Kiedyś opublikowałam na blogu wpis z listą rzeczy, które chce zrobić z okazji 30. No może przed 30 się nie udało, ale większość rzeczy przed 32 urodzinami odhaczyłam! Jestem z siebie dumna!

Są to między innymi:  jazda samochodem, urządzenie mieszkania, większa samodzielność w życiu.  Były oczywiście jeszcze marzenia o których nawet nie sądziłam, że się spełnią! Była to np. korekta nosa.

Teraz mam nowe cele i marzenia. Po tym jak mi się życie odwróciło o 180 stopni musiałam całe życie przewartościować…

Na ten moment chciałabym:

1. Wybudować mały domek blisko miasta z ogromnymi oknami, które dawałaby światło dżungli, która jest w środku.
2. Mała szklarnia w ogrodzie. Malutka szklarnia, w której mogłabym pobyć sama. Były by w niej zioła, drobne warzywa no i oczywiście stół przy, którym można by wieczorem siedzieć.
3. Spotkać swoją bratnią duszę, czyli kogoś z kim będę mogła mieszkać w tym wymarzonym małym domku i stworzyć z nim rodzinę.
4. Psa już mam, więc chciałabym mieć jeszcze kota kiedyś.
5. Wydać ebooka o roślinach, którego mam w sumie prawie skończonego.
6. Zwiedzić Toskanie i w ogóle wszystkie państwa Europy.
7. Zobaczyć Nowy York.
8. Polecieć na wakacje na Bora-Bora.
9. Zwiedzić Tajlandię i przywieźć kilka roślinek.
10. Przepłynąć się gondolą w Wenecji i kupić maskę na pamiątkę.
11. Mieć w domu monsterę mankey mask variegata.
12. Kupić auto, którego już niewyobijam o każdy słup.
13. Mieć własną firmę, nad którą wieczorami pracuję.
14. Pojechać gdzieś na weekend zupełnie sama, albo chociaż sama udać się z góry.
15. Nauczyć się medytować.
16. Polecieć balonem w Kapadocji.
17. Nauczyć się robić zdjęcia.
18. Zabrać córkę jeszcze raz do Disneylandu – może tym razem na Florydzie.
19. Zabrać córkę do fabryki parmezanu.
20. Całkowicie oduczyć się mówić słów: nigdy, zawsze, nienawidzę – pracuje nad tym dość mocno od lat, ale jeszcze mi się zdarza.
21. Zrobić coś dobrego dla świata! Na przykład założyć fundację, zostać wolontariuszem lub poprowadzić jakąś zbiórkę od A do Z sama.
22. Pomieszkać w innym kraju chociaż przez miesiąc, dwa. Poczuć się nie jak turysta, tylko jak część tej społeczności/miejsca.

Mam nadzieję, że za rok-dwa napiszę Wam tutaj zaktualizowaną wersję moich marzeń i celów do zrealizowania. I mam nadzieję, że chociaż część będzie już odhaczona!

Za zdjęcia pięknie dziękuję Dominice Sobczyk z Photo Dreams. Do zdjęć zmotywował nas ten piękny wełniany płaszczyk od Marie Zelie.