Ja zostałam mamą w wieku 34 lat. Tak wyszło … wiek wiekiem, studia, praca i kariera nie to było problemem ….. mężczyzna przy którym ani przez moment się nie zastanawiałam „czy to ten” pojawił się właśnie wtedy gdy miałam 34 lata i wiedziałam /wiedzieliśmy że chcemy mieć dziecko. W moim przypadku to nie czas był idealny to mężczyzna był idealny :-)

A ja mam 23… i się nie zapowiada. ;) Ale i tak lubię podczytywać Waszego bloga! ;)

Ja miałam 18 lat, mój mąż 25… Teraz mając 24 prowadzam córcię do pierwszej klasy i chyba już udowodniliśmy, że wpadka nie musi oznaczać „zmarnowanego życia” i rozstania po porodzie. Nie wyobrażam sobie jakby miało ich nie być;) może zabrzmi samolubnie, ale patrząc w lustro, mogę spokijnie powiedzieć, że jestem dobrą, odpowiedzialną i pełnowartościową mamą i w niczym nie ustępuję mamom w „odpowiednim” wieku. Młoda nastoletnia mama (mój mąż był w normalnym, chob dla niektórych i tak w za młodym wieku) jest w stanie dobrze wychować dziecko. Choć spotkałam się z różnymi opiniami…

No tak… Idealny post! Ja już mam dosyć pytań od rodziny typu „kiedy”, a jesteśmy 4 miesiące małżeństwem. Mam 24 lata, według niektórych i gdzieś tam z tyłu u mnie w głowie też taka myśl że to ten wiek odpowiedni. Tylko co z tego… Nie mówię że nigdy, ale na razie nie chcemy i tyle.
Ps: Ale z Waszego blogu nie zrezygnuje! Uwielbiam :-)

Mam 22 lata. Za rok biorę ślub, przede mną 2 lata potrzebnej magisterki z pedagogiki przedszkolnej , jako zabezpieczenie na przyszłość, jakby własny biznes nie wypalił. Z jednej strony bardzo pragnę dziecka a z drugiej – żal byłoby mi przerywać studia i tracić rok… więc co? Dokładnie tak jak mówisz, czasami lepiej niczego nie planować.

No tak idealny czas na dziecko nie istnieje zawsze jest to coś… Ja zawsze chciałam urodzić dziecko po maturze (na przekór wszystkim). I tak się też stało maturę zdałam z wyróżnieniem urodziłam córkę i poszłam na studia. Nikt nie wierzył ze młodzi rodzice dadzą rade (ha a jednak). W tym roku moja córka skończyła 5 lat nawet nie wiem kiedy to minęło. Teraz po tym czasie jestem w drugiej ciąży i wiem że tak naprawdę nigdy nie jest odpowiedni czas na dziecko :P

Ja urodzę swoje pierwsze dziecko w wieku 24lat. Chciałam wcześniej ale sytuacja nam na to nie pozwalała. Jednak ciąża daje mi się tak we znaki że zupełnie zweryfikowałam swoje zdanie na temat tego kiedy następne. Jako że między mną a moim rodzeństwem różnica to 7 i 17 lat ( co uważam za stanowczo za dużo by zbudować fajną więź) to zawsze chciałam dzieci rok po roku:p teraz jednak myślę że może po 3 latach zacznę myśleć o kolejnym. Nie wyobrażam sobie być w drugiej coąży tak szybko bo dla mpjego organizmu taki mały człowieczek pod sercem to nie lada wysiłek.

Ja właśnie spodziewam się swojego pierwszego dziecka, które powinno pojawić się na świecie za 10 tygodni. Mam 27 lat. Jesteśmy z mężem 3 lata po ślubie i dopiero w tym roku zaczęliśmy się o nie starać. Udało się już w pierwszym miesiącu starań ;-) Ile żeśmy się przez re lata od „życzliwych” nasłuchali – że powinniśmy już, że kiedy, że czas ucieka. Ale myśmy czekali po prostu na odpowiedni moment. Chciałam być pewna, że jestem gotowa na bycie mamą, bo to przecież bardzo ważna decyzja i uważam, że – jeśli tylko się da i los nie zdecyduje za nas ;-) – powinna być przemyślana. Decyzja należy do konkretnej pary i ja nigdy nikogo nie pytam kiedy albo dlaczego tak wcześnie/tak późno.

Zawsze wiedziałam, że chcę mieć dzieci, będąc małą dziewczynką na pytanie kim chcę być w przyszłości odpowiadałam, że „chcę być mamą”. Teraz mam 26 lat, narzeczony 31. W przyszłym roku bierzemy ślub. Plany zakładają piękną podróż poślubną, a potem (może nawet w trakcie podróży…?) rozpoczęcie starań o dzidziusia. Nie chcemy odkładać decyzji w nieskończoność. ze względu na nasze plany: chcemy pierwsze dziecko przed moją 30stką, drugie po 3-4latach, a po kolejnych kilku będziemy się starać o adopcję (w naszym chorym kraju na pewno się to nie uda, ale takie mamy marzenia i chcemy przynajmniej próbować je zrealizować). Jak będzie – pokaże życie :)

A u nas było tak. Po ślubie 2 lata staraliśmy się o dziecko. Kiedy odpuściłam – to się udało :) Miałam 25. Drugie dziecko – 27. I trzecie – jak miałam 28 :) Teraz mam 30 lat – i jestem szczęśliwą mamusią 3D :)

Ja pierwsze dziecko urodziłam w wieku 32 lat. Dwa lata po ślubie. Drugie urodzi się gdy już będę mieć lat 38.
Bardzo się cieszę ze miałam czas i na studia, zabawę, prace i stabilizację finansową.

Ja bardzo chciałam, ale wiedziałam, że z pracą może być ciężko. Pracowałam na umowie śmieciowej. Z drugiej strony tak jak piszecie nie ma idealnego wieku a mi tak bardzo mocno zależało, tak bardzo to czułam….zaszłam w ciąże i do 5 miesiąca było bardzo źle….Zostałam bez pracy z ogromną złoscią na siebie, że mogłam to lepiej przemyśleć. Pomogła mi inicjatywa, nazywa sie Pomagamy Mamom. Pomagają w uzyskaniu zasiłku dla mam. To niby był tylko mega zastrzyk gotówki. Dzwigneli mnie na duchu, teraz mi sie chcę i nie żałuje! Kocham Tomeczka całym sercem. Viola

Zawsze marzyłam o gromadce dzieci, ale smuci mnie to że w tych czasach nie będzie to możliwe…;( Mam 24 lata, za chwilę kończę studia. Czuję, że jestem gotowa i bardzo bym chciała mieć dzidziusia, ale brak pracy, własnego mieszkania ( z marnymi perspektywami na wzięcie kredytu w najbliższym czasie) skutecznie mnie zniechęcają. Moja rodzina uważa mnie za jakiegoś dziwaka który nie lubi dzieci, a sporo ich się „namnożyło” ostatnio w mojej rodzinie. A ja po prostu wiem, że jak podejdę na dłużej do takiego malucha to serce mi się roztopi i przestanę myśleć o przeciwnościach finansowych. Dlatego nie podchodzę w ogóle. Na pytania „Czy planujecie mieć dziecko?” odpowiadam tylko oschłym „NIE”, ale w środku jest mi strasznie żal, ze będę musiała jeszcze poczekać te kilka lat… Śmieję się do męża, że moim marzeniem jest mieć piątkę dzieci… a tak na prawdę, to chciałabym mieć chociaż jedno i móc być szczęśliwą…

Mam 28 lat po ślubie jesteśmy trzy lata. Cały czas odkładamy dziecko na kiedyś, bo a to mieszkanie niewłasne tylko na wynajem, a to funduszy niezawiele, do tego kompletnie nie spełniam się w branży w której mam wykształcenie.. Ostatnio chodzi mi po głowie przekwalifikowanie co wiąże się z kursami, praktykami i dodatkowymi kosztami.. Zaczynam z dnia na dzień wątpić coraz bardziej czy coś takiego jak właściwy czas na potomstwo istnieje..
Chyba faktycznie po czterdziestce…

Zaliczyliśmy tzw wpadkę jak miałam 22 lata i byłam na 3 roku studiów. kończyłam licencjat , na pierwszym roku magisterki (juz zaocznie) urodziłam. Po magisterce zrobiłam jeszcze podyplomówkę i dziecko absolutnie mi w tym nie przeszkodziło. Wręcz przeciwnie;) było moją motywacją do wszystkiego. Nie było łatwo wszystkiego ze sobą pogodzić,ale przy dobrej organizacji jest to możliwe. Obecnie córka ma 5 lat , a ja mam dobrą stałą pracę i … jestem w drugiej ciąży , tym razem planowanej;) Z perspektywy czasu wiem, że lepiej mi się w życiu nie mogło ułożyć , a czas na dziecko, gdy się bardzo chce zawsze się znajdzie. Zdaję sobie sprawę,ze gdyby nie mąż i rodzina to nie osiągnęłabym tego co mam dzisiaj,ale właśnie po to ma się bliskich, żeby wspierać się w trudnych momentach;) Pozdrowienia ;)

Mam 22 lata z moim juz teraz od 2 tygodni mezem (24lata) jestesmy razem 9 lat. Mąż chce dziecko juz od co najmniej od 1,5 roku ja mimo ze jestem na nie gotowa wciaz sie przed tym bronie bojac sie tego wszystkiego co bedzie pozniej, czy nie jestem za mloda czy damy sobie rade wiadomo jakie start maja dzis mlodzi ludzie….

Ja mam 22 lata, mój narzeczony 25. Ja zrobiłam licencjat i powoli rozwijam swoją karierę.. on bardzo chciałby mieć dziecko i widzę że jest na to gotowy.. a ja… wizja posiadania dziecka na 30 m2 w domu teściów gdzie obecnie mieszkamy.. napawa mnie o wstrząsy.. z drugiej strony mamy czekać 10 lat aż postawimy wlasny domek? A w tym wszystkim kariera, odkładanie pieniędzy?! Przecież nie mamy nawet ślubu (co prawda 8 lat razem robi swoje). Jak tu żyć?! pozdrawiam!!!