Jako świeżo upieczona, 20-letnia mama pozwolę sobie odpowiedzieć i trochę doradzić. Nasza Marysia urodziła się 27.05 i oboje oszaleliśmy totalnie na jej punkcie. Dla mnie ciąża była pięknym etapem i oprócz ostatnich tygodni, kiedy jednak dokuczały trochę i plecy, i żebra, i zgaga, przebiegała naprawdę dobrze. W czasie oczekiwania na Małą, starałam się nie zapominać o przyszłym tacie i poprzysięgałam sobie, że nie pozwolę, aby poszedł w odstawkę po porodzie. I udało się :) W ciąży angażowałam go we wszystko, co możliwe. Jego uśmiech podczas podglądania Małej na usg był bezcenny. I kiedy on przytulał się do brzucha, ja przytulałam i „miziałam” jego, bo to właśnie uwielbia. Nie zapomnieliśmy o wieczorach przy filmach, czy wieczorno-nocnych przejażdżkach po pustym mieście. Pamiętaliśmy też, że pomimo nadchodzących sporych wydatków, sami nadal jesteśmy ludźmi i pozwalaliśmy sobie co jakiś czas na wypad do kina, niezdrowe obżarstwo w macu (tak, raz na jakiś czas w ciąży jadłam takie rzeczy) albo kupienie totalnej bzdury podczas zwykłych zakupów. Chłopak, choć z początku totalnie przeciwny, z własnej woli został przy całym porodzie i pękał z tego powodu z dumy później. W szpitalu dostałyśmy od niego kwiaty. Po powrocie do domu zajmowaliśmy się Marysią tak samo. Na szczęście nie miałam nigdy czegoś takiego, że „ja to zrobię, bo zrobię to lepiej” Tata radzi sobie tak samo dobrze! Jesteśmy tak przywiązani do Małej, że idąc do kina, mieliśmy ochotę zabrać ją ze sobą :D Ale gdy została pod opieką babci, ja, zamiast zwykłego stroju, do kina ubrałam szpilki i koszulę – dla niego. Żeby pamiętał, ze nadal jestem kobietą. Na bliskość i niemożność uprawiania seksu podczas połogu (byłam niestety nacinana) też znaleźliśmy rozwiązanie. Nasza Maryśka jest przegrzecznym dzieckiem i około 21 śpi już w swoim łóżeczku, a wieczory są nasze. I zdarza się, że zasypiamy po parunastu minutach filmu, ale chęci na wspólne oglądanie są. Są też rozmowy, czasem jakieś piwko. Za dnia tata dzwoni i pyta co u nas, my pytamy jak tam u taty w pracy. Pamiętamy, że wciąż jesteśmy parą. Maryśka miewa gorsze dni, po których nic nam się nie chce, ale odbijamy to sobie później. Bywa trudno, bywa baardzo nerwowo, są kłótnie i sprzeczki, ale jest też docenianie tego, co mamy, że Młoda jest zdrowa, mamy gdzie mieszkać i przede wszystkim – mamy siebie. Także jeżeli chodzi o moje rady – po całym dniu, zamiast uciekać w laptopy i 10 raz z rzędu sprawdzać fejsa, zamknijcie komputery i po prostu spędźcie ze sobą trochę czasu. Razem, a nie tylko obok siebie. Jak najszybciej nauczcie dziecko spania u siebie (Marysia spała z nami prawie miesiąc i choć poranki wspólne uwielbiamy, obydwoje byliśmy niewyspani. Mimo tego, że wstawało do niej jedno z nas, drugie i tak nie mogło spać. Od kiedy jesteśmy na mleku modyfikowanym, czyli od 4 tygodnia życia Małej, wstajemy do niej co drugą noc, co pomaga nam funkcjonować w dzień), ustalcie jakieś rytuały, godzinę kąpieli i moment, w którym dziecko będzie szło spać „na noc”. W dzień Marysia śpi czasem w salonie na kanapie, w leżaczku, czy na rękach. Ale nawet jak się często przebudza i zdarza jej się marudzić, w nocy śpi w łóżeczku. Na początku nie będzie to takie proste, ale im dziecko starsze, tym łatwiej będzie unormować życie z nim. Bo choć to ono narzuca zasady, godziny i długość karmienia, my możemy zrobić sporo, żeby te zasady zgadzały się z naszymi założeniami co do wspólnego życia :) Pamiętajcie o tym, że wciąż jesteście ludźmi. Pamiętaj o kawie dla niego, czy kanapkach do pracy. Kup ulubione słodycze, albo butelkę piwa na wieczór. Niech on też nie zapomina o Tobie. Masaż po całym dniu z dzieckiem to miłe zaskoczenie. Takie drobiazgi, a jednak mają wielkie znaczenie. Pamiętajcie, że oprócz dziecka, są też rodzice. Kobieta i mężczyzna, nie tylko mama i tata. I oni też mają swoje potrzeby. Wszystko da się pogodzić, wystarczą chęci i trochę starań. Uważam, że z dzieckiem można robić praktycznie wszystko to, co robiliśmy przedtem. Choć organizacja jest trochę trudniejsza. I wcale nie mam na myśli podrzucania dziecka, komu popadnie, tylko robienia tego z nim. Marysia dopełniła naszą dwójkę i teraz wszyscy razem tworzymy rodzinę. I nie ma nic piękniejszego, kiedy o 4 rano oczy same się zamykają, a usypiająca w ramionach córeczka uśmiecha się przez sen. Zmęczenie mija od razu.
Życzę Wam wszystkiego dobrego, szczęśliwego rozwiązania i znalezienia złotego środka na połączenie bycia rodzicem i partnerem. Bo to jak najbardziej możliwe! Pozdrawiam Cię serdecznie :)