Myślisz czasami czy dobrze wychowujesz dziecko? Nie ma na to konkretnej recepty… ale jest kilka zasad, którymi chcemy się z Wami podzielić. O czym warto pamiętać rozmawiając z dzieckiem:
Chwalenie
Tak, to bardzo ważne! Na bazie naszych słów dziecko buduje swoją samoocenę i obraz samego siebie. Budujemy przez to poczucie wartości i wpływa to na pewność siebie dziecka. Jednak chwalenie wcale nie jest takie łatwe jak się może wydawać. Unikajmy etykiet i szufladkowania – też tego pozytywnego. Zamiast powiedzieć „jesteś piękna”, powiedz „ale pięknie wyglądasz”. Zamiast „ale jesteś mądry” powiedz „super, bardzo dobrze rozwiązałeś to zadanie”. Chwalmy za konkrety i wyłapujmy ku temu okazje! Chyba każdy z nas lubi być doceniany za to co robi :)
Nie szufladkuj
Nie mów o swoim dziecku, że jest nieśmiałe, czy że jest bałaganiarzem. Dziecko może poczuć, że jest skazane na tego typu zachowanie i w związku z tym nie podejmie żadnych prób zmiany tego faktu. Mogą też wstydzić się zmiany. Opisując zachowania, które Ci się nie podobają, pozbądź się ze swojego słownika zwrotów takich jak „ty zawsze…” czy „jak zwykle”. To na pewno nie pomaga :)
Nie mówimy nie
Nasz mózg działa w taki sposób, że nie radzi sobie z zaprzeczeniami. Jeśli mówimy „uważaj bo spadniesz” to ktoś pomyśli o tym że spada :) Gdy mówimy „nie jem już więcej słodyczy” myślimy o słodyczach. Zamiast tego powiedz „będę jeść zdrowo”! To samo tyczy się dzieci! Zamiast powiedzieć dziecku „nie rozlej soku” powiedz „chwyć mocniej kubek i idź powolutku”.
Live your dream!
Tak! Trzeba mieć marzenia i podążać za nimi! Żyć nimi :) Chcesz coś osiągnąć? Zrób to! Jeśli Twoje dziecko ma być szczęśliwe to już od najmłodszych lat musi wiedzieć, że marzenia się spełniają. To bardzo ważne – nie pozwól na to, aby Twoje dziecko żyło tak jak tego chcą inni. Musi wierzyć w swoje możliwości i w swoje marzenia. Wspieraj jego zainteresowania i rozwijaj w nim pasje :)
Optymizm
Wspieraj optymistyczne podejście swojego dziecka. Świeć dobrym przykładem, a wyjdzie to na dobre całej rodzinie. Koniec z pesymizmem i marudzeniem!
Nie daj odczuć, że porażka to coś złego
Bojąc się porażki mamy problem z podjęciem decyzji. Czasem tak jest z perfekcjonistami – gdy boi się, że mu nie wyjdzie to tego nie robi. Nie spróbował- nie odniósł porażki – wygrał? Chyba nie o to chodzi ;) Nie chroń dziecka przed doznaniem uczucia porażki. Nie rób też z siebie chodzącego ideału. Przyznaj się że czegoś nie umiesz, nie wiesz lub popełniłaś błąd. Daj dobry przykład i pokaż jak poradzić sobie z przegraną :)
No dobra, to teraz przyznajcie się ile z tych 6 zasad stosujecie?
/Adrian
23 komentarze
Staram się do wszystkich tylko tego z zaprzeczaniem od tej strony nie znałam i zacznę stosować !
Macie bardzo zdrowe podejście do wychowania dzieci. Gratuluję i zazdroszczę jednocześnie, mam szczerą nadzieję że będąc matką w przyszłości sama zachowam taki trzeźwy, otwarty umysł.
Na pewno :)
Jak zawsze bardzo mądrze. Powinniście pisać więcej takich tekstów!
Ja staram się wszystkie… tylko z tym optymizmem u mnie różnie… ;)
U mnie też ;) Ale mąż mnie zawsze przywołuje do rozsądku :)
Świetny tekst!
Bardzo mądre zasady i dotyczą rozmowy nie tylko z dzieckiem ale również z dorosłymi :)
O tak, masz rację! Dziękuję :)
Adrian: Racja, dorosłych też dotyczą :)
Bardzo dobry post. Wydaje mi się jednak ze niestety te „mądrzejsze” wpisy są u was niedoceniane :/ A szkoda bo piszecie naprawde mądrze i macie bardzo dobre podejscie do wychowania dzieci. Pozdrawiam :-)
Adrian: Dzięki! :)
Nie powinno sie chwalić dzieci: po pierwsze to manipulacja- chwalisz dziecko kiedy robi cos tak jak tobie sie podoba, po drugie: rośnie osoba u ktorej silna staje sie motywacja zewnętrzna- zamiast cieszyć sie z samej czynności, umiejętności które opanowalo dziecko cieszy sie z pochwały. Przestaje czuć wewnętrzna potrzebę zrobienia czegoś a skupia sie na nagrodzie (a jaka nagroda jest cenniejsza niz słowa uznania ukochanego rodzica?).
Nie zgadzam się – dziecko potrzebuje w procesie wychowywania wzmocnień ze strony rodziców i reszty otoczenia, żeby się nauczyć, kiedy robi coś dobrze, a co źle.
A to, czy zrobi coś tylko dla pochwały, czy nie, zależy od wielu czynników, nie można tego sprowadzać do tak prostej zależności.
Chwalenie dzieci jest bardzo ważne, ponieważ w wieku późnym przedszkolnym samoocenę budują tylko i wyłącznie powtarzając to, co same o sobie słyszą. (Nie należy chwalić za nic i sztucznie budować jak najwyższej samooceny – ale to chyba oczywiste).
I tak zamiast 'ładnie wyglądasz’ lepiej powiedzieć 'widzę, ze dobrze sie czujesz w tym stroju, musisz sie sobie podobać’ no bo przecież dziecko ma sie sobie podobać a nie tobie. I zamiast 'piękny rysunek’ lepiej 'widzę, ze narysowalas rysunek. Musiałaś włożyć w niego sporo pracy! I dalej opisujesz to co widzisz na obrazku’.
Dziecko nie potrzebuje pochwał- wystarczy zainteresowanie.
Adrian: Dzięki za ten komentarz. Ja jednak uważam, że nie warto przesadzać w drugą stronę i pochwalić można, ale mądrze. Z głową, a nie piać z zachwytu na każdym kroku :)
Bardzo mądry wpis :) Chyba pora zweryfikować niektóre swoje zachowania ;) Ale ten optymizm…..to będzie trudne ;)
Adrian: Trudne, ale się opłaca ;)
Czytam Waszego bloga od baaardzo dawna i nigdy nie czułam potrzeby wypowiadania się. Raz się w Waszymi wpisami zgadzam bardziej, raz mniej. Ale dziś… Najlepszy wpis ever! Brawo! Dziękuję i oby takich więcej. Napisaliście o czymś, o czym niby wszyscy dobrze wiedzą, a jednak mało komu to w praktyce wychodzi.
Nawet nie wiesz jaką nam radość sprawiłąś tym komentarzem :) Dziękujemy!
Interesujące zasady, które mogą działać i podejrzewam, że są przez Was sprawdzone? A skąd je znacie? Własne doświadczenie, poradniki czy ktoś skończył psychologię dziecka? :)
Sprawdzone :) Znane z doświadczenia, a poza tym dużo czytamy ;)
wszytko zależy od formy komunikatu…najlepiej rozmawiać z dzieckiem jak z dorosłym…nie traktować go z góry, tylko jak wartościowego partnera do rozmowy :)