat w niejednym mieni się kolorze :)

Nie starczyłoby słów na opisanie jak wyjątkowa może być tak mała i bezbronna osoba która na tle masy ludzi jest zwykłą, przeciętną osobą a dla mnie jest całym światem. Chciałabym żeby w końcu uwierzyła w to jakim jest aniołem, nie tylko dla mnie ale też dla wielu osób. Jej bezinteresowna pomoc, uśmiech, sprawiają że dni stają się piękniejsze, kolorowe. Kiedyś mam nadzieję że będę tak silną, mądrą i wspaniałą kobietą jak ONA.

Mama jest bez wątpnienia najważniejszą osobą w moim życiu. Zna mnie jak nikt inny. Jest nie tylko moją mamą, ale i najlepszą przyjaciółką.
Pamiętam jak jeszcze jako dziecko zasypiałam w samochodzie, a ona ostrożnie, by mnie nie obudzić zanosła mnie do mojego pokoju. Innym razem gdy nie mogłam zasnąć śpiewała mi kołysanki. Pamiętam jak mocno trzymała mnie za rękę, gdy czegoś się bałam. I wtedy gdy zachorowałam na ospę, a ona kupiła mnóstwo gier planszowych i przez dwa tygodnie grałyśmy w nie tak długo, aż obie znałyśmy na pamięć wszystkie ulice w grze Monopoly. Oraz jak na gwiazdkę pod choinką znalazłam bilety do Londynu. To był najpiękniejszy prezent jaki kiedykolwiek dostałam, ale nie dlatego, że zwiedzę inny kraj, tylko dlatego, że zwiedzę go razem z nią. Uwielbiam sędzać z nią czas. Pamiętam każdy jej uśmiech, który chciałabym obserwować jak najczęściej. Wiem, że nie jestem idealną córką. Zostawiam po sobie bałagan w łazience i czasem zapominam o swoich obowiązkach, ale przynajmniej mam idealną mamę, która do znudzenia upomina mnie o odłożeniu kosmetyków na miejsce i wytarciu kurzy.
Kocham ją całym sercem i nie wyobrażam sobie świata bez mojej mamy.

Moja mama jest najcudowniejszą osobą na świecie.
Mimo iż nie mówie jej tego często, to kocham ją szczerze ponad wszystko. Nie poradziłabym sobie bez niej. Jest moim oparciem i zaufaną powierniczką sekretów. Nikt nigdy nie będzie dla mnie tak ważny jak ona. Zawsze mogę jej ufać. Wiem że jej na mnie zależy i że jest ze mnie dumna.
Jak każdy posiada wady, ale warto czasem przymknąć na nie oko, bo są one tylko maleńkim ułamkiem doskonałości mojej mamy.
Na nikim nie zależy mi tak jak na niej, nie poradziłabym sobie w życiu bez jej rad, pouczeń i cennych lekcji… Jestem jej za to bardzo wdzięczna.
Choć nie stać mnie na wyszukane prezęty, to wiem że mama jak nic na tym świecie ceni sobie skromnego całusa w policzek, tabliczke czekolady i najzwyklejsze, ale wypowiedziane prosto z serca słowa „Kocham Cię!” i „Wszystkiego Najlepszego!!! „

Moja mama jest wyjątkowa, ponieważ posiada wszystkie pozytywne cechy, które charakteryzują poszczególne pory roku: wiosnę, lato, jesień oraz zimę. I właśnie te cechy znajdują odzwierciedlenie w jej życiu codziennym, ubogacając osoby, znajdujące się wokoło niej. ;)

I tak moja mama jest jak wiosna: piękna, kwitnąca i z mocą pozytywnej energii. Bo jak wiosenna łąka zakwita różnymi rodzajami kwiatów i słynie z wielości intensywnych barw, tak moja mama kwitnie dobrocią serca. Ta dobroć serca kiełkuje i przynosi wartościowe plony: szczęście i wdzięczność innych osób. Bo moja mama woli dawać innym, niż brać. Zaraża też promykami radości. To, co w jej sercu gra ma swój wyraz na zewnątrz, ubogacając i upiększając wokoło świat, jak właśnie śpiew ptaków na wiosnę.

Moja mama jest jak lato: pogodna, słoneczna oraz z rozgrzanym do czerwoności miłością sercem. Jej twarz często promienieje i zdobi ją uśmiech. W środku jej serca panuje gorąc i upał, która rozpala wielka miłość. To miłość do nas, czyli bliskich jej osób. Ale też miłość do bogactwa środowiska przyrodniczego; miłość do tradycji, kultury oraz ojczyzny; miłość do swoich kwiatów w ogrodzie; miłość do ludzi oraz miłość do swojego hobby: wyszywania obrazów. Tak – moja mama ma rozgrzane miłością serce, które promienieje wokoło, jak letnie, gorące słońce.

Moja mama jest jak jesień: tajemnicza, zaskakująca oraz delikatna, jak spadające z drzew liście. Otula wszystko dobrym humorem, jak mgła jesienna ziemię o poranku.

Moja mama jest jak zima: chłodna i przeszywająca. Bo kiedy ktoś krzywdzi bliskie jej osoby to zawsze staje w ich obronie i walczy o sprawiedliwość. Jest wtedy surowa i sroga, jak mróz trzymający zimą ziemię.

I na tym właśnie polega wyjątkowość mojej mamy: raz jest wiosną, innym razem latem, jesienią czy też zimą. ;)

Chociaż urodziła mnie, jak sama jeszcze była nastolatką to zawsze byłam dla niej najważniejsza. Jak byłam młodsza myślałam, że jest cicha, skromna i prostolinijna. Taka poukładana, szara myszka. Przecież to Ona zawsze zachęcała mnie do nauki, to Ona motywowała do działania i Ona trzymała moją dłoń, gdy było mi źle. Nigdy nie płakała, nigdy nie podnosiła głosu, nawet śmiała się cichutko.
Dopiero teraz widzę, że moja mama najbardziej szalona, zwariowana kobieta, jaką znam! I właśnie dlatego jest wyjątkowa. Któż inny, jak nie moja Mama w wieku 40 lat rzuca wszystko i zakłada swoją firmę? Jaka inna Matka mówi, że powinnam się wyszaleć i podsuwa lampkę wina? Jaka inna Mama farbuje włosy na ciemno zielono kwitując to, że jak jej dziecko było młodsze to musiała się zachowywać?
Moja Mama to najcudowniejsza kobieta, jaką znam. Chciałabym kiedyś być dla moich dzieci kimś takim, jakim Ona jest teraz dla mnie. Moja mama to moja przyjaciółka. Kocham Ją.
* * *
Pamiętam z czasów szkoły podstawowej wiersz o konkursie na najlepszą mamę. Dzieci wybierały, która z mam jest najlepsza. Cóż, wygrała ta, która miała najwięcej potomków.
Ale prawda jest taka, że…
… każda z Mam jest cudowna, bo j-e-s-t Mamą.

Moja Mama jest ciepła, jak ogień w kominku, uśmiechnięta, jak kolory
tęczy, szczęśliwa, jak promienne słońce, zwłaszcza, gdy może upiec,
czy ugotować coś smacznego. Sprząta, gotuje, piecze, prasuje i wszystko,
co robi – perfekcyjnie wykonuje! Nikt nie zrobi tego lepiej, choćby się
bardzo starał, bo przy mamie każdy z nas to „fujara” :) W domu
jej zawsze „pełno”, gdy chodzi po kuchni z rękawicą, chochlą,
lub innymi akcesoriami – to wygląda, jak najukochańsza Królowa z berłem
wysadzanym kosztownościami! Przy stole nie tak ważne są aromaty, które
pieszczą nasze podniebienia, bo sama jej obecność każdy posiłek w
królewską ucztę zamienia. A kiedy wieczorną porą snuje opowieści ze
swojego dzieciństwa i swojej młodości – to talentu krasomówczego każdy
może Jej pozazdrościć. Jest niezwykła, wiele przeszła w swoim życiu
bólu i cierpienia, a Jej bezwarunkowa Miłość do dzieci i wnuków – nasze serca przemienia. I może to wydaje się dziwne, ale gdy płaczę – nie pociesza mnie – tylko tuli w ramionach, a gdy spojrzę w jej oczy – widzę, że płacze i ona. Gdy straciłam dziecko – nie kłamała, że czas leczy rany – do dzisiaj współcierpi ze mną i mówi, że taki już los mamy. Kiedy błądzę po omacku i w złe towarzystwo wpadam – nie krzyczy, nie prawi mi kazań, tylko patrzy z miłością i zawsze pozwala się wygadać. Gdy się cieszę z czegoś i tańczę z radości, gdy jestem zadowolona – nie uwierzycie, ale tańczy też ona – jak szalona :)
I chociaż chwilami wydaje się troszkę apodyktyczna to nade wszystko jest
wyjątkowa, najmądrzejsza, najukochańsza, najcudowniejsza, fantastyczna!

Moja Mama to takie proste słowo a kryje w sobie tak wiele. Moja mama zawsze jest przy swoich dzieciach i choć często się złości to zawsze można na Nią liczyć. Ciężko pracuje aby nigdy nam niczego nie brakowało i chce dla nas jak najlepiej. Jest jak lwica i broni nas przed każdą krzywda, jak gołębica czuła, a najważniejsze jest nasza Mamą która poświęciła nam całe życie ! Kochamy Ją za wszystko ❤

Mama, to magiczne dla mnie słowo,
Kobieta – która zawsze stoi murem,
Która mocno tuli i całuje w me czoło.

Gdy byłam malutka na rękach nosiła,
żadnego mego płaczu, nigdy nie lekceważyła.
Była moją ostoją i podporą,
Gdy znów zaczęłam chodzić na nowo.
A teraz?
Ogrzewa mnie, gdy zmarzną moje ręce
Pomaga w każdej mej strudzonej męce.
Ona zawsze jest przy moim boku
Aby wskazać mi drogę w mroku.

Taka o to jest właśnie moja mama,
ukochana…
”Psiapsiółka”,
od wieczora do rana…

To nie jest łatwe pytanie konkursowe…. Każda mama jest najbardziej wyjątkową osobą na świecie. W tym również i moja Mama.

Moja mama mogłaby być superbohaterką, ratować świat przed niepsodziewaną zagładą z kosmosu. Ale woli spędzić czas ze mną, pijąc kawę w ogródku. Moja Mama mogłaby zbudować most między dwoma kontynentami. Ale woli pokazać mi swoje pudełko z pamiątkami z dzieciństwa. Moja mama mogłaby pokonać potwora bagiennego. Ale woli naprawić ze mną rower (serio! mój tata ma dwie lewe ręce!). Moja mama mogłaby posadzić aronie na pustyni Gobi. Ale woli wybrać się na plac i przekazywać mi mądrości na temat świeżości owoców. Dlatego jesy wyjątkowa. Bo mogła wybrać cały świat, a wybrała mnie.

Teoretycznie można by rzec, że mama jak mama. Normalna osoba, która często poświęca się na rzecz swoich dzieci. Przykładna żona, martwiąca się każdym szczegółem w życiu swoich bliskich, dbająca o dom i ciepłe relacje między domownikami. Istnieje wiele słów, by ją opisać. Wiele historii związanych właśnie z nią. Wiele wzlotów i upadków. A ona wciąż przy mnie jest. Nie odchodzi, gdy jestem w potrzebie. Ba, wspomoże radą i ciepłym słowem. Jest wyjątkowa, bo jej się nie wybiera, tak, jak wybrać można swojego przyszłego męża. Jest wyjątkowa, bo ja mając 22 lata mogę z całą odpowiedzialnością powiedzieć, że dzięki niej jestem dojrzała, rozważna, „ułożona”, i odpowiedzialna. Dzięki temu, jak mnie wychowała. I mogę się jej spytać, dlaczego mars jest tak daleko, dlaczego gwiazdy świecą, dlaczego kiedyś noszono kapelusze i rękawiczki do łokci, o co poszło w II wojnie światowej, jak się zabezpieczać podczas stosunku, czy nawet z czego zbudowany jest silnik samochodu. Wiem wtedy, że nie odpowie suchego „nie wiem”, i daj mi spokój, tylko poświęci mi czas, by wszystko dokładnie wytłumaczyć, nawet, gdy kompletnie nie wie nic. Po prostu potrafi oderwać się od swoich obowiązków i ze mną porozmawiać. Jest wyjątkowa, bo odkąd mój tata pojechał do Syrii na misję zagraniczną, gdy ja z moim bratem byliśmy dziećmi, potrafiła bez wyrzutów sumienia zakończyć swoją pracę, byleby tylko zastąpić nam tatę, i być przy nas na każdym kroku. Jest wyjątkowa, bo nauczyła mnie i mojego brata jak ważne są rodzinne relacje. Jak ważne jest by je budować już od fundamentów znajdujących się x metrów pod ziemią. Co dzień dokładać nową cegiełkę do rodzinnego domu, naszych relacji. Ocieplać je, by każdy kto przekroczył próg naszego domu widział w nim przytulne, pełne radości i przede wszystkim miłości miejsce. Jest wyjątkowa, bo zastępując nam tatę potrafiła wymienić zepsuty zlew, pójść pograć w piłkę na boisko czy też zrobić prawo jazdy i zacząć jeździć samochodem. Dzięki niej nie rozglądam się w urzędach różnej maści, szukając odpowiedniego pokoju, by załatwić coś urzędowo. Wiem jak poruszać się po urzędach, i co z czym się je. Jest wyjątkowa, bo gdy byliśmy chorzy zawsze przy nas była, masowała nam brzuszki, robiła okłady, herbaty czy podawała leki. Jest wyjątkowa, bo do dziś wie, że nie jem polędwicy ze skórką, ani z odrobiną tłuszczyku, i gdy ją poproszę o zrobienie małej kanapeczki – zawsze odkraja brzydkie części wraz ze skórkami. Wiem, że dla nas byłaby w stanie poświęcić wszystko, z resztą tak jak i my dla niej. Wiemy z każdym mijającym rokiem, że gdy Ona przy nas trwała, gdy czuliśmy się źle, tak i teraz my musimy odwrócić rolę i opiekować się Nią. I nie robimy tego z przymusu, robimy to, bo tak powinno być. Choć nie mogę spełnić jej marzenia, by została babcią, co ciągle chodzi mi z tyłu głowy i w nią puka, to wiem, że byłaby babcią idealną. Ale zostając przy mamie, jest wyjątkowa, bo stawia dobro rodziny ponad wszystko. Ale jest też bardzo dobrą gospodynią. Obficie ugości każdego, kto wstąpi w nasze progi. I piszę o niej wiele, choć tak na prawdę nie znam słów, które byłyby odpowiednie, by ją opisać. Jest wyjątkowa, bo mnie urodziła, bo ja jestem częścią jej, i choćby wyparła się mnie w 100%, nikt nie uwierzy, bo jesteśmy do siebie bardzo podobne, nie tylko z wyglądu ale też charakteru. Jestem z niej bardzo dumna.

Jest wyjątkowa, bo jest po prostu… Moja.

Moja Mama jest wyjątkowa, bo jest tylko moja. Nie Twoja, nie Wasza, nie inna, tylko moja i nikogo innego. I już! :)

Moja Mama….
Moja Mama jest przeciętną kobietą, nie wyróżnia się z tłumu, jest po części jak wszystkie inne matki nie ma w niej nic wyjątkowego ale to opinia obiektywna bo tak naprawdę dla mnie jest Wyjątkowa nie jako matka, „stara” czy jakkolwiek określa się w dzisiejszych czasach rodzicielkę Ona jest moim bohaterem… Nigdy wcześniej nie potrafiłam tego zauważyć a co dopiero docenić póki sama Matką nie zostałam. Pytacie co ona zrobiła wyjątkowego a więc może obiektywnie wcale nic takiego, ale dla mnie bardzo dużo. Urodziła mnie choć to podobno żaden wyczyn powie sceptyk ale owszem ale dzielnie zniosła ból z tym dniem towarzyszący. Moja mama ma za sobą ciężkie nieprzespane noce, obolałe piersi, poświęciła figurę by mnie mieć, poświęciła młodość, zamiast szaleć zajmowała się mną, spędzała czas w szpitalu kiedy byłam chora, walczyła o moje życie od chwili poczęcia, martwiła się o mnie a kiedy wydawało mi się ze wcale jej nie potrzebuję, kiedy się skłóciłysmy i wydawało mi się że nie interesuje ją mój los, ona bacznie przyglądała się sytuacji by w razie zagrożenia wkroczyć i mnie obronić, Moja Mama zapewniała mi wszystko nieraz ujmując sobie. Teraz kiedy ja jestem Matką i postępuje tak samo dopiero wiem Jak wiele poświęciła, jak wiele nerwów kosztowało ją wychowanie mnie na dobrego człowieka, jak wiele wylała łez, jak dzielnie broniła mnie przed złem i zagrożeniem tego świata . Teraz dopiero wiem jaki Przeżywała ból kiedy ja doznawalam fizycznego, i jak wiele nocy Nieprzespała martwiąc się o mnie. Teraz dzięki niej wiem jaką matka powinnam być, dzięki mojej Mamusi ja mogę być Mamusią dla syna. Moja Mama nie zrobiła nic specjalnego jest jak przeciętna Matka ale dla Mnie ta Matka jest bohaterem. Dziękuję Ci Mamo że jesteś i mam nadzieję że będę choć w połowie taką Mamą jak Ty!

* Jak wyjątkowa jest moja Mama przez wielkie M *

I nie będę wyjątkiem od reguły w twierdzeniu o Jej wyjątkowości,
Niezależnie od rutynowych potknięć prowadzących, czasami, do sprzeczności…

Bo…
Gdy tylko okrągła kropla bezcennego płynu spływa po wyżłobionej ścieżce na Twojej twarzy,
Wypełniona po brzegi szczęściem trwania, bycia – wtedy myślę, że każdy o Kimś takim marzy,
O Istocie dzielnie ocierającej zakrwawione kolana błędów i skrzętnie pielęgnującej afekty,
O Kimś, kto pochłania cię w ramionach, otula czymś innym niż sweter, sprawia, że jesteś bezpieczny,
O Osobie, która dba zarówno o twoje wady jak i zalety, podtrzymującej barki ociężałe od zmartwień,
Biorącej twoje dobro przed swoje – w każdym momencie, słuchającej szeptu twoich marzeń i pragnień,
O trwającym Aniele Stróżu stąpającym za tobą po cierniach, po płatkach róż, po linie dojrzewania,
O Kimś, kto słucha, radzi, pilnuje, wspiera i nie boi się smutku, bólu, goryczy, ran zaszywania,
Ten Ktoś nie może być idealny, nie może być doskonały, nie może być bez skazy,
Bo ta Istota musi wybierać, znosić bicze losu, Jej zadaniem jest stać po twojej stronie balustrady,
Czasami każdy ma chwile słabości, momenty załamania i my, i nasz Stróż – bo miłość często łamie więcej, niż buduje,
Lecz On ma w sobie iskrę nie do ugaszenia, coś, co nas przyciąga, ogrzewa – dar co miłość scala, łączy, regeneruje,
Dziękuję Bogu za Takiego Człowieka, wielkiego sercem, mieszczącego w nim każdy mój – nawet i – najmniejszy błąd,
Pływaka, który brnie w wir za mną, ratując mnie od wodospadu, od bezcelowego pływania pod prąd,
Dziękuję za czyny, te z dnia codziennego i te będące od święta, za gesty – te drobne i te ciut większe,
Z Tobą wiem, że moje wybory dokonane gniewnie wraz posiniaczonymi od życia kłykciami, są z każdym dniem lepsze,
Za powtarzane wielokrotnie: „zawsze warto być człowiekiem, choć tak łatwo zejść na psy”,
I uświadomienie faktu, o dziwo oczywistego, niepodważalnie nas łączącego: „kto da radę jak nie my”,
Dziękuję za każde słowo, każdy dzień, spojrzenie, uśmiech, łzę, złość i daną nadzieję,
Bo…
Mamo, dzięki Tobie istnieję.

I jako wyjątek od reguły, muszę jedno zaznaczyć i to jedno przyznam – chociaż ciężko do winy przez łzy – miałaś rację,
Wyjątkiem jest każdy, lecz wyjątkowym – człowiek, dający do bycia lepszą wersją samego siebie, motywację.

Jak wyjątkowa jest moja MAMA?
Odczuwam to od dziecka na sobie – sama.
Ona poświęca mi czas i rozumie mnie zawsze,
nawet gdy ma do zrobienia sprawy ciekawsze.
Pomaga mi nie tylko, gdy mam jakiś problem,
chociaż nikt, niestety, nie obdarzył Jej Noblem.
Uważam, że ogromnie na niego zasługuje,
opiekuńczość, niezwykła troska i odwaga Ją cechuje.
Nikt nie potrafi właśnie tak jak Ona,
sprawić bym poczuła się dopieszczona.
Gdy studia zaczęłam, opuściłam rodzinną wioskę,
Mama chciała mi dać nawet nioskę,
Co bym nigdy głodna nie chodziła,
i w kryzysowej sytuacji chociaż jajecznicę sobie zrobiła.
Mogłabym wymieniać takich sytuacji bez liku,
nie zamierzam stosować tu żadnych uników.
Podsumuję me rozważania jednym zdaniem,
co nie będzie żadnym w bawełnę owijaniem.
Cieszę się, że mam właśnie taką mamę,
z Nią przejdę przez każdą bramę!

„Jak wspaniała jest twoja mama?”
WoW! Super pytanie, więc może zacznę od tego, że moja mamusia jest także moją najlepszą przyjaciółką. Jestem nastolatką, a z nią mogę porozmawiać o wszystkim, zawsze dobrze mi doradzi i do tego jest wyrozumiała, co dla mnie jest mega ważne. Tak naprawdę to odkryłam, jak cudowna jest kobietą, dopiero, gdy mój brat wyjechał na studia, a tato wyjechał do pracy za granicę. Zostałyśmy same, mama próbowała być twarda, przez co stała się osobą bardzo pozytywną i szaloną. Robiła mi różne kawały i śmiała się z większości rzeczy, które mówiłam. :* Teraz obgadujemy sobie chłopaków , chodzimy na spacerki, a co najważniejsze dogadujemy się jak nikt. Często chodzimy na zakupki. Mama zawsze mi doradza co mam kupić, jednak nie często mi się to podoba, ale później wiem, że miała racje ;] . Dzięki niej codziennie staje się coraz lepszym człowiekiem. Dziękuję Ci mamusiu, że jesteś, KOCHAM CIĘ !!!! <3 <3 :*

Wystarczy jedno zdanie, by opisać wyjątkowość mojej mamy – jest tak fajna u cudowna, że będzie moim świadkiem na ślubie i to jej powierzam organizację wieczoru panieńskiego! To moja najlepsza przyjaciółka i bratnia dusza, rozumiemy się bez słów :)

Moja mama nie jest niezwykła. Jest zwyczajnym człowiekiem….jeśli sądzić po pozorach i po tym, na czym zwykle skupiają się ludzie. Jeśli jednak ktoś poświęci czas na poznanie tajemnic, które skrywa jej serce, to stwierdzenie „prawdziwy skarb kryje się wewnątrz” nabierze dla niego realnego i niezwykłego wymiaru i przekona się jak wyjątkowa jest ta niepozorna kobieta. Ja miałam tą przyjemność. Od dnia moich narodzin otaczała mnie jej miłość, jej szczerość dostrzegalna w błękitnych, radosnych oczach i jej ciepły, przyjazny uśmiech potrafiący rozpędzić każde, nawet najbardziej burzowe chmury. W mojej pamięci na zawsze pozostanie delikatny dotyk jej spracowanych rąk, gdy naklejała plaster na stłuczone kolana czy gdy łaskotała mnie po stopach. Nigdy nie zapomnę, że zawsze, bez względu na to jak bardzo bym narozrabiała, sadzała mnie sobie na kolanach i z pełnym zrozumieniem przytulała do swego serca. Pamiętać będę jak robiła Mi drugie śniadania do szkoły i żegnała, kiedy wsiadałam do autobusu. Wspomnienie jej opowieści i całusów na dobranoc zawsze wywoływać będzie uśmiech na mojej twarzy, a te o łzach i włosach, które z mojego powodu utraciła (bo nie wątpię, że takie były) sprawi, że poczuje ukłucie w sercu. W pamięci zachowam te dni, kiedy przychodziłam do mamy z prośbą o pomoc a ona z cierpliwością wysłuchiwała o moich kłopotach i razem starałyśmy się znaleźć jakieś rozwiązanie. Zapamiętam letnie spacery w ciepłe popołudnia i wspólną budowę iglo, gdy śnieg przykrywał ziemię. Moja mama zawsze była, jest i mam nadzieję, że jeszcze długo będzie dla mnie oparciem i pomocą. Dla innych ludzi, może nie być kimś niezwykłym, kimś, kto odmienia życie. Dla mnie jednak jest prawdziwym darem od Boga i nigdy nie zapomnę o jej miłości i wyjątkowości.

Z lekką siwizną na skroniach,
Z filiżanką herbaty w dłoniach,
Najcudowniej otwiera wspomnienia,
Zaspakajając serca i duszy łaknienia.

Z uśmiechem na ustach i w sercu,
Siedząc w słonecznym miejscu,
Z miłością swoją przy boku,
Z przyrodą w zasięgu wzroku.

Z czajniczka unosi się para,
A w sercu wciąż jest ta wiara,
Że moją mamą chwile spędzone,
Dadzą mi serce zaspokojone.

Dyskusje o miłości, o życiu rozważania,
Zawsze piekną puentą kończy te spotkania,
Zostawione myśli w pół zdania- prowokują,
Wszyscy kolejnego spotkania, żywo oczekują.

Mama jak lustro, choć czas szybko mija,
Dziś moją dobroć, wrażliwość odbija.
Czas płynie, czas leci, gdzieś goni ten czas,
Dobrym wychowaniem mama chroni nas.

Widzę w nim siebie za parę dobrych lat,
Tylko nie wiem jaki wówczas będzie wokół świat.
Czy będę umiała iść raźno przez życie,
Czy zapełnię kartki w życiowym zeszycie.

Czas mija, nie patrzy czy my nadąrzamy,
U mamy schronienie zawsze otrzymamy.
Poddani, bezsilni na płynący czas,
Dzięki naszej mamie, nie przeraża nas.

Dzieciństwo skromne, ale szczęśliwe,
Takie wspomnienie jest ciągle żywe,
Kurtki i swetry, buty i spodnie,
To były rzeczy często „przechodnie”.

Zabawek nie było jak dzisiaj od zatrzęsienia,
Wszystko tak szybko w życiu się zmienia.
Pod jabłoneczką z głową schyloną,
Szyła laleczkę taką wyśnioną.

Szmacianą lalę z wielkimi oczami,
Noskiem malutkim, małymi ustami.
Niewielką wzrostem, lecz doskonałą,
Do w dom zabawy, laleczkę małą.

Zawsze marzeniem cichym mym było,
I to marzenie się kiedyś ziściło.
Być mamą dla lali – małego bobasa,
Co się pieluszką otula do pasa.

Karmić laleczkę z butelki mleczkiem,
A później czuwać nad jej łóżeczkiem.
Przebierać śpioszki, zmieniać pieluszkę.
I uszyć dla niej kołderkę, poduszkę.

Tatuś mi zrobił małe łóżeczko,
Spało w nim smacznie me dzieciąteczko.
Mama mi pościel dla lali uszyła,
Z resztek flanelki piżamkę zrobiła.

Od mojej mamy na imieniny,
Dostałam wózek z pięknej wikliny.
Drewniane kółka, drewniana rączka,
Woziłam dumnie mojego bączka.

Lala jest nadal w mojej rodzinie,
Sentyment do niej nigdy nie minie.
Bawi się lalą moja córeczka,
Wkłada ją dumnie do jej wózeczka.

Miliony wspomnień, miliony wzruszeń,
Tysiące myśli, słów i poruszeń,
Czasami tak trudno uwierzyć w marzenia,
Mama uczyła nas marzeń spełnienia.

Mówiła, „że nic nie dzieje się z przypadku,
Nie pozostawiaj losom wypadków,
Nikt nie zna swej przyszłości,
Ale zaufaj ludzkiej miłości.

Marz jak najczęściej i spełniaj marzenia,
Uwierz, że możesz, że umiesz,
Dzięki marzeniom tak wiele się zmienia,
Nie mów, że nie rozumiesz.”

Rozmowy o wszystkim, o niczym rozmowy,
Mama problemy zdejmuje z mej głowy.
I tak sobie pomarzę … uśmiechnę do siebie,
Dzięki mojej mamie było mi jak w niebie.

Tak sobie myslę, że śmiało mogę napisać, że moja mama jest nie tylko wyjątkową kobietą ale i cudowną. Jest naprawdę dobrą duszą, kochającą i spełnioną. Idzie z radością przez życie dzięki czemu potrafiła mnie wychować na dobrego człowieka, za co jestem jej bardzo wdzięczna. Zawsze mnie wspierała, dawała dobre rady, była i nadal jest moim dobrym życiowym towarzyszem. Ona nie tylko mnie urodziła, nauczyła pierwszych kroków, słów, dzięki niej poznałam wiele smaków, kolorów, wspaniałych historii. Mama nauczyła mnie również wielu podstawowych rzeczy, nauczyła jak gotować, dbać o dom i jak dbać o siebie – swoje ciało i duszę. Nauczyła mnie, że bycie kobietą to dar, bo jesteśmy wyjątkowe. Pomogła mi dorosnąć, nauczyła przy tym mnie czym jest życie i jak w nie wejść, w dorosłość, z podniesioną głową. Moja mama pokazała mi czym jest radość, jak wspaniałe jest nie tylko branie ale i dawanie, nauczyła mnie empatii i chęci poznawania tego świata, chęci doświadczania. Nauczyła mnie czym jest miłość, szacunek do drugiego człowieka i siebie samej, dobra i zaufania. Przekazała mi wiele mądrych rad podczas nauki gotowania, pokazująć jak upiec doskonały biszkopt czy jak wyrobić ciasto na chleb albo ulepić dziesiątki pierogów. Nigdy nie negowała moich wyborów, była dla mnie wsparciem. Pokazała, że świat nie jest taki złyi, że ja sama mogę kreować własne życie, mogę spełniać marzenia, nie muszę się bać by sięgać wyżej, by się spełniać. Nauczyła, że nie muszę być doskonała by być szczęśliwą osobą a nawet te największe potknięcia nie są takie straszne bo uczą radzenia sobie. Dzięki niej wiem, że życie jest piękne, że wokół jest wiele dobra, że należy cieszyć się nawet z drobiazgów, że nie trzeba się bać. Rozmawiała ze mną, wierzyła mi i ufała, byłam dla niej ważna i chętnie dzieliła się ze mną swoim doświadczeniem, szczęściem, miłością i radością. Śmiała się głośno, często sobie pod nosem śpiewała a zajmowanie się domem, jak i nami sprawiało jej radość i dlatego tak łatwo potrafiła się dzielić ze mną tym dobrem. Kochała mnie i kocha nadal. Dziś mamy wspaniałe relacje i obie możemy na siebie liczyć pomimo, że każda z nas wiedzie swoje dalsze życie. Dzięki niej dziś jestem spełnioną kobietą, bo dzięki takiej miłości w zaufaniu mogłam pójść swoim życiem. Dziękuję Ci MAMO z całego serca za całe dobro jakie mi dałaś i za to, że chciałaś mi je dać <3 :) :-* Bardzo mocno Cię Kocham :*

Zaczaruje serce i przestrzenie duszy,
Cudownym uśmiechem serca lody kruszy.
Łagodnym dotykiem, szczerością spojrzenia,
Magią dobrych czynów, świat w piękniejszy zmienia.

Mama jak miliony innych fajnych mam,
Jednak inna mama – dobrze żonę znam.
Mama – żona moja … jej poświęcenie i trud,
Zaspakajają rodziny naszej na życie głód.

Dla naszej córeczki, kochanej kruszynki,
Łyka żona wszystkie dobre witaminki,
Zajada sałatę, marchew i jabłuszka,
Chce małą nakarmić mlekiem spod serduszka.

Nie łatwo jest uśpić naszą córunię,
Żona bardzo czule tuli swą Izunię.
Przytula, pogłaszcze i piosenki nuci,
Przestaje znów nucić – może ją tym smuci…?

Kołysze w kołysce, w ramionach, w wózeczku,
Dlaczego Ty nie śpisz nasz mały skarbeczku?
Nie chce przyjść do Izki słodki jak miód sen,
Chociaż miały i fajny i aktywny dzień.

Staram się dla żony być bardzo pomocny,
Ciężki dla mamusi jest maraton nocny.
By bezpiecznie swojemu dzieciątku służyć,
Mama musi również oczka swoje zmrużyć.

Dba o rozwój naszej malutkiej córeczki,
Organizuje Izuni wspaniałe wycieczki.
Jest to czas relaksu i fajnej zabawy,
Izunia ubóstwia te wspólne wyprawy.

Zaspokaja przygody i ciekawość świata,
Córeczka z przyrodą cudownie się brata.
Dużo wrażliwości serca żona moja ma,
O rozwój skarbeczka nieustannie dba.

W te dni pełne słońca, w te pochmurne także,
Idzie na spacerek – nie sama, a jakże.
Zabiera ze sobą córcię – gołąbeczka,
Pakuje jedzonko Izy do wózeczka.

Poznają przyrodę, zieleń i zwierzęta,
Robią te wycieczki nie tylko od święta.
A gdy ziemia się sucha już zupełnie stanie,
Urządzają piknik na drugie śniadanie.

Każda młoda mama ma inne pragnienia,
Każdej miłe słowo, świat w piękniejszy zmienia.
Wsparcie swego męża i bliskiej rodziny,
Sprawiają, że piękne są pierwsze godziny.

Co spełnienie żonie największe przyniosło?…
Z każdym nowym gestem serce żony rosło.
Która chwila życia była najważniejsza?…
Każda chwila z córeczką jest najcudowniejsza,

Cudem jest móc, życie podarować,
Ogromnym spełnieniem móc, dziecko wychować,
I nie ma już dla mnie większej radości.
Nie można przedawkować miłości.

Mała mamę przywołuje minką, słowem, gestem,
Teraz wiem, że dla nich żyję i dla nich tu jestem,
Jeden uśmiech daje siłę o jakiej nie śniłem,
Dzięki żonie tak bardzo życie swe zmieniłem.

Wtulony w żonę przywołuję wspomnienia,
Chwile z nią i córeczką są źródłem ukojenia.
Trudne chwile zmieniały moje życie w noc,
Miłość mojej żony dawały mi siłę i moc.

Moja mama – wyjątkowa, najwspanialsza, jedyna. Przyjaciółka od serca, która ocierała łzy, cieszyła się razem ze mną, smuciła, kiedy w moim życiu się nie układało. Wyjątkowa osoba, która włożyła mnóstwo pracy i wysiłku, abym stała się taką osobą, jaką dzisiaj jestem. Osoba, która poświęcała wiele w swoim życiu, żeby było jak najlepiej i do tej pory to robi. Nie ma słów, żeby opisać jak bardzo wdzięczna jej jestem za wszystko co dla mnie zrobiła i robi dalej.

Moja mama jest niepowtarzalna. Dla mnie jest jedyna w swoim rodzaju. Kiedy potrzebuję pomocy to wiem, że mogę do niej się zwrócić, gdyż jest również moją przyjaciółką, której mogę ufać bezgranicznie. Jeżeli, coś przeskrobałam, zawsze starała się porozmawiać i wytłumaczyć, abym zrozumiała i sama wyciągnęła wnioski. To jest bardzo skuteczne – przynajmniej dla mnie. Poza tym, moja mama jest najsilniejszą osobą psychicznie i najbardziej zaradną kobietą jaką znam. Był czas w jej życiu kiedy została ze mną sama, ale wzięła się w garść, skończyła kursy, znalazła pracę w miedzy czasie poszła na studia, znalazła lepszą pracę i udało jej się. Jest teraz szczęśliwą kobietą.
Ponadto, jest ciągłą optymistką, zawsze mnie wspiera. Mówi, że jestem świetna i sobie poradzę, gdy wychodzą te słowa z ust MOJEJ MAMY, wiem, iż mogę osiągnąć wszystko – Ona jest po prostu CUDOWNA.
Oprócz tego wszystkiego, pomaga mi spełniać swoje marzenia, akceptuje moje wybory, mnie w nich wspiera, a przede wszystkim poświęca dla mnie wszystko.
Uważa, że bycie matką to poświęcenie i odpowiedzialność za swoje dziecko i z ręką na sercu mogę powiedzieć, iż wypełnia najlepiej jak potrafi. Zasługuje na ZŁOTY MEDAL.

Moja Mama jest wyjątkowa, bo zawsze o mnie myśli, bo nawet kiedy podnosi głos to wiem, że tak na prawdę się nie gniewa, bo z nią każda wycieczka jest świetna (nieważne czy do to Francji, czy do pobliskiego sklepu), bo wszystko co robi, robi z miłością :)

Jak bardzo wyjątkowa jest moja mama? Na skali od 1-10? To, co zawsze staram się pamiętać, to dobre momenty, bo to dzięki nim życie ma sens. Moment, w którym zapłakana, po upadku z roweru, chowam się w ramionach mamy. Moment kiedy biegnę z krzykiem (a wręcz wrzaskiem) do domu po użądleniu osy. Moment, w którym występuję na scenie i znajduję na widowni wpatrzoną we mnie, radosną twarz. Moment, kiedy wieczorem, bo raz setny czyta mi tę samą książkę i w końcu zasypia. Chwila, kiedy razem z całą rodziną spędzamy święta i mama najgłośniej śpiewa kolędy. Moment, kiedy ja panikuję przed maturą, a ona, z autentycznym spokojem, mówi, że nie ma żadnych wątpliwości, że sobie poradzę. Moment, w którym mówi mi, że będzie w stanie zapłacić za moje studia. Chwila, kiedy po miesiącu poza domem, pierwszy raz wracam do domu. Chwile, które razem spędzamy, gotując. Momenty, w których mam ochotę się poddać i więcej nie wstawać, a ona dalej jest przy mnie, cierpliwie słucha i daje siłę, do walki. Nie, mama nie uchroniła przed złem tego świata. Ale pokazała mi, jak sobie z nim radzić i dalej wierzyć, że jest piękny. To ona zna mnie – jakby nie było – najdłużej i towarzyszy mi całe życie :) Nadchodzi więc czas oceny, ale chyba brakuje mi skali! :)

Ach, udało się w terminie :) Moja Mama jest zaczarowana. Może to śmiesznie brzmi z ust 33-letniej kobiety, ale taka jest prawda. Moja Mama (mówię na Nią – Madre) ma zielone oczy (tak jak ja) i jest najmilsza osobą na świecie – kocha ludzi, zwierzęta, nie gniewa się na świat. Jest doskonałym nauczycielem i poznałam wielu uczniów, z którymi wszyscy mieli problemy, a moja Madre potrafiła te dzieciaki zaczarować miłością do nauki, dziś nikt nie może sobie przypomnieć, że nie lubili się uczyć. No i Madre zawsze potrafiła w magiczny sposób zaczarować każde obdarte kolano, każdego nabitego guza – jeden całus i znikały. Wszystko to, czego mnie nauczyła, przekazuję dziś dalej – małemu chłopcu o zielonych oczach, który tez wierzy, że jego mama jest zaczarowana :)

Trzy razy zdarzyło mi się płakać ze szczęścia, za pierwszym razem na lotnisku po półrocznej rozłące, kiedy zobaczyłam moją mamę ściskającą kwiaty ze łzami w oczach, za drugim razem stała tuż przy mnie, gdy otrzymałam list przyjęcia na wymarzony kierunek studiów, za trzecim dowiedziałam się, że wreszcie jest zdrowa! Czy są to wzniosłe chwile, czy domowe wieczory przy filmie – zawsze ciepła, wspierająca, troskliwa – sprawia, że czuję się wyjątkowo, bo tak naprawdę to przy niej jestem prawdziwie szczęśliwa. Moja mama cudowny charakter, i zasługuje na wszystko, co najlepsze – na pewno będę częściej mówić, że ją kocham, by nigdy nie zapomniała, że znaczy dla mnie wszystko.

Moja mama jest wyjątkowa, bo jest moim bohaterem. Gdyby nie to, że zdecydowała się odejść od mojego ojca, który się nad nami znęcał nie wiadomo, czy bym żyła. Bałam się, że może nas kiedyś skatować tak bardzo, że nie przeżyjemy tego. Mimo, że go kiedyś kochała to potrafiła dokonać właściwego wyboru i wybrała nas, czyli swoje dzieci. Wyszła ze mną i 3 mojego rodzeństwa w tym, co mieliśmy na sobie. Była bez pracy, pieniędzy, mieszkania i wsparcia innych ludzi. Mimo to wychowała nas na ludzi. Od mamy nauczyłam się jak być silną kobietą i tego, żeby nie bać się zmian, które mogą nie spodobać się innym i nie przejmować się ich zdaniem. Walczyła z moim ojcem o to bym miała normalne dzieciństwo mimo wszystko. Kupowała zabawki, urządzała urodziny i święta. Pamiętam nasze pierwsze święta bez niego i jej łzy szczęścia, że nie musi z nim walczyć, by były prawdziwe. Wiele osób nie odważyłoby się podjąć takiej decyzji, by uciec z 4 małych dzieci w nieznane. Jest wyjątkowa, bo jest ze mną zawsze, nawet, gdy podejmuję złe decyzje. Nauczyła mnie jak walczyć o siebie i swoją przyszłość. Że przeszłość nie może wpływać na moje obecne życie. Że warto się starać, by mieć lepszą przyszłość. Ona jako jedyna potrafi mnie wysłuchać zawsze, gdy tego potrzebuję. Jest jedną z niewielu osób, która mnie rozumie, a nawet jeśli nie rozumie to chociaż się stara. Kiedy się miałam urodzić była możliwość, że mama nie przeżyje tego porodu, a mimo to chciała mnie. Gdy przyszłam na świat to ona jeździła ze mną po lekarzach i walczyła o to, bym mogła normalnie funkcjonować. Ojca to nie interesowało, dalszej rodziny też. Ona była wyjątkiem. Poświęciła mi w swoim życiu najwięcej czasu ze wszystkich osób, które znam. Mimo dzielącej nasz różnicy lat lubię z nią spędzać czas. Często razem chodzimy na zakupy, gotujemy, czasami sprzątamy. Są to chwile odpoczynku od codziennej dla niej pracy, a dla mnie nauki. Zna mnie jak mało kto. Wie kiedy nie mam ochoty z nią, ani nikim innym rozmawiać i daje mi wtedy spokój. Przynosi mi wtedy coś słodkiego, bo wie, że to na mnie najlepiej działa. Pokazała mi, że w życiu trzeba się cieszyć z tego, co się ma, nawet jeśli nie jest tego wiele. Bo w życiu najważniejsza jest rodzina i ona właśnie tego mnie nauczyła.

Moja mama jest zwyczajnym człowiekiem i to w niej cenię najbardziej. Ta jej zwyczajność jest właśnie wyjątkowa. Może brak jej trochę blasku, bo całe życie poświęciła nam – swoim córkom. Dlaczego moja mama jest jedyna w swoim rodzaju? Bo po prostu jest. Ona już nic nie musi udowadniać. Dzięki niej – mojej mamie, jestem tu gdzie jestem. To ona nam pokazała wartość wiedzy i wspaniały świat książek. Uwrażliwiła mnie na sztukę, muzykę i ludzką krzywdę. Wpoiła mi trochę niedzisiejsze zasady i szacunek dla drugiego człowieka, i jego inności. Pokazała, że kobieta jest tak samo dobra jak mężczyźni a nawet lepsza. Dzięki niej nie mam kompleksów i znam swoją wartość, i umiem mówić nie. Codziennie mi pokazuje, że warto mieć cel w życiu i do niego dążyć
Nauczyła mnie tego wszystkiego nie poprzez wykłady, tylko po prostu żyjąc według tych zasad, które starała się mnie i mojej siostrze wpoić.
Teraz kiedy już wyfrunęłyśmy z domu realizuje swoje pasje. Śpiewa w chórze, uczy się języków (angielski, hiszpański), z pasją uprawia swój ogród i jest cały czas młoda. Pokazuje, że na każdym etapie życia można być szczęśliwym i że nigdy nie należy spoczywać na laurach. A wiek nie zwalnia nas od samodoskonalenia, wręcz przeciwnie. Ona wkroczyła nie w jesień ale w wiosnę swojego życia. To jest właśnie ta wyjątkowa zwyczajność mojej mamy.

Ten wpis tworzę razem z moją 6 miesięczną córeczką Alą :)

Moja Mama jest tak wyjątkowa, że absolutnie nie ośmielę się tego opisać słowami, gdyż ŻADNE słowa nie są w stanie jej wyjątkowości wyrazić.

Moja Mama jest wyjątkowa,
Kocham ją każdą swego ciała drobiną,
Serce swe wielkie w małym wnętrzu chowa,
Jest moją codzienną adrenaliną.
Dla niej wstaję i dniem wiosennym się cieszę,
Budując swą dziecięcą tożsamość,
Ślę więc w pokłony niebiańskie depeszę,
Kocham Cię dziś i na zawsze moja MAMO !!!

Dlaczego gdy oglądam zdjęcia z dzieciństwa na każdym z nich towarzyszy mi uśmiech? Dlaczego na każdym zdjęciu jestem tak szczęśliwa? Dlaczego pomimo tego że nie ma koło mnie całej sterty nowych zabawek nadal się uśmiecham ?Bo jesteś tam ty mamo. Promienna, pomimo nieprzespanej nocy, piękna ,pomimo tysiąca zmartwień, po prostu wyjątkowa.Stoisz razem ze mną, trzymając mnie za rękę i nic się więcej nie liczy,cały świat stoi w miejscu, a te chwile mogłyby starać całą wieczność . Pomimo wielu kłótni, gorszych dni, nadal jesteś najważniejsza osobą w moim życiu. Maskując wszystkie problemy w uśmiechu, chcesz pokazać jak silną jesteś kobietą. I taką właśnie jesteś. Poświęcasz dla mnie każda wolna chwile, zawsze sluzysz pomocą i dobrą radą. I wiesz co mamo? Kocham Cię najbardziej na świecie… Za wszystko co robisz, i za to ze jesteś moim największym autorytetem.

Moja młodsza siostra napisała wyżej, że starsza (czyli ja) miała napisać opowiadanie, ale z powodu pracy nie zdążyła. Ale jednak. Jest godzina 22:21, jestem przezmęczona, czeka mnie zarwana noc na nauce – ale czego nie robi się dla najlepszej mamy na świecie?! A czemu to moja Mamusia jest najlepsza?! Nie będzie opowiadania, ale lista 50 powodów:

1. Bo jest naszą najlepszą przyjaciółką.
2. Bo wie o nas wszystko.
3. Bo bez słów zauważa, że coś jest nie tak.
4. Bo nawet gdy ma mnóstwo pracy zawsze znajdzie dla nas czas.
5. Bo potrafi nas „hejtować”.
6. Bo nas we wszystkim wspiera.
7. Bo jest zawsze wtedy, kiedy jej potrzebujemy.
8. Bo ma w sobie ogromną siłę.
9. Bo ma pasje, którymi nas zaraża.
10. Bo wszyscy nam zawsze zazdroszczą takiej mamy.
11. Bo moi znajomi napisali petycję, by to Ona pilnowała nas na studniówce (na której podpisała się cała klasa).
12. Bo ma snapchata.
13. Bo pokazała nam pół świata.
14. Bo robi z Młodszą fejsbukowe wyzwania przysiadów i inne.
15. Bo odprowadza mnie telefonicznie nawet przysypiając, gdy boję się wracać sama do domu i bezpieczniej czuję się, gdy jest na linii.
16. Bo daje nam poczucie bezpieczeństwa.
17. Bo ciągle zawiesza połączenia, co jest najbardziej irytujące na świecie.
18. Bo nikt nie chrapie tak jak Ona.
19. Bo na wszystkie okazje pisze nam wierszyki.
20. Bo jest „doktorem Alinką” i leczy nas syropkami z cebuli.
21. Bo robi mi słoiczki na studia.
22. Bo potrafi ugotować 3 obiady, żeby każdy zjadł to na co ma ochotę.
23. Bo ciągle jest „za malutka na to wszystko”.
24. Bo ma w sobie wciąż radość dziecka.
25. Bo nigdy nie ma się w co ubrać.
26. Bo gra na gitarze jak Slash.
27. Bo słucha dobrej muzyki.
28. Bo zawsze eksperymentuje z dziwnymi potrawami.
29. Bo organizuje nam super wycieczki.
30. Bo zawsze wie co chcemy dostać i zawsze trafia w nasz gust.
31. Bo wygłupia się z nami.
32. Bo zawsze zasypia czekając w kolejce do łazienki.
33. Bo zawsze narzeka, że nikt nigdy nie spyta jej czy chce kawy.
34. Bo jeździ jak wariat drogowy.
35. Bo pięknie parkuje.
36. Bo wierzy w nas jak nikt inny.
37. Bo w tym roku bierze ślub i chcemy by to był dla niej najpiękniejszy dzień.
38. Bo gdy się kłócimy to zawsze odpuszcza pierwsza.
39. Bo możemy z nią płakać.
40. Bo pokazuje nam jak cały czas się rozwijać, mimo wieku.
41. Bo pokazuje nam jak być dobrym człowiekiem.
42. Bo znosi nasze humorki.
43. Bo nas nie blokuje, tylko jak dobry wiatr pcha do przodu.
44. Bo zawsze stawia nas wyżej niż siebie.
45. Bo wciąż jesteśmy jej „malutkimi córeczkami”
46. Bo kochając Babcię pokazuje nam jak należy traktować Mamę.
47. Bo jest naprawdę fajną babką.
48. Bo ma wielkie, przepełnione miłością serce.
49. Bo jest SuperMamą Lidzi i Julii.
50. Bo była. Bo jest. Bo będzie.

Moja Mama aktualnie uskutecznia plażing prawie pięć tysięcy kilometrów ode mnie, a ja uśmiecham się mimowolnie na samą myśl o Niej. W moim prywatnym słowniku synonimami słów „Moja mama” są Majstersztyk, Cacko i Arcydzieło, choć nie ukrywam, że w niektórych sytuacjach przypisujemy Jej z bratem miano „Usiaczka Prosiaczka” (co w zasadzie sprawia jej więcej radości niż któreś tam n-te „Mamusiu”). Moja mama jest zdecydowaną królową mojego Billingu, pamiętnikiem z niekończącą się ilością kartek, telefonem zaufania, książką kucharską, wyszukiwarką leków i doradcą wizerunku. Poza tym posiada jakieś parapsychologiczne zdolności, jako że zobaczyłam wszystkie jej wcześniejsze „zobaczysz”. Czy taka dama może nie być wyjątkowa?! Już pomijając jej urodę (Panie Boże Spraw żebym tak pięknie dojrzewała jak Moja Mama!!) to naprawdę równa z Niej babka. I babcia też. Już pewnie trenuje przenoszenie gór i stawanie na rzęsach, gdybyśmy przypadkiem czegoś takiego od Niej potrzebowali. Nie przyłapałam mojego męża na zagłębianiu się w „Sposób na teściową”, więc chyba w roli Mamy Numer Dwa też jest niezła. Mamuńka!!!<3 – CHAPEAU BAS.

Moja Mama zapewne nie jest bardziej wyjątkowa od innych Mam! Ale chciałabym podarować Jej wszystko co tylko mam i co posiadam! Za to, że dała mi życie i wychowała mnie na porządną osobę, za jej troski, za jej poświęcenie oraz za jej trwogę! Za każdą sekundę ze mną spędzoną, za każda łzę, przeze mnie z oka spuszczoną… Za to, że jest i za to, że mnie wspiera, i za to, że nawet w najgorszej sytuacji się mnie nie wypiera! Za to, że Ją kocham, a Ona za mnie życie by oddała, oraz za to, że abym wszystko miała zawsze na głowie stała!

Dla naszej Mamy od zawsze było priorytetem, aby wszystko było idealne, a my, jako jej córki, starałyśmy się temu sprostać.
To ona nauczyła nas zajmować się domem i pielęgnować każdego z domowników. Pomimo wielu sprzeczek, kłótni i nieporozumień teraz wiemy, że robiła to wszystko dla nas. Chciała wychować nas najlepiej jak tylko potrafi. Zawsze była przy nas, gdy tego potrzebowałyśmy, zawsze się troszczyła, zawsze ciągnęła nas do góry, kiedy upadałyśmy. Dawała z siebie wszystko, aby móc wychować nas i przygotować na przeszkody, które czekają na nas w przyszłości. Chciałybyśmy, aby wiedziała, że jest dla nas bardzo ważna. I mimo, że nie zawsze doceniamy jej starania, to i tak jest dla nas najważniejsza i wyjątkowa…pod każdym względem. Kochamy Cię, mamo! <3

Jest dziewczyną
z wesołą miną, która poznaje ten dziwny świat już parę ładnych lat.
I tak o sobie może mówić cytuję:
Energii mi nie brakuje,
sporo czasem podróżuję.
Lubię wesołą zabawę
bardziej niż mocną kawę.
Otwarta jestem na ludzi,
chcę pomóc każdemu w trudzie.
Moim marzeniem jest,
by ludziom żyło się the best.
Umiem się bawić ze wszystkimi,
przy każdej muzyce.
Nade wszystko jednak chcę
brać od życia jak najwięcej.
Nadzieję mam, że to co złe
szybko na dobre
odmieni się.
Wierzcie mi,
przyznaję Wam skrycie,
że bardzo kocham życie!!!!

Moja Mama po prostu jest. I tu można postawić kropkę. Jest zawsze i wszędzie o każdej porze dnia i nocy, czy w zdrowiu czy w chorobie, zawsze mogę na nią liczyć i czuć jej wsparcie. Mogę ją poprosić o pomoc czy radę i nigdy nie odmówi, jest super agentem do zadań specjalnych… Moja Mama po prostu JEST i jest w tym wszystkim niezastąpiona.

Witam, czy były już wyniki konkursu? Jeśli tak, to gdzie je mogę znaleźć? Pozdrawiam.

Moja Mama od zawsze była najbardziej wyjątkowa! Po latach stwierdzam, że będąc dzieckiem często nie docenia się wyjątkowości Mam. Dopiero gdy same zostajemy mamami, widzimy jak wiele się od nich nauczyłyśmy, jak dużo wiedzy, mądrości i miłości były w stanie nam przekazać i to nie tylko w dzieciństwie ale i przez całe życie.